Στο θέατρο Παλλάς με την Ευανθία Ρεμπόυτσικα και την ορχήστρα της παρέα με τις υπέροχες Έλλη Πασπαλά και Dilek Koç μόνο για δυο παραστάσεις 15 και 16/4 που όπως ήταν φυσικό ήταν sold out!
Και πώς είναι δυνατόν να μην είναι sold out αφού σε κάθε συναυλία της γίνεται το αδιαχώρητο; Και εδώ το τεράστιο θέατρο Παλλάς γέμισε πέρα ως πέρα και όλοι περιμέναμε το υπέροχο βιολί της Ευανθίας Ρεμπούτσικα να μας ταξιδέψει στις όμορφες συνθέσεις της.
Το κανονάκι (μουσικό όργανο), ξεκίνησε με την μελωδία από την ταινία «Πολίτικη κουζίνα» και θαρρώ πως οι καρδιές των θεατών είχαν πάψει να χτυπάνε για να ακούσουν την θεσπέσια μελωδία. Ένα όνειρο, ένα ταξίδι, χίλιες εικόνες… Και τότε ήταν που βγήκε η νεράιδα με το βιολί της και μαζί της όλοι οι υπόλοιποι μουσικοί.
Δεν ξέρω αν μπορώ πραγματικά να μεταφέρω αυτό που έζησα. Νόμιζα πως η καρδιά μου θα φύγει από την θέση της. Αυτή η μουσική ήταν από μόνη της μια εμπειρία που κάθε ένας μας πρέπει να ζήσει! Βιολί, ακορντεόν (Θάνος Σταυρίδης), πιάνο (Ανδρέας Συμβουλόπουλος), κανονάκι (Πάνος Δημητρακόπουλος), ντραμς (Γιάννης Παπαγιαννούλης) και μια τρομπέτα (Γιάννης Οικονομίδης) και όλα έμοιαζαν μαγικά. Έδεναν όλα τα όργανα μεταξύ τους και αν μπορούσα θα ήθελα να σηκωθώ να χορέψω με κλειστά τα μάτια, να χαθώ στην δίνη της μουσικής αβίαστα, σαν την κόκκινη ομπρέλα που αφέθηκε στον άνεμο στην υπέροχη σκηνή της ταινίας «Πολίτικη κουζίνα» που μάγεψε χιλιάδες θεατές.
Δεν ξέρω αν μπορώ πραγματικά να μεταφέρω αυτό που έζησα. Νόμιζα πως η καρδιά μου θα φύγει από την θέση της. Αυτή η μουσική ήταν από μόνη της μια εμπειρία που κάθε ένας μας πρέπει να ζήσει! Βιολί, ακορντεόν (Θάνος Σταυρίδης), πιάνο (Ανδρέας Συμβουλόπουλος), κανονάκι (Πάνος Δημητρακόπουλος), ντραμς (Γιάννης Παπαγιαννούλης) και μια τρομπέτα (Γιάννης Οικονομίδης) και όλα έμοιαζαν μαγικά. Έδεναν όλα τα όργανα μεταξύ τους και αν μπορούσα θα ήθελα να σηκωθώ να χορέψω με κλειστά τα μάτια, να χαθώ στην δίνη της μουσικής αβίαστα, σαν την κόκκινη ομπρέλα που αφέθηκε στον άνεμο στην υπέροχη σκηνή της ταινίας «Πολίτικη κουζίνα» που μάγεψε χιλιάδες θεατές.
Λίγο αργότερα στην σκηνή εμφανίστηκε η Έλλη Πασπαλά, απλή και λιτή με την μαγεία όλη μαζεμένη στην φωνή της που μας έκανε να ανατριχιάζουμε σε κάθε της ψιλή νότα.
Η Ευανθία Ρεμπούτσικα έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα δικό της κόσμο, ένα δικός της είδος μουσικής που δεν μπορώ να τον εντάξω κάπου, σαφώς δεν έχω τις γνώσεις αλλά ξέρω να ξεχωρίζω την κλασική μουσική από την ροκ, από την έντεχνη μελωδία… Η Ρεμπούτσικα είναι κάτι από μόνη της...
Στη συνέχεια άρχισε να παίζει η μελωδία του τραγουδιού «Μπαχάρι κανέλα και φιλί» και εμφανίζεται η αγαπημένη Τουρκάλα τραγουδίστρια Dilek Koç· ο λυγμός της φωνής της γεμίζει όλο το θέατρο… Πριν ακόμα τελειώσει ο κόσμος αρχίζει να χειροκροτά· και να περιγράψω οι λέξεις χάνουν το νόημα τους. Δεν ξέρω, ίσως φταίει που αγαπώ τις μουσικές της τόσο πολύ, που γράφω τα βιβλία μου υπό τον ήχο τους...
Σας προτείνω λοιπόν την επόμενη φορά να τρέξετε, αξίζει το ταξίδι, αξίζει το χάσιμο στις μελωδίες της ανατολής και όλες εκείνες οι εικόνες που γεννά κάθε νότα μέσα στο μυαλό…
Ευχαριστούμε Ευανθία Ρεμπούτσικα...
Ηχοληψία: Νίκος Δεκίρης
Artwork: Χριστίνα Ρεμπούτσικα
Video: Ραχήλ Καλατζοπούλου
Παραγωγή: Four seasons / Κώστας Χριστόπουλος
