Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Γ.Κ.: Πάντα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που να έχει άρωμα Άπω Ανατολής. Με ώθησε όμως η ανάγκη μου να τονίσω τη δύναμη της αγάπης που είναι πάνω από σύνορα, όρια, κουλτούρες, εθνότητες.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Κ.: Δυσκολεύομαι να περιγράψω με μια μόνο λέξη ή έναν απλό τίτλο κάτι τόσο σύνθετο, δυναμικό, συναισθηματικό, ρομαντικό και βαθύ. Ίσως, αν προσπαθούσα σκληρά να έλεγα... Πανανθρώπινο.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Γ.Κ.: Να το απολαύσει. Ένα βιβλίο πρέπει να το "ρουφάμε" από την πρώτη ως την τελευταία λέξη, απολαμβάνοντας μέχρι τα βάθη του "είναι" μας την ομορφιά, την ουσία, τα μηνύματά του.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες
μέρες θα κρατούσε;
Γ.Κ.: Στην Άπω Ανατολή φυσικά και πολλές μέρες... ή μάλλον, όσες θα θέλατε εσείς... Εσείς θα επιλέγατε το χρονικό όριο για να ζήσετε τη μαγεία των ανθισμένων κερασιών, την ωραιότητα των τοπίων, της κουλτούρας και της φιλοσοφίας των λαών που απέχουν πολλά χιλιόμετρα από τα δικά μας σύνορα αλλά που μοιράζονται την ίδια γη με εμάς, τα ίδια σώματα, το ίδιο αίμα στις φλέβες τους και κατά βάση, κοινές αξίες και οράματα.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Γ.Κ.: «Είναι περίεργο, μα μερικές φορές το τέλος δεν έχει σημασία, γιατί το πιο σημαντικό που θα μάθει κανείς ποτέ στη ζωή είναι να αγαπά και να αγαπιέται...»
Το μυθιστόρημα της Γεωργίας Κακαλοπούλου, Όσα αγαπήσεις θα 'ναι ξένα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Στην περίληψη λέει:
Ένα μαγευτικό ταξίδι από την Ελλάδα στην Άπω Ανατολή των ανθισμένων κερασιών. Μια μοίρα που θα φέρει κοντά ανθρώπους από διαφορετικές εθνότητες και κουλτούρες κι ένας έρωτας που θα παλέψει με προκαταλήψεις και ανυπέρβλητα εμπόδια. Η Κάτια, ακολουθώντας τον καρδιακό της φίλο στη Νότια Κορέα, ετοιμάζεται να κάνει μια νέα αρχή, να ξεπεράσει το μοναχικό και δύσκολο παρελθόν της και να φτιάξει επιτέλους τη δική της μικρή επιχείρηση. Τα γεγονότα όμως θα τη φέρουν αντιμέτωπη με την απόλυτη καταστροφή.
Θα βρεθεί ολομόναχη, προδομένη και δίχως χρήματα σε ξένη χώρα, με μοναδική σανίδα σωτηρίας μια νέα φίλη, την Κορεάτισσα Ζαντί. Η Ζαντί, εν αγνοία της Κάτιας, θα κανονίσει για την Ελληνίδα φίλη της έναν λευκό γάμο προκειμένου να τη βοηθήσει να ορθοποδήσει. Δυο διάσημοι άντρες –δυο ξαδέρφια– θα γίνουν ορκισμένοι εχθροί διεκδικώντας μια θέση στην καρδιά της. Στο σπίτι στο οποίο θα βρεθεί νύφη θα τη μισήσουν, θα την πολεμήσουν, θα τη λατρέψουν. Ένας Δράκος, ένας Πάνθηρας και μια μυθική λευκή Ελαφίνα σε ένα βιβλίο γεμάτο τρυφερές ανθρώπινες στιγμές και άκρατο ρομαντισμό. Η Κάτια ευχόταν να μπορούσε να απολαύσει την επέλαση της άνοιξης. Καθισμένη στο αναπαυτικό κάθισμα ονειροπολούσε πως την είχε μεταφέρει στη Νότια Κορέα ένα τρικάταρτο ιστιοφόρο, ως νύφη που προοριζόταν για έναν Ασιάτη πρίγκιπα, πως τα αμπάρια του ήταν γεμάτα από την προίκα της, ενώ ο αγαπημένος της την περίμενε στο λιμάνι με τα δώρα του – κιβώτια γεμάτα χρυσό και μετάξια. Θα ήθελε να την καλωσόριζαν με τους ήχους ενός παραδοσιακού φλάουτου, που θα διάνθιζε το προξενιό σαν να επρόκειτο για μια σπάνια ρομαντική ιστορία, γεμάτη έρωτα και έντονα συναισθήματα τη στιγμή που ο πρίγκιπας θα την έπαιρνε στην αγκαλιά του και θα την έκανε δική του...
Κρυμμένες λέξεις από ανθρώπους και θεριά.
Έρωτας αναπότρεπτος στα κύματα των διαφορών.
Ρομαντισμός στα άκρα και στα όρια.
Αγάπη. Απόλυτη, ανίκητη, αδιαπραγμάτευτη.
Συμπόνια, η πανανθρώπινη αγία.
Ιερή Ελαφίνα.
Ευχές που εισακούστηκαν λανθασμένα.
Σιωπή ή τραγούδι για όσους πονούν.[1]
Η Γεωργία Κακαλοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζει στον Δήμο Δίου Ολύμπου Πιερίας, απ’ όπου και κατάγεται. Οι πρόγονοί της έχουν ρίζες στην Κρήτη και στη Μικρά Ασία. Φοίτησε στα ΤΕΙ Επισκεπτριών Υγείας, ενώ παράλληλα έκανε σπουδές κλασικής κιθάρας και αρμονίας. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και σχεδίου, καθώς και μαθήματα υποκριτικής σε ερασιτεχνικό θέατρο της Κατερίνης, συμμετέχοντας σε πολλές παραστάσεις. Η μεγάλη της αγάπη είναι η συγγραφή μυθιστορημάτων.
Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Μελωδία στη Θύελλα και Η Υπόσχεση. Γράφει, επίσης, ποιήματα και άρθρα στο blog της georgiakakalopoulou.blogspot.gr.
Άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί και στη διαδικτυακή εφημερίδα Mag Newspaper. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών Δίου και της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας. Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος σε τεχνικό γραφείο. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
[1] Η Γεωργία Κακαλοπούλου συμπληρώνει την ακροστιχίδα του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
