Το «Για πάντα», είναι ένα βιβλίο ζωής. Έχοντας διαβάσει την περίληψη στο οπισθόφυλλο και συνειδητοποιώντας πως η νεκρή ηρωίδα στην αρχή του, είναι μία από τις κεντρικές, αναρωτήθηκα τί θα συναντήσω στη συνέχεια και πως θ’ απαλύνει ο πόνος. Κι όμως... ο συγγραφέας γνωρίζει καλά τι κάνει. Ένα ημερολόγιο, κληρονομιά στην αγαπημένη της φίλη, το alter ego της, φέρνει στο φως τη σύντομη ζωή της Ελένης και όχι μόνο. Τρεις κολλητοί φίλοι, συμπληρώνουν τόσο πολύ ο ένας τον άλλο, που, δεν έχει σημασία ποιος λείπει, είναι και οι τρεις πάντα εκεί.
Οι κοπέλες είναι πάνω στην τρέλα της νιότης -η εξερεύνηση της ζωής- κυρίως όμως του εαυτού τους, τις συνεπαίρνει και χάνονται σε μία μόνιμη αναζήτηση, με οδηγό τον ομοφυλόφιλο και σοφό φίλο τους Πέτρο, που συμπληρώνει αυτό το τρίο, αλλά και τις καθοδηγεί, τις «μεγαλώνει κατά κάποιο τρόπο και τις ωριμάζει.
Η Ελένη καταγράφει σχεδόν τα πάντα. Βόλτες, ταξίδια, εκδρομές, εντάσεις, συμφιλιώσεις, πάθη, σκέψεις, όλα. Μικρά και μεγάλα. Κυρίως τα μεγάλα. Και σε πολλές περιπτώσεις, την μοναξιά της, μέσα σε όλους όσους την περιτριγυρίζουν και την αγαπούν. Ανεξάρτητη, αγαπά πολύ την ελευθερία της, αλλά καλεί και την δέσμευση. Όπως λέει η ίδια «θέλω έλεγχο». Αντιφατικά συναισθήματα, που και η ίδια δεν μπορεί να κατανοήσει ή δεν θέλει ίσως.
Και μπορεί το βιβλίο ολόκληρο να είναι ένα μεγάλο ημερολόγιο μέσα από το οποίο ανακαλύπτουμε κάθε κρυφή πτυχή της Ελένης, αυτό δε σημαίνει όμως ότι οι υπόλοιποι ήρωες μένουν ανολοκλήρωτοι. Ο Σταμάτης Σουφλέρης πλάθει τον κάθε χαρακτήρα με μεγάλη μαεστρία και προσοχή. Στις ατελείωτες συζητήσεις με τον κουλτουριάρη Πέτρο, το ενδιαφέρον μας στρέφεται ολόκληρο σε κάθε του λέξη, κάθε φράση έχει τη δική της βαρύτητα και μαζί με τα κορίτσια, περιμένουμε ανυπόμονα την κάθε του συμβουλή. Είναι ένας μέντορας που αυτοσαρκάζεται, ένα άλλο αγαπημένο στοιχείο του χαρακτήρα του. Και είναι τελικά και η μοναξιά του, που μας τραβάει πιο κοντά του, ο περιζήτητος και τόσο αγαπητός Πέτρος, που κάποια στιγμή μας συγκινεί με την ομολογία της πίκρας του να είσαι μόνος, ακόμα κι όταν στο σπίτι σε περιμένει ο σύντροφός σου.
Μετά είναι και η Μάρω, η ανάποδη εκδοχή της Ελένης. Προσεγμένη στα πάντα της, εστίαζε στην εξωτερική της εμφάνιση, κάνοντας απόρθητο φρούριο τον ψυχισμό της. Και πάντα κοντά στην αγαπημένη της φίλη, ακόμα κι όταν χρειάστηκε να σταθεί πιο μακριά. Ένας ακόμα ιδιαίτερος χαρακτήρας, μια δυναμική κοπέλα που έφτασε μια στιγμή στη ζωή της να συμβιβαστεί, με ανόητα κλισέ δημιουργώντας στην κολλητή της μια μόνιμη απορία για την κοπέλα που τόσο καλά γνώριζε.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν ποτέ την αναζήτηση, ακόμα και με συντρόφους στο πλευρό τους. Αυτό βέβαια, τους οδηγεί πολλές φορές στη μοναξιά, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με ανομολόγητες πλευρές του εαυτού τους. Όταν η αρχή του τέλους χτύπησε την πόρτα, η Ελένη το περίμενε γενναία. Συνέχισε να ζει, μέσα από τους φίλους της, μέσα από το ημερολόγιό της, μέσα από όλα όσα αγαπούσε, μέσα από όλα ήθελε να κρατήσει για πάντα.
Όπως προανέφερα, το βιβλίο ξεκινάει με θάνατο, για να μας χαρίσει ένα ταξίδι ζωής. Ο συγγραφέας μεταφέρει στο χαρτί μια ολόκληρη ιδιοσυγκρασία με τα σκαμπανεβάσματά της. Το εκπληκτικό είναι ο τρόπος που γράφει τις γυναικείες σκέψεις, ακόμα και τις πιο κρυφές.
Ελαττώματα και προτερήματα, ανησυχίες, όλα αποτυπώνονται με σεβασμό στη γυναικεία ψυχοσύνθεση και η μετάβαση από την φοιτήτρια στη γυναίκα γίνεται πότε ομαλά, πότε ανώμαλα, πότε χιουμοριστικά, πότε σοβαρά, όπως ακριβώς συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Με ρέουσα γραφή που δεν κολλάει, δεν σε αφήνει να σταθείς κάπου, παρά μόνο αν εσύ θελήσεις να το ξαναδείς, μας καλεί να τον ακολουθήσουμε σε αυτό το ταξίδι, γίνοντας ο ίδιος πολύτιμος οδηγός, αλλά και ξεναγός, μιας και δεν είναι λίγα τα μέρη που συναντάμε σε Ελλάδα, αλλά και εξωτερικό.
Η γλώσσα όμορφη και καθαρή, δεν αφήνει κενά, σε προβληματίζει όμως και σίγουρα ώσπου να τελειώσεις την ανάγνωση, έχεις αναθεωρήσει αρκετά πράγματα, ή έχεις συναντήσει τον εαυτό σου μέσα σε λέξεις, καταστάσεις, συναισθήματα, επιθυμίες. Με λίγα λόγια, κλείνοντας το βιβλίο, η επιθυμία σου δεν μπορεί, παρά να είναι μία: Να ζήσεις κάτι ανάλογο, άσχετα με την εποχή, την ηλικία, τους κανόνες και τα πρέπει. Στη ζωή σου θέλεις να βάλεις τις ζωές τους και κυρίως την αγάπη τους. Και το θέλεις, ακριβώς όπως το συνάντησες μέσα στις σελίδες αυτού του τόσο πλούσιου σε συναισθήματα, βιβλίου: Για πάντα.
Ποιος είναι πιο μόνος του; Αυτός που το ξέρει ή αυτός που δεν το ξέρει;
Το μυθιστόρημα του Σταμάτη Σουφλέρη, Για πάντα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος.
Περισσότερα:
Ο Σταμάτης Σουφλέρης και το Για πάντα
Περισσότερα:
Ο Σταμάτης Σουφλέρης και το Για πάντα
