Τα ορφανά κορίτσια του οικοτροφείου Μπαμπιλεόν στην ενδοχώρα της Μπαλιμπανίας ένα πρωινό που δεν έμοιαζε με τα υπόλοιπα ξύπνησαν δίχως μαλλιά. Κοίταξαν έντρομα το ένα το άλλο και έπειτα έφεραν τα χέρια στα κοντοκουρεμένα κεφάλια τους. Ψαχούλευαν τις ανύπαρκτες πια μπούκλες τους, έλυναν και έδεναν αόρατες κοτσίδες, τέντωναν σαν χορδές τις φουρκέτες και σημάδευαν το άπειρο. Κατόπιν έβαλαν όλες μαζί τα κλάματα. Ποτάμια δάκρυα με ματοτσίνορα κύλησαν στα πλακάκια από κεραμικό, έπνιξαν τους ξεφτισμένους γαλαζωπούς μαίανδρους, παρέσυραν έγνοιες και παντοφλάκια και ανασήκωσαν τα παιδικά κρεβάτια. Τα κορίτσια στα στρώματα άπλωσαν χέρια κουπιά και γλίστρησαν απαλά από τα ανοιχτά παράθυρα.
Φωτογραφία: Braids, Tom Hogan
