μηναυγή

Μηναυγή: Τι περίεργη λέξη και τι ιδανικός τίτλος για ποιητική συλλογή! Μου έφερε στο νου μια σιωπηλή αυγή. Όπως τόσες που πέρασα διαβάζοντας ή γράφοντας για τις προσωπικές μου σκέψεις…

(Εσάς άραγε τι εικόνες σας δημιουργεί μια τέτοια λέξη; Ποιες μνήμες αγγίζει μέσα σας;)

Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου, η ποιήτρια μας υποδέχεται με μια δήλωση και πίστη συνάμα, με την κατάληξη του πρώτου ποιήματος «ΑΠΙΣΤΗ» να αναφέρει κατηγορηματικά:

Κόμποι λύσανε τα μάγια

Και δεν πιστεύω πια

Προχωρώντας στην συνέχεια να αναδείξει όλα αυτά που μας κρατούν δέσμιους, απαγορεύοντάς μας να πραγματοποιήσουμε τα θέλω μας -που δεν είναι άλλο απ’ την «ασφάλεια-άλλοθι» των φόβων μας. Έτσι, αναφωνεί στην κατακλείδα του έργου της με τίτλο «ΦΟΒΟΣ» πως:

Φύλακα φόβε μου μη φύγεις!

Θα πεθάνω!

Κι οι στίχοι της δημιουργού συνεχίζουν την περιπλάνηση της ψυχής της και της δικής μας ανάμεσα σε συναισθήματα μοναχικά και λυτρωτικά συνάμα. Όπως αυτά που παρουσιάζονται στο ποίημα «ΤΥΨΕΙΣ»:

Κάθομαι και χαζεύω.

Μη!

Δούλευε και ερεύνα.

Να’ ναι μακριά το τέλος;

Ή όπως στο έργο της με τίτλο «ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ»:

Ανέλπιδα όνειρα χτίζουν το παραμύθι μας

και σαν ξυπνάς

γίνεσαι μανιακά λογική.

Θέτοντάς μας άλλοτε ερωτήσεις που αδυνατούμε ωστόσο ν’ απαντήσουμε ή ν’ απολογηθούμε γι’ αυτό. Και τούτο συμβαίνει επειδή τον πρώτο λόγο στην πορεία μας έχει η ανυπότακτη μοίρα:

Εσύ τι θα γίνεις;

Συναισθηματικά ευάλωτη ή συναισθηματικώς ανάπηρη;

Η πραγματικότητα αποφάσισε.

Κι άλλοτε, μας παρουσιάζονται ερωτήματα πλασμένα από ημιτελής πόθους. Ωθούμενα από την φαντασία, η οποία ποτέ της δε παύει να μας σιγοψιθυρίζει πως όλα τους μπορούν είτε να πραγματοποιηθούν είτε να διορθωθούν:

Τι παραμύθι θα μου πεις;

Κοιμηθήκαμε για τα καλά

Αιχμάλωτοι του ίδιου χρόνου.

Θα με πάρεις μαζί σου;

Και το ταξίδι μας φτάνει στο τέλος του με το ποίημα «ΘΑ ΓΕΛΑΜΕ» και την Ευτυχία Κατελανάκη να σημειώνει στη στερνή σελίδα της συλλογής της πως:

Θα γελάμε

Γιατί πια ξέρουμε ότι εμείς είμαστε το γέλιο.

Μόνο τα μηχανήματα δε γελούν.

Και παγερά ρυθμίζονται.

Και σταθερά δουλεύουν.

Θα γελάμε

Βρείτε τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο στη σελίδα του βιβλίου του στο facebook

Η ποιητική συλλογή «μηναυγή» της Ευτυχίας Κατελανάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν

Αρκετά με την ελευθερία.

Χτυπήσαμε πολλές φορές το τείχος

Γεμίσαμε αίματα

Καταστρώσαμε νέα σχέδια

Η κάθε μελανιά γινόταν ορμή

Το κάθε θρύμμα που έπεφτε μας γέμιζε ελπίδα.

Επίσης: Η Ευτυχία Κατελανάκη και η μηναυγή