Βλέποντας τη ρουέλια που κυρτώνει στο πρεβάζι
το μούχρωμα κυκλώνει και με πιάνει το μαράζι·
το φύλλωμα πυκνό κρησσάρει τις χρυσαχτίδες,
ο άνεμος βοερός φοβίζει του κήπου τις πυγολαμπίδες.
Η νύχτα ψαύει σιγα-σιγά το αιώνιο υφάδι
πλέκει μαεστρικά το αβυσσινό κορφάδι,
ώρα τους οι μελαγχολικοί να μπουν στο δώμα,
το μοναστικό που ασφαλίζει με κρυστάλλινο πώμα.
Οι στιγμές στα δάχτυλα του χρόνου ρέουν στο γνωστό
κελάρυσμά τους· ο χρυσός ρήγας λαμβάνει το γραφτό
του θρόνο που δεν ταιριάζει έτσι κανείς, ο εαυτός του μόνο·
η ρουέλια ορθώνει αυθωρεί, λαμβάνει χρώμα χαρωπό.
🌹
Copyright © Νίκος Καρυωτάκης All rights reserved, 2019
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα με ρουέλια από τον Pierre-Jiseph Redoute. Πηγή
Επίσης: