Όλα ξεκίνησαν όταν ένα σκουπιδάκι πληγώνει το ματάκι της Ρόμι, την ώρα που αυτή παίζει στο πάρκο των ελεφάντων με τα άλλα ελεφαντάκια…
Μανούλα! φώναξε η Ρόμι κι έτρεξε στη μαμά της για να της πει πως πονάνε τα ματάκια της.
Ίσως να μην είναι κάτι σοβαρό, καθησύχασε τη Ρόμι η μαμά-ελεφαντίνα. Και όντως δεν ήταν! Το επιβεβαίωσε ο γιατρός-αρκούδος. Για να γιάνουν, όμως, τα ματάκια της μικρής ελεφαντίνας, θα έπρεπε αυτή να φορέσει ένα ζευγάρι ειδικά γυαλιά για δύο μέρες. Αλλά σε αυτό το διάστημα δεν θα έβλεπε καθόλου. Το μικρό ελεφαντάκι πικράθηκε, αλλά καθόλου δεν γκρίνιαξε!
Και έτσι η μικρούλα Ρόμι κάθισε μόνη στον κήπο, χωρίς να μπορεί να βλέπει, φορώντας τα ειδικά γυαλιά.
Άραγε θα έρθει να μου κάνει κάποιος παρέα; αναρωτιόταν το ελεφαντάκι. Κανείς, όμως, δεν εμφανίστηκε από τους φίλους της τους ελέφαντες για να της κρατήσει συντροφιά, κι ας ξέρανε το πρόβλημά της. Κρίμα…
Ιστορικό πλαίσιο του παραμυθιού (στο σημείο αυτό απαιτείται να σταματήσουμε για λίγο την αφήγηση του και να ανοίξουμε μια παρένθεση): η Ρόμι ζει σε έναν παράξενο κόσμο όπου επικρατεί μια παράξενη και ανεξήγητη έχθρα ανάμεσα σε ελέφαντες και σκίουρους. Χωριστά πάρκα, χωριστά σχολεία… Ποτέ κανένας σκίουρος δεν έκανε παρέα με κανέναν ελέφαντα! Τρομερό!!!! Εδώ κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε τη διήγηση!
Μιράντα: ένα σκεπτόμενο σκιουράκι που, την ώρα που πήγαινε στο πάρκο των σκίουρων για να παίξει με τα σκιουράκια, είδε ένα μόνο και πολύ μελαγχολικό ελεφαντάκι (τη Ρόμι) να κάθεται μαραμένο σε μια γωνιά ενός κήπου. Αμέσως κάθισε δίπλα της και είπε «Γεια σου. Είμαι η Μιράντα. Τι κάνεις;» Πόσο χάρηκε η Ρόμι που επιτέλους κάποιος είχε έρθει να της κάνει παρέα! Μα ποιος ήτανε; Η Ρόμι δεν είχε ποτέ πριν γνωρίσει ένα ελεφαντάκι με το όνομα Μιράντα… Παράξενο!!!
Ίσως να ανακουφίστηκε λιγάκι η Μιράντα όταν συνειδητοποίησε πως η Ρόμι δεν μπορούσε να δει ότι ήταν σκιουράκι!
Ρόμι με λένε, είπε η ελεφαντίνα και εξιστόρησε την περιπέτειά της.
Αααα! Τρομερό, σχολίασε η Μιράντα.
Να σου κρατήσω εγώ συντροφιά τότε, είπε η σκιουρίτσα στη μικρή ελεφαντίνα. Η Ρόμι συγκινήθηκε. Κατάλαβε πως είχε βρει μια πραγματική φίλη… Βεβαίως, σε αυτό το σημείο πρέπει να θυμηθούμε πως η Μιράντα παράλειψε να ενημερώσει τη Ρόμι πως είναι σκιουράκι και η Ρόμι, που δεν έβλεπε τίποτα με τα ειδικά γυαλιά της, δεν είχε την παραμικρή ιδέα για αυτό. Πίστευε πως η Μιράντα είναι… ελέφαντας!
Τα δυο κοριτσάκια παίξανε μαζί, μιλούσαν, γελούσαν… Ήταν πραγματικά ευτυχισμένα. Ώσπου, κάποια στιγμή ακούστηκε η φωνή της μαμάς-ελεφαντίνας «Ρόμι μωρό μου! Ήρθε η ώρα να πάμε στον γιατρό για να σου βγάλει τα γυαλιά». Η Ρόμι ενθουσιασμένη είπε στη φίλη της «Μιράντα μου! Από αύριο θα μπορώ κι εγώ να σε δω! Το φαντάζεσαι; Θα είναι τέλεια». Η Μιράντα συμφώνησε, αλλά μέσα της ανησυχούσε σχετικά με το πώς θα συμπεριφερόταν η Ρόμι όταν μάθαινε πως η Μιράντα είναι σκιουράκι…
Άραγε, σε αυτόν τον κόσμο όπου επικρατεί αυτή η ανεξήγητη και παράλογη αντιπαλότητα ανάμεσα στους σκίουρους και τους ελέφαντες, θα μπορέσουν τα δυο ζωάκια, η Ρόμι και η Μιράντα, να προσπεράσουν τις δυσκολίες και να σταθούν μαζί απέναντι στον παραλογισμό τόσων χρόνων και γενεών αποφασίζοντας οι ίδιες για τη ζωή τους; Θα ξεπεράσουν τα εμπόδια και θα γίνουν, τελικά, φίλες; Μια ιστορία για το φως και την ελπίδα, τη φιλία και τη διαφορετικότητα, την αγάπη και την καλοσύνη. Μια ιστορία που μας θυμίζει πως ο υπέροχος κόσμος που ονειρευόμαστε, υπάρχει. Στις καρδιές των παιδιών.[1]
Τον Μάρτιο 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη το παιδικό παραμύθι της Δελίνας Βασιλειάδη «Ρόμι και Μιράντα» σε εικονογράφηση Λουίζας Καραγεωργίου.
Περισσότερα από/για τη Δελίνα Βασιλειάδη:
Η Δελίνα Βασιλειάδη και το Πέρασμα
Η νεράιδα της πιπίλας και Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου
Η Δελίνα Βασιλειάδη γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένη κι έχει μια κόρη. Από μικρή εκδήλωσε την αγάπη της για την τέχνη, τη ζωγραφική, τα χρώματα, το θέατρο, τα βιβλία. Μαθήτευσε από πολύ νεαρή ηλικία κοντά στη ζωγράφο μητέρα της Λιζέτα Βασιλειάδη, αλλά και στα εργαστήρια γνωστών δασκάλων των εικαστικών τεχνών, κυρίως του πρωτοπόρου εικαστικού Στέλιου Μαυρομάτη. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής σε μια πειραματική σχολή Καλών Τεχνών για παιδιά στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και συμμετείχε στις τηλεοπτικές εκπομπές της Κρατικής Τηλεόρασης Μικροί Ζωγράφοι. Σπούδασε Χρηματοοικονομική και Λογιστική στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, όπου, αφού κατόρθωσε να πάρει υποτροφίες σε όλα τα έτη των σπουδών, τελικά πρώτευσε, ορκίζοντας η ίδια το έτος της. Σπούδασε συγγραφή κινηματογραφικού σεναρίου και θεατρικού έργου, υποκριτική και σκηνοθεσία θεάτρου και κινηματογράφου στο εργαστήρι δραματικής τέχνης Παράθλαση και στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, ενώ παρακολούθησε πολλά σεμινάρια, μαθήματα και master classes για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Η Δελίνα, που από φοιτήτρια ξεκίνησε να εργάζεται στον Χρηματοπιστωτικό Τομέα κατέχοντας υπεύθυνη θέση σε μεγάλη χρηματιστηριακή εταιρεία, πλέον έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην τέχνη, τη ζωγραφική, το θέατρο και, φυσικά, τη μεγάλη της αγάπη, τη συγγραφή, όπου έχει αποσπάσει πολλά βραβεία και διακρίσεις. Για χρόνια συνεργαζόταν ως πολιτιστική συντάκτρια με διάφορα blogs και με την εβδομαδιαία free press εφημερίδα Εξώστης. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται αποκλειστικά με το φιλμ νουάρ (filmnoir.gr) παίρνοντας συνεντεύξεις από ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, αλλά κυρίως γράφοντας άρθρα και κριτικές για το θέατρο και τα εικαστικά.
Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου -για μερικά χρόνια συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ-, έχει πρωταγωνιστήσει σε video art projects και σε ντοκιμαντέρ για την προβολή της Ελλάδας στο εξωτερικό, σε θεατρικές παραστάσεις, καθώς και σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους Ελλήνων και ξένων σκηνοθετών. Έχει επιμεληθεί καλλιτεχνικά προγράμματα θεατρικών παραστάσεων και εκθέσεις ζωγραφικής, εικονογράφησε το παραμύθι ο φιλάργυρος για το βιβλίο Παραμυθάδες και Ζωγράφοι, έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός ελληνικών συνόρων και έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε συλλογές σε Ευρώπη και Αμερική και πίνακές της συμπεριλαμβάνονται σε ελληνικά και αμερικανικά βιβλία τέχνης. Το 2014 επιλέχθηκε να εκθέσει τη δουλειά της στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Λουξεμβούργο και κατόπιν η δουλειά της παρουσιάστηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες.
[1] Η Δελίνα Βασιλειάδη συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
Περισσότερα από/για τη Δελίνα Βασιλειάδη:
Η Δελίνα Βασιλειάδη και το Πέρασμα
Η νεράιδα της πιπίλας και Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου
Η Δελίνα Βασιλειάδη γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένη κι έχει μια κόρη. Από μικρή εκδήλωσε την αγάπη της για την τέχνη, τη ζωγραφική, τα χρώματα, το θέατρο, τα βιβλία. Μαθήτευσε από πολύ νεαρή ηλικία κοντά στη ζωγράφο μητέρα της Λιζέτα Βασιλειάδη, αλλά και στα εργαστήρια γνωστών δασκάλων των εικαστικών τεχνών, κυρίως του πρωτοπόρου εικαστικού Στέλιου Μαυρομάτη. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής σε μια πειραματική σχολή Καλών Τεχνών για παιδιά στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και συμμετείχε στις τηλεοπτικές εκπομπές της Κρατικής Τηλεόρασης Μικροί Ζωγράφοι. Σπούδασε Χρηματοοικονομική και Λογιστική στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, όπου, αφού κατόρθωσε να πάρει υποτροφίες σε όλα τα έτη των σπουδών, τελικά πρώτευσε, ορκίζοντας η ίδια το έτος της. Σπούδασε συγγραφή κινηματογραφικού σεναρίου και θεατρικού έργου, υποκριτική και σκηνοθεσία θεάτρου και κινηματογράφου στο εργαστήρι δραματικής τέχνης Παράθλαση και στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, ενώ παρακολούθησε πολλά σεμινάρια, μαθήματα και master classes για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Η Δελίνα, που από φοιτήτρια ξεκίνησε να εργάζεται στον Χρηματοπιστωτικό Τομέα κατέχοντας υπεύθυνη θέση σε μεγάλη χρηματιστηριακή εταιρεία, πλέον έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην τέχνη, τη ζωγραφική, το θέατρο και, φυσικά, τη μεγάλη της αγάπη, τη συγγραφή, όπου έχει αποσπάσει πολλά βραβεία και διακρίσεις. Για χρόνια συνεργαζόταν ως πολιτιστική συντάκτρια με διάφορα blogs και με την εβδομαδιαία free press εφημερίδα Εξώστης. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται αποκλειστικά με το φιλμ νουάρ (filmnoir.gr) παίρνοντας συνεντεύξεις από ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, αλλά κυρίως γράφοντας άρθρα και κριτικές για το θέατρο και τα εικαστικά.
Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου -για μερικά χρόνια συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ-, έχει πρωταγωνιστήσει σε video art projects και σε ντοκιμαντέρ για την προβολή της Ελλάδας στο εξωτερικό, σε θεατρικές παραστάσεις, καθώς και σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους Ελλήνων και ξένων σκηνοθετών. Έχει επιμεληθεί καλλιτεχνικά προγράμματα θεατρικών παραστάσεων και εκθέσεις ζωγραφικής, εικονογράφησε το παραμύθι ο φιλάργυρος για το βιβλίο Παραμυθάδες και Ζωγράφοι, έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός ελληνικών συνόρων και έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε συλλογές σε Ευρώπη και Αμερική και πίνακές της συμπεριλαμβάνονται σε ελληνικά και αμερικανικά βιβλία τέχνης. Το 2014 επιλέχθηκε να εκθέσει τη δουλειά της στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Λουξεμβούργο και κατόπιν η δουλειά της παρουσιάστηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες.
[1] Η Δελίνα Βασιλειάδη συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
