Τ.Κ.: Πολλά βιώματα δικά μου αλλά και άλλα τόσα δικών μου ανθρώπων απασχολούσαν χρόνια το μυαλό μου και με προβλημάτιζαν τόσο, που κάποια στιγμή ένιωσα ότι αν τα εμπιστευτώ στο χαρτί, το βάρος θα πάρει μια πιο… ελαφριά μορφή.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Τ.Κ.: Το άρχισα χειμώνα, στον καναπέ, δίπλα στο τζάκι, ξενυχτώντας ενώ όλοι οι άλλοι κοιμόνταν. Κάθε λίγο σηκωνόμουν να κατευνάσω τις φλόγες που αργοπέθαιναν, βάζοντας λίγα κούτσουρα ακόμα στη φωτιά. Το ολοκλήρωσα καλοκαίρι, δίπλα στη θάλασσα, στην ηρεμία που μου προσέφερε η παραλία το πρωί, στη μοναξιά που επιζητώ όταν θέλω να συνομιλήσω με τον εαυτό μου.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Τ.Κ.: Περίπου έναν χρόνο. Ταυτόχρονα στάθηκα άπιστη, γράφοντας και μια Ποιητική Συλλογή και ίσως αυτό να με πήγε πίσω, αν και δεν γράφτηκε ποτέ με σκοπό να προλάβει μια προθεσμία.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Τ.Κ.: Ένα βιβλίο που θα σε βάλει σε σκέψεις μέσα από τα βιώματα ηρώων με τους οποίους μπορείς εύκολα να ταυτιστείς και γιατί όχι, να προβληματιστείς.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Τ.Κ.: Η Συλλογή Διηγημάτων «Οι σκέψεις έστησαν χορό» είναι μια σύνθεση από διηγήματα κοινωνικά, φαντασίας, διηγήματα που γενικότερα αξιώνουν να θίξουν πολλές πτυχές του ανθρώπινου μυαλού. Ευσεβείς πόθοι, φόβοι, ουτοπίες, τύψεις, σκόρπιες αναμνήσεις και απαγορευμένα όνειρα πιάστηκαν χέρι-χέρι και έστησαν χορό αξιώνοντας αποδοχή της πρόσκλησής τους.
Λοιπόν; Χορεύουμε;
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Τ.Κ.: Αυτά που μου έμαθε για μένα, αυτά που έβγαλε προς τα έξω. Τη γαλήνη που έδωσε στην ψυχή μου.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Τ.Κ.: Η Νίνα, η Ελπίδα, η Ρέα, η Μαρίνα κι ο Γιώργος γιατί ταυτίστηκα εύκολα μαζί τους. Ή μήπως εκείνοι; Συγγνώμη, μου ζητήθηκε ένας ήρωας, δεν απάντησα σωστά. Ή μήπως, ναι;
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Τ.Κ.: Ένα ταξίδι που θα φέρει έντονο προβληματισμό γύρω από τις οικογενειακές, κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Ελπίζω να φέρει τη γαλήνη που έφερε σε μένα. Άλλωστε, ούσα ρομαντική, στα περισσότερα διηγήματα της Συλλογής έχω χαρίσει αισιόδοξο τέλος. Όχι όμως σε όλα. Κάποια απλά δεν θα μπορούσαν να κλείσουν με το ποτήρι μισογεμάτο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Τ.Κ.: Η προσωπική μου ζωή και οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας να μην μου επιτρέπουν να γράφω ή ακόμα… να πιάσω το τετράδιο και το στυλό και να μην έχω πια να πω τίποτα. Αυτό θα με συνέτριβε.
Φοβάστε...
Τ.Κ.: Ό,τι δεν καταλαβαίνω.
Αγαπάτε...
Τ.Κ.: Τα παιδιά μου, το καλό που σου βγάζουν αυτοί που σε αγαπούν, τη δουλειά μου, τη συγγραφή, τη βροχή, τη μουσική και τη θάλασσα.
Ελπίζετε...
Τ.Κ.: Να προλάβω να βάλω το πολυπόθητο τικ στη λίστα με αυτά που θέλω να δω και να κάνω πριν πεθάνω.
Θέλετε...
Τ.Κ.: Πολλά. Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του άπληστο ον. Όσα και να του δώσεις, πάλι θα ζητά, θα ονειρεύεται, θα επιδιώκει. Ελάχιστα. Μια αγκαλιά από τον άνθρωπό μου και ένα χάδι στα μαλλιά τις νύχτες με μια καθησυχαστική υπόσχεση ότι θα είναι πάντα εκεί, ότι όλα θα πάνε καλά.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Τ.Κ.: Λατρεύω αυτή την ερώτηση. Οι πολύ σκεπτόμενοι, αυτοί οι πολύ ευαίσθητοι που επηρεάζονται από τη σκληρότητα του κόσμου μας, του ίδιου του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο. Εκείνοι που έχουν ζήσει την απώλεια σε οποιαδήποτε μορφή. Αυτοί που βλέπω στον καθρέφτη μου κάθε πρωί. Ναι, αυτοί θα το λατρέψουν.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Τ.Κ.: Δεν πιστεύω στα πρέπει, πόσω μάλλον για ένα βιβλίο. Αν πέσει όμως στα χέρια σου, είμαι σίγουρη πως θα σε κερδίσει. Τουλάχιστον το ελπίζω με μια κάποια σιγουριά. Δηλώνω ένοχη για τη σιγουριά αυτή.
Γιατί δεν πρέπει;
Τ.Κ.: Γιατί μπορεί να σε προβληματίσει σε βαθμό που δεν θα το ήθελες. Να σε βάλει σε σκέψεις και να σου ανοίξει δρόμους τους οποίους δεν είσαι έτοιμος να διαβείς.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Τ.Κ.: Στο Βιβλιοπωλείο-Αίθουσα Εκδηλώσεων των Εκδόσεων Όστρια. Χέυδεν 3, Πεδίον του Άρεως, Αθήνα, τηλ. 2112136882, 2110122454, email: ostriavivlio@gmail.com. Μπορείτε να το παραγγείλετε από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο αναφέροντας τον τίτλο αυτού, το όνομά μου και τις Εκδόσεις. Επίσης, μπορείτε να το παραγγείλετε διαδικτυακά πληκτρολογώντας απλά τον τίτλο.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Τ.Κ.: Στο facebook, πληκτρολογώντας το ονοματεπώνυμό μου στα Ελληνικά, σε κάποια Παρουσίαση Βιβλίου κάποιου ομότεχνου στην Αθήνα και σίγουρα δίπλα στη θάλασσα.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Τ.Κ.: Το γαλάζιο εκείνο του ουρανού του Καζαντζάκη. Εκείνο της ταξιδιάρικης θάλασσας. Εκείνο της γλυκιάς ηρεμίας της ψυχής.
Ποια μουσική;
Τ.Κ.: Η Rock. Αναμφισβήτητα. Ταιριάζει τόσο με τη φασαρία που έκαναν οι σκέψεις στο μυαλό μου όταν το έγραφα… Αγαπώ τη Rock. Με κείνη μεγάλωσα.
Ποιο άρωμα;
Τ.Κ.: Το μπουγαρίνι. Γιατί κρύβει άρωμα από τα παλιά, με διαχρονική αξία.
Ποιο συναίσθημα;
Τ.Κ.: Ανάγκη για επιβεβαίωση.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Τ.Κ.: Ίσως ένας καθρέφτης της ψυχής.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Τ.Κ.: Είμαι καθηγήτρια Αγγλικών και κάποτε μου τέθηκε ετούτο το ερώτημα για τη δουλειά μου, και τότε, απαντώντας… «Συγγραφέας», συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι γι’ αυτό. Νομίζω ότι αυτά τα δύο με καλύπτουν. Ίσως βέβαια θα μπορούσα να γίνω κάτι που θα μου επέτρεπε να ταξιδεύω συνέχεια. Ίσως κάτι που να έχει να κάνει με τη θάλασσα. Θα ήθελα όμως να ήμουν ψυχολόγος. Με εξιτάρει να προσπαθώ να καταλάβω τον άλλον, να θέλω να τον μάθω και γιατί όχι, να τον βοηθήσω.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Τ.Κ.: Μεγάλωσα με τον Καζαντζάκη, τον Ντοστογιέφσκι, τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Κάρολο Ντίκενς, ενώ λίγο αργότερα με ταξίδευε η ποίηση του Καβάφη, του Καρυωτάκη και του Βάρναλη. Τώρα ανακαλύπτω νέους συγγραφείς και ποιητές, γνωστούς στον χώρο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος, η Ελένη Χριστοφοράτου, ο Μιχάλης Γριβέας, ο Ηλίας Παπακωνσταντίνου και ο Γιάννης Καλπούζος.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Τ.Κ.: Όσον αφορά τον τρόπο που γράφω, ίσως ο Πάολο Κοέλιο. Στον τρόπο που σκέφτομαι, σίγουρα ο Καζαντζάκης και ο Ντοστογιέφσκι, στον τρόπο που ζω, αν τον βρω, θα του ζητήσω εξηγήσεις.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Τ.Κ.: Αρχικά, νόμιζα ότι εγώ είχα τα ηνία. Γρήγορα ανακάλυψα ότι ετούτο δεν ήταν παρά μια ψευδαίσθηση. Είναι στιγμές που με αγριεύει για παράδειγμα ο εγωισμός ή η σκληρότητα που μπορεί να δείξει ένας ήρωας. Μετά θα το αντισταθμίσω με κάτι καλό γι’ αυτόν. Πρέπει οπωσδήποτε να τον προστατέψω. Αν δεν μπορώ πια, θα βάλω κάποιον άλλο με πιο ευγενή χαρακτήρα στην ιστορία μου, να εξισορροπήσω την κατάσταση. Μου αρέσει πολύ η ισορροπία.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Τ.Κ.: Μόνο ένα από αυτά θα ήταν αρκετό. Αν υπάρχουν και τα δύο, η έμπνευση θα είναι αστείρευτη. Για μένα, χρειάζεται να μπορεί να απλώσει τις σκέψεις του πάνω στο χαρτί με τρόπο που να σέβεται τον αναγνώστη αλλά και τον ίδιο.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Τ.Κ.: Την εμπορική, πόσα αντίτυπα πουλήθηκαν, την επί της ουσίας όμως, πόσες ψυχές κατάφερε ν’ αγγίξει.
Τι την αποτυχία;
Τ.Κ.: Να μην καταφέρει να δώσει τίποτα σε κανέναν που θα το ανοίξει. Να έχει άδειο, ανούσιο περιεχόμενο, πράγμα δύσκολο για ένα βιβλίο. Έστω και έναν αναγνώστη να καταφέρει ν’ αγγίξει, το βιβλίο αυτό θα έχει πετύχει.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Τ.Κ.: Δεν θα μπορούσα ποτέ να βάλω αυτές τις δύο έννοιες στην ίδια πρόταση. Στη ζωή μου ακολουθώ μια συμβουλή που μου έδωσε ο θείος μου. «Ό,τι βιβλίο πέσει στα χέρια σου, διάβασέ το. Όλα τους έχουν κάτι να σου δώσουν. Ακόμα και να διαφωνείς με τα γραφόμενα, διαβάζεις την άποψη κάποιου και αυτό από μόνο του σε κάνει σκεπτόμενο άνθρωπο.» «Μέτρον άριστον» έλεγαν οι Αρχαίοι μας, και δεν θα διαφωνήσω, απλά δεν σκέφτηκα ποτέ το μέτρο για την ανάγνωση, ποτέ. Ίσως μόνο λόγω έλλειψης χρόνου να υπάρχει ανάγκη να είμαστε πιο επιλεκτικοί στο τι και ποιον θα διαβάσουμε. Από την άλλη, πώς θα μάθουμε νέους συγγραφείς αν εμμένουμε σε επιλογές βασιζόμενες σε κριτήρια που δεν αλλάζουν, καθώς δεν αλλάζουν και τα αναγνώσματά μας;
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Τ.Κ.: Τον ίδιο με αυτόν που χάρισα στο πρώτο μου βιβλίο. «Οι σκέψεις έστησαν χορό». Είναι φορές που θα ήθελα να σταματήσω να σκέφτομαι τόσο πολύ. Να σταματήσουν οι σκέψεις να γυρίζουν γύρω από την τρελή φωτιά του μυαλού μου και να μείνουν εκεί που τις εναπόθεσα. Στο χαρτί.
Περισσότερα για το βιβλίο ή από την Τζωρτζίνα Κουριαντάκη:
Οι σκέψεις έστησαν χορό
Τρελού σου νου, αξιώσεις
Φτάνει που εγώ
