Αυτό διαπίστωσα καθώς διάβαζα πρόσφατα το μυθιστόρημα -μπεστ σέλερ- «Μια ζωή δυο ζωές». Δεύτερη ζωή δεν έχει, όπως τονίζει ο νομπελίστας μας Οδυσσέας Ελύτης. Έτσι, όσο και να προσπαθεί ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου αυτού, όντας επιτυχημένος καθηγητής πανεπιστημίου Ελλάδας και εξωτερικού, να ζήσει ανάμεσα σε τρεις γυναίκες ως άλλος ήρωας του κλασικού μυθιστορήματος του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Μυστικοί Αρραβώνες», που καθιέρωσε στην ελληνική πεζογραφία στις αρχές του 20ου αιώνα το αστικό μυθιστόρημα, δε τα καταφέρνει αναίμακτα.
Στις «Δυο ζωές», βλέπουμε τον Οδυσσέα Πολίτη να συντηρεί τρεις σχέσεις, στο ενδιάμεσο της επιτυχημένης επαγγελματικής του ζωής. Μια ζωή η οποία μας παραπέμπει στους golden boys, που τη χαρακτήριζαν στοιχεία των χίπις (ελευθεριότητα, μη ανάληψη σταθερών καθηκόντων, ευθυνών), με πανοπλία και οχυρό την επαγγελματική εργασία/ζωή.
Η Ράνια, ερωμένη του Οδυσσέα, είναι θελκτική, ευαίσθητη, με βαθιά κουλτούρα, που θυμίζει τη Σιμόν Σινιόρε, τον μαγεύει με την προσωπικότητα και τον δυναμισμό της, σε αντίθεση με τη Μαρία, τη σύζυγο του, νοσοκομειακή γιατρός, που, μετά από δώδεκα χρόνια του έγγαμου βίου τους έχει αφοσιωθεί στη μονάκριβη έφηβη κόρη τους. Η τριβή της καθημερινότητας στον γάμο τους είναι πλέον ολοφάνερη. Μια τριβή πολυπόθητη ως τα τέλη του ‘60 στη χώρα μας και ψευδώς λαμπερή, κι ας την παρουσίαζαν ένα σχεδόν βικτωριανό κοινωνικοπολιτικό σύστημα από την αρχαιότητα στη χώρα μας.
Το βιβλίο αυτό του Ν. Θέμελη κυλά φαινομενικά αργά για τον μέσο αναγνώστη. Ωστόσο, οι παλινδρομήσεις του, η ταύτιση του Οδυσσέα Πολίτη με τη μυθική Πολυξένη και τον επικό ποιητή Οδυσσέα, βαδίζει σε δρόμους βαθιάς ψυχανάλυσης.
Σε μια συνέντευξη που αποφασίζει να δώσει σε έναν φοιτητή του, πολλά ξεδιαλύνονται στη ζωή του καθηγητή. Έξαλλου, πρόσφατος είναι κι ο θάνατος του Μιχάλη, στενού φίλου του Οδυσσέα ο οποίος χάθηκε με αδιευκρίνιστες συνθήκες. Με βάση τη συνέντευξη, που στρέφεται στην προσωπική ζωή του, με την ευαίσθητη Ράνια να τον περιμένει, χαμένη πάντα στο περιθώριο -όπως η ίδια επέλεξε για να τον κρατήσει κοντά της-, ο πανεπιστημιακός καθηγητής παίρνει την απόφαση να πάρει σύνταξη, για να ψάξει μια άλλη ζωή. Κάτι που ως τώρα το τολμούσε επικαλώντας στο μυαλό του, έστω και ασυνείδητα, μύθους, ταξίδια από σελίδες κλασικών μυθιστορημάτων (Ιλιάδας, Ιουλίου Βερν...), ώστε να ξεφύγει από μια ζωή που τον έπνιγε.
Δυστυχώς, η εποχή των golden boys κυνηγώντας έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, με στόχο την επαγγελματική επιτυχημένη καριέρα, κλείστηκε σε καλούπια ζωής, ωραρίων, χάνοντας τη στιγμή. Τη στιγμή που ακούς μουσική με τον/την σύντροφο ή απολαμβάνοντας τη μοναξιά σου, την περισυλλογή. Στη διάρκεια της συνέντευξης στον φοιτητή του, ο Οδυσσέας πήρε την απόφαση του μέσου σύγχρονου Έλληνα. Αυτήν της πρόωρης σύνταξης, αφήνοντας πίσω του για πάντα επαγγελματικές υποχρεώσεις/καθήκοντα. Έστω κι αν το όνειρο μας ακινητοποίησε την Ελληνική οικονομία, που φάσκει κι αντιφάσκει στην ενοποίηση μας με την Ευρώπη και το δυτικότροπο σύστημα, όπου οι πολίτες εκεί εργάζονται και σε μεγάλες ηλικίες. Εδώ πιθανόν να ευθύνεται το μεσογειακό ταμπεραμέντο. Ένα ταμπεραμέντο που μας επιβάλει ν’ απομακρυνθούμε από την κοινωνική-πολιτική ζωή και να απολαμβάνουμε τη θάλασσα, τον ήλιο... μόνο σε ταξίδια και εκδρομές, ίσως παραιτημένοι, γερασμένοι πριν την ώρα μας.
Το «Μια ζωή δυο ζωές», του Ν. Θέμελη, δεν έχει τη σφιχτή ροή των ιστορικών μυθιστορημάτων. Το πήγαινε έλα της αφήγησης, όμως, κρύβει μια ενδοσκόπηση, αξία να την προσέξουμε.
Το μυθιστόρημα του Νίκου Θέμελη, Μια ζωή δυο ζωές, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος.
Περισσότερα:
Οι αλήθειες των άλλων
Η αναζήτηση
Περισσότερα:
Οι αλήθειες των άλλων
Η αναζήτηση
Ο Νίκος Θέμελης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Τελείωσε την Γερμανική Σχολή Αθηνών και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία όπου το 1975 έκανε και το διδακτορικό του σε θέματα ευρωπαϊκών κοινοτήτων.
Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου Υπουργών στις Βρυξέλλες.
Το πρώτο του μυθιστόρημα κυκλοφόρησε το 1998, και ως συγγραφέας έγινε αμέσως ιδιαίτερα αγαπητός τόσο στους αναγνώστες όσο και στους κριτικούς. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους λογοτέχνες. Μέσα από τα έργα του μας ταξίδεψε, μας προβλημάτισε, μας προσέφερε μια νέα ματιά στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Από τις Εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Η αναζήτηση (1998), Η ανατροπή (2000) [Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, Βραβείο περιοδικού Διαβάζω], Η αναλαμπή (2003), Για μια συντροφιά ανάμεσά μας (2005), Μια ζωή δυο ζωές (2007) και Οι αλήθειες των άλλων (2008) και από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο Η συμφωνία των ονείρων (2010) και Η αναχώρηση (2014).
Έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 20 Αυγούστου 2011.
