Πέτρου Λυγίζου
Επειδή ο ουρανός δεν έχει άλλη υπομονή
Κι οι συνομήλικες νύχτες μου συλλογίζονται πάντα επιπόλαια
Και μελαγχολικά
Επιμένω να αναζητώ την ορατή διαφάνεια
Της μαγιάτικης ανατολής
Κοιτάζω μέσα απ΄το μισάνοιχτο παράθυρο…
Στο στενό μπαλκόνι ίσα που χωρά
Το ατέλειωτο
Τα πέλματά σου στην άμμο
Αποσπούν την προσοχή μου
Και -πάντα αφηρημένος-
Δεν μπορώ πια να διακρίνω
Πού ο θερινός κήπος των άστρων
Και πού η μουσική που φτάνει το φόρεμά σου
Ως την αφετηρία των ονείρων μου…
🍂
Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved, 2019
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο ζωγραφικής του Χρήστου Αναστασόπουλου. Πηγή
Από τον ίδιο:
