Όταν φτάνει στα χέρια σου βιβλίο που υπογράφει ο Άγγελος Μπάκας και έχει υπότιτλο επτά αληθινές ιστορίες και τέσσερα μυστικά παραμύθια, καταλαβαίνεις ότι με αυτό πρέπει να ασχοληθείς. Και η αλήθεια είναι ότι ο συγγραφέας έχει καλλιεργήσει τη φήμη τού «παραμυθά», όχι αυτού που γράφει ανύπαρκτες ιστορίες για παιδιά, μα εκείνου που μπλέκει το μύθο, το θρύλο, τις αρχαίες σοφίες, τελετουργίες και τη φιλοσοφία με την σύγχρονη εποχή. Ξέρεις πια ότι προσφέρει ταξίδι, εμπειρία, σοφία, εξωτικά αρώματα, κουλτούρα... και παράλληλα, διασκέδαση.
Σε αυτό το βιβλίο, συναντάμε μια συλλογή ταξιδιωτικών εμπειριών που αφορούν στην εξωτική -για εμάς τους Έλληνες- Ινδία, και που όλες μαζί συνθέτουν, σε πρώτο επίπεδο, το χωροταξικό, περιβαλλοντολογικό, πολιτισμικό πλαίσιο της χώρας αυτής και των ανθρώπων της υπό το πρίσμα του ταξιδιώτη-αφηγητή τού βιβλίου, δηλαδή με τη ματιά του «ξένου». Στο δεύτερο μέρος, μας περιμένουν τέσσερα παραμύθια -χαρακτηρισμός που δόθηκε από το συγγραφέα- όμως έτσι όπως προκύπτουν στη σειρά, μετά τις ιστορίες από την Ινδία, αποτελούν μια φυσική συνέχεια.
Υπάρχει και μια στοιχειώδη εικονογράφηση από φωτογραφίες-ντοκουμέντα του ταξιδιού. Οι εικόνες της ιστόρησης ζωντανεύουν καλύτερα έτσι και ο χαρακτήρας της μαρτυρίας ενδυναμώνεται, παρόλο που ο ίδιος ο συγγραφέας αναγνωρίζει την υπεροχή της μυθοπλασίας έναντι της πραγματικότητας, ειδικά όταν λέει: Πόσο αληθινό μπορεί να είναι ένα συμβάν, παγωμένο και άκαμπτο στις σελίδες που αποτελούν την ιστορία, ξεκομμένο από το πριν και το μετά; Έχει δίκιο, βεβαίως· με ωθεί να σκεφτώ το «παράδοξο» που ισχύει γενικά: διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα και τείνουμε να ταυτιζόμαστε με τους χαρακτήρες ή αναλωνόμαστε στο ψάξιμο της αληθινής ιστορίας-εμπειρίας πάνω στην οποία βασίστηκε ο συγγραφέας (γιατί όλες οι ιστορίες κρύβουν μέσα τους μια πραγματικότητα αφού όλοι οι συγγραφείς εμπνέονται από την αληθινή ζωή) και την ίδια στιγμή, διαβάζουμε μια μαρτυρία με επιφύλαξη (γιατί όλοι οι συγγραφείς έχουν μια άποψη την οποία θα υπερασπίσουν στο χαρτί ή επειδή η ιστόρηση επιβάλλει διάφορους «καλλωπισμούς» για να γίνει όμορφη κι ενδιαφέρουσα).
Εννοείται ξόδεψα, με ευχαρίστηση, χρόνο να καταγράψω στο μυαλό μου όλες τις νέες λέξεις που συνάντησα -και δεν ήταν λίγες! Εννοείται πήρα εικόνες, μυρωδιές... Εννοείται γνώρισα έθιμα, ήθη, συνήθειες, ανθρώπους... Εννοείται υπογράμμισα πολλές αράδες και θα θυμάμαι για πάντα εκείνη που λέει: Ήρωες υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Δεν είναι το ίδιο με τους φιλοσόφους, όταν ο ήρωας συνομιλεί με έναν γιόγκι κι εκείνος του αποσαφηνίζει την αξία των Ελλήνων προγόνων του και την συμβολή τους στην ανθρωπότητα... Ή μια άλλη όταν: ...μας είχε πάρει από το στόμα τη λαλιά και θα περνούσε καιρός μέχρι να ξεθωριάσει μέσα μας το θαύμα αυτό, ν' αφήσει χώρο και για άλλες ιστορίες γιατί έτσι ένιωσα όταν ολοκληρώθηκε και η τελευταία σελίδα.
Οι σοφιστίες συνεχίζονται και στα τέσσερα παραμύθια που ολοκληρώνουν το βιβλίο, όπου μιλάει για τον Πόνο και τον Φόβο (έτσι, με κεφαλαίο), για την μύηση (Τώρα ξεκινάς! Πριν δεν ήσουν πουθενά.), για την τέλεια μίξη και την ουσία της ζωής, Τον Έρωτα!, για την κατανόηση της ζωής μέσα από τις εμπειρίες, για Σοφία, για Θεούς, για αγάπη, μαγεία, στρατηλάτες, μύστες, σοφούς, μυήσεις, τόπους... Πολλά!
Όλο το βιβλίο χαρακτηρίζεται από την ομορφιά της αφήγησης μιας γλυκιάς ανάμνησης που έχει καταγραφεί μέσα σου ή μιας ιστορίας που γνώρισες, σε μάγεψε και δε θα ξεχάσεις ποτέ, σε συνδυασμό με την αισιόδοξη πλευρά του κόσμου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι στην Ινδία, που είναι ποτισμένη στις μυρωδιές της ζωής, η οσμή του θανάτου δεν κρατάει πολύ· κι αυτή είναι η αντιμετώπιση των περιστατικών από το συγγραφέα. Η θετική πλευρά. Σε μια ταμπέλα στην άκρη του δρόμου λέει: Drive with your nerves calm - see the valey's charm -αναφέρονται κι άλλες τέτοιες γουστόζικες ταμπέλες φυσικά, δεν είναι η μόνη- κι αυτό είναι ακόμα ένα παράδειγμα της διάθεσης. Το βιβλίο είναι σα να σε προτρέπει να παραμερίσεις όλα τα αρνητικά συναισθήματα μαζί με όλα τα τοξικά πράγματα και να επικεντρωθείς στην ομορφιά, το κάλλος, την ηρεμία, την ισορροπία... Αυτό είναι! Σου λέει να απολαμβάνεις τη ζωή.
Σε αυτό το βιβλίο, συναντάμε μια συλλογή ταξιδιωτικών εμπειριών που αφορούν στην εξωτική -για εμάς τους Έλληνες- Ινδία, και που όλες μαζί συνθέτουν, σε πρώτο επίπεδο, το χωροταξικό, περιβαλλοντολογικό, πολιτισμικό πλαίσιο της χώρας αυτής και των ανθρώπων της υπό το πρίσμα του ταξιδιώτη-αφηγητή τού βιβλίου, δηλαδή με τη ματιά του «ξένου». Στο δεύτερο μέρος, μας περιμένουν τέσσερα παραμύθια -χαρακτηρισμός που δόθηκε από το συγγραφέα- όμως έτσι όπως προκύπτουν στη σειρά, μετά τις ιστορίες από την Ινδία, αποτελούν μια φυσική συνέχεια.
Υπάρχει και μια στοιχειώδη εικονογράφηση από φωτογραφίες-ντοκουμέντα του ταξιδιού. Οι εικόνες της ιστόρησης ζωντανεύουν καλύτερα έτσι και ο χαρακτήρας της μαρτυρίας ενδυναμώνεται, παρόλο που ο ίδιος ο συγγραφέας αναγνωρίζει την υπεροχή της μυθοπλασίας έναντι της πραγματικότητας, ειδικά όταν λέει: Πόσο αληθινό μπορεί να είναι ένα συμβάν, παγωμένο και άκαμπτο στις σελίδες που αποτελούν την ιστορία, ξεκομμένο από το πριν και το μετά; Έχει δίκιο, βεβαίως· με ωθεί να σκεφτώ το «παράδοξο» που ισχύει γενικά: διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα και τείνουμε να ταυτιζόμαστε με τους χαρακτήρες ή αναλωνόμαστε στο ψάξιμο της αληθινής ιστορίας-εμπειρίας πάνω στην οποία βασίστηκε ο συγγραφέας (γιατί όλες οι ιστορίες κρύβουν μέσα τους μια πραγματικότητα αφού όλοι οι συγγραφείς εμπνέονται από την αληθινή ζωή) και την ίδια στιγμή, διαβάζουμε μια μαρτυρία με επιφύλαξη (γιατί όλοι οι συγγραφείς έχουν μια άποψη την οποία θα υπερασπίσουν στο χαρτί ή επειδή η ιστόρηση επιβάλλει διάφορους «καλλωπισμούς» για να γίνει όμορφη κι ενδιαφέρουσα).
Εννοείται ξόδεψα, με ευχαρίστηση, χρόνο να καταγράψω στο μυαλό μου όλες τις νέες λέξεις που συνάντησα -και δεν ήταν λίγες! Εννοείται πήρα εικόνες, μυρωδιές... Εννοείται γνώρισα έθιμα, ήθη, συνήθειες, ανθρώπους... Εννοείται υπογράμμισα πολλές αράδες και θα θυμάμαι για πάντα εκείνη που λέει: Ήρωες υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Δεν είναι το ίδιο με τους φιλοσόφους, όταν ο ήρωας συνομιλεί με έναν γιόγκι κι εκείνος του αποσαφηνίζει την αξία των Ελλήνων προγόνων του και την συμβολή τους στην ανθρωπότητα... Ή μια άλλη όταν: ...μας είχε πάρει από το στόμα τη λαλιά και θα περνούσε καιρός μέχρι να ξεθωριάσει μέσα μας το θαύμα αυτό, ν' αφήσει χώρο και για άλλες ιστορίες γιατί έτσι ένιωσα όταν ολοκληρώθηκε και η τελευταία σελίδα.
Οι σοφιστίες συνεχίζονται και στα τέσσερα παραμύθια που ολοκληρώνουν το βιβλίο, όπου μιλάει για τον Πόνο και τον Φόβο (έτσι, με κεφαλαίο), για την μύηση (Τώρα ξεκινάς! Πριν δεν ήσουν πουθενά.), για την τέλεια μίξη και την ουσία της ζωής, Τον Έρωτα!, για την κατανόηση της ζωής μέσα από τις εμπειρίες, για Σοφία, για Θεούς, για αγάπη, μαγεία, στρατηλάτες, μύστες, σοφούς, μυήσεις, τόπους... Πολλά!
Όλο το βιβλίο χαρακτηρίζεται από την ομορφιά της αφήγησης μιας γλυκιάς ανάμνησης που έχει καταγραφεί μέσα σου ή μιας ιστορίας που γνώρισες, σε μάγεψε και δε θα ξεχάσεις ποτέ, σε συνδυασμό με την αισιόδοξη πλευρά του κόσμου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι στην Ινδία, που είναι ποτισμένη στις μυρωδιές της ζωής, η οσμή του θανάτου δεν κρατάει πολύ· κι αυτή είναι η αντιμετώπιση των περιστατικών από το συγγραφέα. Η θετική πλευρά. Σε μια ταμπέλα στην άκρη του δρόμου λέει: Drive with your nerves calm - see the valey's charm -αναφέρονται κι άλλες τέτοιες γουστόζικες ταμπέλες φυσικά, δεν είναι η μόνη- κι αυτό είναι ακόμα ένα παράδειγμα της διάθεσης. Το βιβλίο είναι σα να σε προτρέπει να παραμερίσεις όλα τα αρνητικά συναισθήματα μαζί με όλα τα τοξικά πράγματα και να επικεντρωθείς στην ομορφιά, το κάλλος, την ηρεμία, την ισορροπία... Αυτό είναι! Σου λέει να απολαμβάνεις τη ζωή.
Αφήνει μια γλυκιά γεύση στο στόμα και ένα γέμισμα στην ψυχή. Μια αίσθηση ότι τώρα είσαι σοφότερος ενώ μόλις έχεις διαβάσει κάτι ταξιδιάρικα παραμυθένιο.
Το βιβλίο του Άγγελου Μπάκα, Ο χορός του Σίβα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Ελκυστής για τη διάθεση του βιβλίου.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Στο οπισθόφυλλο λέει:
Τα ταξίδια είναι η ξαφνική απουσία της σταθερότητας, είναι η απόσταση που θα φέρει την κάθαρση, το σανατόριο, το τρελάδικο μέσα στο οποίο θα ξεσπάσουμε, θα ζήσουμε τις φαντασιώσεις μας, θα κλάψουμε, θα ζητήσουμε εξιλέωση μέχρις εξευτελισμού, γιατί μπορούμε πάντα να γυρίσουμε πίσω και να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε, φαινομενικά απείραχτοι, απαράλλαχτοι, εκτός ίσως από μία αύρα ονείρου, έντεχνα ριγμένη γύρω από τους ώμους μας, να ρίχνει φανταχτερές ανταύγειες στα μάτια. Οι πραγματικές ρυτίδες από το ταξίδι, οι πληγές και οι πόνοι είναι εκεί, όχι όμως για το ανειδίκευτο μάτι. Όλες οι στιγμές του φόβου, του πόνου, της άρνησης, της χοντροκεφαλιάς, της ενοχής είναι φυλαγμένες πίσω απ’ τα μάτια, κάτι που το θεωρούμε βαθιά προσωπικό, όσο κι αν αυτό γίνεται ταυτότητά μας.
Ο Άγγελος Μπάκας ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει γράψει τα βιβλία Μυστικοί Παράμυθοι, Το Όπλο του Νεφεληγερέτη, Το Σεξ της Ζωής και του Θανάτου, Now and Zen - Διδάγματα ενός Απρόθυμου Δασκάλου (και στα Αγγλικά), Ο σιωπηλός Μπου και Ο Χορός του Σίβα. Το 2014 ερεύνησε, έγραψε και σχεδίασε τους ξενόγλωσσους τουριστικούς οδηγούς Lesvos for Real και Chios for Real. Υπήρξε συντάκτης, σχεδιαστής και εκδότης του περιοδικού για το Design και την Τυπογραφία Άκρο (1997-2004), και σχεδιαστής ψηφιακών γραμματοσειρών υπό τον γενικό τίτλο Acrofonts. Εργάστηκε ως freelance designer και δίδαξε γραφιστική, τυπογραφία και οπτική επικοινωνία σε πανεπιστήμια και σχολές στην Ελλάδα, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Κύπρο. Το 2010 ολοκλήρωσε την επαγγελματική του πορεία με το βιβλίο- συλλογή των καλύτερων εργασιών γραφιστικής Thessaloniki Graphic Design 1980-2009, ως υπεύθυνος της ομάδας σύνταξης του γραφείου Red Creative που πραγματοποίησε την έκδοση. Έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Περισσότερα:
Ο σιωπηλός Μπου
Τα ταξίδια είναι η ξαφνική απουσία της σταθερότητας, είναι η απόσταση που θα φέρει την κάθαρση, το σανατόριο, το τρελάδικο μέσα στο οποίο θα ξεσπάσουμε, θα ζήσουμε τις φαντασιώσεις μας, θα κλάψουμε, θα ζητήσουμε εξιλέωση μέχρις εξευτελισμού, γιατί μπορούμε πάντα να γυρίσουμε πίσω και να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε, φαινομενικά απείραχτοι, απαράλλαχτοι, εκτός ίσως από μία αύρα ονείρου, έντεχνα ριγμένη γύρω από τους ώμους μας, να ρίχνει φανταχτερές ανταύγειες στα μάτια. Οι πραγματικές ρυτίδες από το ταξίδι, οι πληγές και οι πόνοι είναι εκεί, όχι όμως για το ανειδίκευτο μάτι. Όλες οι στιγμές του φόβου, του πόνου, της άρνησης, της χοντροκεφαλιάς, της ενοχής είναι φυλαγμένες πίσω απ’ τα μάτια, κάτι που το θεωρούμε βαθιά προσωπικό, όσο κι αν αυτό γίνεται ταυτότητά μας.
Ο Άγγελος Μπάκας ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει γράψει τα βιβλία Μυστικοί Παράμυθοι, Το Όπλο του Νεφεληγερέτη, Το Σεξ της Ζωής και του Θανάτου, Now and Zen - Διδάγματα ενός Απρόθυμου Δασκάλου (και στα Αγγλικά), Ο σιωπηλός Μπου και Ο Χορός του Σίβα. Το 2014 ερεύνησε, έγραψε και σχεδίασε τους ξενόγλωσσους τουριστικούς οδηγούς Lesvos for Real και Chios for Real. Υπήρξε συντάκτης, σχεδιαστής και εκδότης του περιοδικού για το Design και την Τυπογραφία Άκρο (1997-2004), και σχεδιαστής ψηφιακών γραμματοσειρών υπό τον γενικό τίτλο Acrofonts. Εργάστηκε ως freelance designer και δίδαξε γραφιστική, τυπογραφία και οπτική επικοινωνία σε πανεπιστήμια και σχολές στην Ελλάδα, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Κύπρο. Το 2010 ολοκλήρωσε την επαγγελματική του πορεία με το βιβλίο- συλλογή των καλύτερων εργασιών γραφιστικής Thessaloniki Graphic Design 1980-2009, ως υπεύθυνος της ομάδας σύνταξης του γραφείου Red Creative που πραγματοποίησε την έκδοση. Έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Περισσότερα:
Ο σιωπηλός Μπου