Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κ.Δ.: Με ώθησαν προσωπικές εμπειρίες και η αστείρευτη αγάπη για τον τόπο που μεγάλωσα. Θέλησα να περιπλέξω κάποιες μικρές ιστορίες, από ερεθίσματα και γεγονότα της περιοχής μου, τα οποία θα ταξίδευαν τον αναγνώστη σε κάθε σοκάκι και σημείο της Κορώνης.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Δ.: Αναζήτηση…
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Κ.Δ.: Να απολαύσει τη διαδρομή των εξερευνήσεων των κοριτσιών.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Κ.Δ.: Θα πηγαίναμε στα εφηβικά χρόνια της ηρωίδας μου και θα απολαμβάναμε την ξενοιασιά και τις περιπέτειες της. Θα εξερευνούσαμε τις μυστικές καταπακτές του κάστρου και θα ανακαλύπταμε τους κρυμμένους θησαυρούς του.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Κ.Δ.: «Γιατί το αποκλείεις; Γερμανοί δεν ήταν; Είχαν ξεκληρίσει τον κόσμο και κυρίως τους Εβραίους. Ξέρεις τι είχαν μαζέψει από αυτούς; Θησαυρούς ολόκληρους και μετά τους εκτελούσαν. Είμαι σίγουρη ότι κάτι κρύβει αυτό το σχέδιο και μάλιστα πολύ κοντά μας. Δίπλα στο κάστρο μένουμε, μην το παραβλέπεις…»
Ταμπακιέρα
Αναζήτηση
Μπερδέματα
Παρεξηγήσεις
Ανασκαφές
Καρδιοχτύπια
Ιδιοφυΐα
Έρωτας
Ραδιουργίες
Αγάπη[1]
Το βιβλίο της Καίτης Δροσίνη, Το μυστικό της ταμπακιέρας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Στο οπισθόφυλλο λέει:
Η Λυδία, έπειτα από την εξομολόγηση μιας ερωτικής ιστορίας της θείας της, μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες μαζί με την αδελφή της. Προσπαθούν μέσα από έναν χαραγμένο χάρτη στο εσωτερικό μιας ταμπακιέρας, να ανακαλύψουν έναν θησαυρό. Ιστορίες ξετυλίγονται η μια πίσω από την άλλη και στοιχεία συλλέγονται προς όφελός τους... το αποτέλεσμα ένα μεγάλο δίλημμα και διαρκώς η ίδια ερώτηση... ήταν όντως αυτό το πολυπόθητο σύμβολο των αιώνων;»
Η Καίτη Δροσίνη λέει:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κορώνη Μεσσηνίας. Μετά το Λύκειο σπούδασα λογιστική σε Ι.ΕΚ. χωρίς ποτέ να το ασκήσω ως επάγγελμα. Αφιερώθηκα στην οικογένεια, ενώ έγραφα από πολύ μικρή ηλικία. Τα πρώτα μου χειρόγραφα ήταν κωμικά θεατρικά. Το 2015 εκδόθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα το οποίο αγαπήθηκε αρκετά από τους αναγνώστες. Ξεκίνησα μαθήματα ζωγραφικής για περίπου τρία χρόνια και μέσα στο διάστημα αυτό, εκδόθηκαν δυο διηγήματα με τίτλο «Το ταξίδι» και το «χρυσό φλουρί στη γλάστρα», επίσης πριν δυο μήνες κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημά μου με τίτλο «Ο Μανδραγόρας» ο οποίος αγαπήθηκε επίσης αρκετά από τους αναγνώστες και σύντομα προχωράμε στην 2η ανατύπωσή του.
Μένω στην Καλαμάτα τα τελευταία είκοσι χρόνια καθώς διαθέτω κατάστημα χειροποίητων κεραμικών, τα οποία και φιλοτεχνώ. Έχω δυο παιδιά, τα οποία με σπρώχνουν και με στηρίζουν στα λογοτεχνικά βήματά μου.
[1] Η Καίτη Δροσίνη συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
