Α.Γ.: Η ανάγκη να εξωτερικεύσω κάποιες σκέψεις μου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Γ.: Έρωτας.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Γ.: Δεν νομίζω ότι χρειάζονται συμβουλές.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Γ.: Νομίζω πως παρέα με τους πρωταγωνιστές θα πηγαίναμε ένα δεκαήμερο ταξίδι στην Βενετία.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Α.Γ.: Ο έρωτας, αχ ο έρωτας... Σαν γλυκό κόκκινο κρασί που σε μεθάει. Σαν πουλί που φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων και τις οδηγεί στο να κάνουν τα πιο τρελά πράγματα. Απρόβλεπτος, τρελός, ισοπεδωτικός.
Καθισμένος στο βρώμικο στρώμα του κελιού που έζεχνε υγρασία και ακαθαρσίες έστεψε το βλέμμα του στο μικρό παράθυρο που φώτιζε με λιγοστό φως το χώρο γύρο του χαζεύοντας τον ουρανό που είχε πάρει ένα μολυβί χρώμα σημάδι πως που να είναι θα έβρεχε. Σαν σήμερα πριν ενάμιση χρόνο τον είχαν κατηγορήσει άδικα του είχαν φερθεί χειρότερα και από ζώο. Δεν θα ξεχνούσε ποτέ την μέρα που πάρα τις ικεσίες τον πέταξαν μέσα σε αυτό το άθλιο κελί την ζούσε κάθε βράδυ όταν οι εικόνες ζωντάνευαν ξανά και ξανά κάνοντας τον να πετάγεται από τον κρεβάτι του λουσμένος στον ιδρώτα. Το μόνο που ξεθώριαζε μέρα με την μέρα ήταν ελπίδα για την ελευθερία την θέση της έπαιρνε ο πόνος και η απόγνωση. Εκεί σε εκείνο το μικρό κελί όπου ο χρόνος έμοιαζε με αιωνιότητα, μπορούσε να αντέχει τα πάντα. Τον εξευτελισμό, τις κακουχίες, τον πόνο. Το μόνο που δεν μπορούσε να αντέξει ήταν η απουσία της κόρης του αυτό έκανε την ψυχή του να καίγεται. Μονή του χαρά ήταν εκείνα τα δύο λεπτά που κατάφερε να την δει στο επισκεπτήριο έπειτα όρκισε την αδερφή του να την κρατήσει μακριά, να μην μάθει ποτέ την αλήθεια. Ένας οξύς πόνος στο στήθος τον έκανε να διπλωθεί, άρχισε να αναπνέει με δυσκολία. Τα επόμενα λεπτά το κλάμα ενός μικρού παιδιού λες και είχε αισθανθεί τον θάνατο του πατέρα του θα ταράξει την ηρεμία του σπιτιού, ενός σπιτιού που θα γινόταν πλέον το σπίτι του.
Η κόρη του θα μεγαλώσει μόνη της και όσο και αν προσπάθησαν να κρύψουν την αλήθεια για τον πατέρα της αυτή θα βγει στο φως και η νεαρή κοπέλα θα χρειαστεί να παλέψει ανάμεσα στην αγάπη και στην εμμονή για εκδίκηση.[1]
Άννα Γεωργοπούλου
Το μυθιστόρημα της Άννας Γεωργοπούλου, Έρωτας στη βροχή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δυάς.
[1] Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφιταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ
Η Άννα Γεωργοπούλου προσθέτει τη λέξη εκδίκηση για τον/τους επόμενο/-ους της πρό(σ)κλησης
