Όταν βρίσκουν σιγά-σιγά κάποιο φως στο αδιέξοδο της αναζήτησης τους, προσπαθούν να πιάσουν το νήμα και να απαγκιστρωθούν με νύχια και με δόντια από αυτό. Παρ' όλα αυτά, τα της καθημερινότητας τούς προσγειώνουν να ασχοληθούν με τα επίγεια προβλήματα και όχι της ψυχής τους. Η επικοινωνία με τον καθημερινό άνθρωπο όπως με την κομμώτρια, τον περιπτερά, τον φούρναρη, τους παρακινεί να ανταλλάξουν απόψεις, ιδέες, ιδανικά, νέα και μέσω αυτής της ανταλλαγής αντιλαμβάνονται ότι η Ζωή κρύβει πολλά που δεν γνώριζαν.
Κάθε σπίτι έχει τα δικά του "θέματα" πίσω από τα χαμόγελα που έχουμε όλοι έξω από αυτό. Απλώς όταν ξαποστάσεις από την αναζήτηση σου, για να τους ακούσεις και να τους βοηθήσεις, έχε βαθιά στο μυαλό σου να μην κάνεις το πρόβλημα τους δικό σου, διότι θα ξεχαστείς από την αναζήτηση σου. Οι Λαιστρυγόνες, οι Κύκλωπες του Οδυσσέα παίρνουν άλλη μορφή στην σύγχρονη Ελλάδα. Μπορείς να παρομοιαστείς με ό,τι θες, από έναν τυχοδιώκτη Ιππότη της Στρογγυλής τραπέζης μέχρι έναν ασκητή μοναχό ή έναν φωτογράφο που με τον φακό του αναζητά να αποθανατίσει στιγμές.
Κάθε σπίτι έχει τα δικά του "θέματα" πίσω από τα χαμόγελα που έχουμε όλοι έξω από αυτό. Απλώς όταν ξαποστάσεις από την αναζήτηση σου, για να τους ακούσεις και να τους βοηθήσεις, έχε βαθιά στο μυαλό σου να μην κάνεις το πρόβλημα τους δικό σου, διότι θα ξεχαστείς από την αναζήτηση σου. Οι Λαιστρυγόνες, οι Κύκλωπες του Οδυσσέα παίρνουν άλλη μορφή στην σύγχρονη Ελλάδα. Μπορείς να παρομοιαστείς με ό,τι θες, από έναν τυχοδιώκτη Ιππότη της Στρογγυλής τραπέζης μέχρι έναν ασκητή μοναχό ή έναν φωτογράφο που με τον φακό του αναζητά να αποθανατίσει στιγμές.
Λένε για γιόγκες, βουδισμό, ασιατικές, επιστημονικές, ενεργειακές, λογοτεχνικές τεχνικές για να βρεις αυτά που ψάχνεις. Το θέμα είναι όταν το βρεις να μπορείς να αντέξεις το βάρος της Αληθείας για το τι είσαι, για ποιο λόγο ήρθες, τι ήσουν, τι είσαι τώρα και τι θα είσαι. Η αλήθεια είναι σαν τον αέρα, είναι άπιαστη, απέραντη, χωρίς όρια που δεν χωρεί μέσα μας διότι το μυαλό μας, το σώμα μας είναι μικρά μπροστά σε αυτήν την δύναμη. Ήμαστε τίποτα, ένας κόκκος άμμου μέσα στην τεραστία έρημο, ένα Άστρο μέσα σε έναν ουρανό, στο σύμπαν ολόκληρο. Το θέμα είναι θα λάμψουμε δυνατά ή χαμηλά; Αν δειλιάσεις μπροστά σε αυτό που θα ανακαλύψεις δεν θα είσαι ποτέ έτοιμος. Μια φορά καταφέρνουμε να βρούμε το σωστό δρόμο. Όποτε πρέπει να θυμάσαι με ποιον τρόπο θα φτάνεις εκεί. Ο λόγος είναι πολύ απλός, αν θυμάσαι αυτό το μονοπάτι μέσα στον λαβύρινθο θα ξαναγυρίσεις όταν θα είσαι έτοιμος για να φορέσεις σαν ασπίδα, πέπλο ή όπως νιώθεις εσύ άνετα, και θα την έχεις πάνω σου. Όταν θα την φόρας, θα μπορείς να κάνεις τα αδύνατα δυνατά.
Τριγύρω όλα θα είναι χάος, πεσιμιστικά, καταθλιπτικά αλλά εσείς θα έχετε την δύναμη να πατέ μπροστά, αλλά το πιο σημαντικό θα έχετε το σθένος να κάνετε όλους τους άλλους να σηκωθούν από όπου είναι πεσμένοι (πηγάδι, βούρκο, αδιέξοδο). Θα έχετε κάνει πραγματικούς φίλους μέσω της φιλομάθειας, της καλοσύνης, του αλτρουισμού και όσα αγνά ιδανικά, άξιες που έχουν χαθεί στο σύγχρονο μεσαίωνα που βιώνουμε. Θα είστε εσείς για άλλους αυτό που αναζητάνε. Θα είστε ο Άνθρωπος με το Άλφα το κεφάλαιο που έχει εκλείψει στο άναρχο χωρίς πολιτικά πιστεύω, που οι ίδιοι οι θεματοφύλακες που έχουν εκλέγει δημοκρατικά και αξιοκρατικά καταπατούν αυτά που εκλέχθηκαν να προφυλάξουν και να διαφυλάξουν. Αλλά σαν κόρακες που είναι χειραγωγούν αντί να προφυλάξουν.
Γκρεμό θωρούνε σε πετούν μέσα. Γκρεμοί οι κινήσεις τους και λόγια στολισμένα με φιόγκους που μέσα κρύβουν αγκάθια...
Πρέπει να δρούμε συλλογικά λοιπόν και όχι ατομικά για το κοινό καλό...
Χρήστος Κορφοξυλιώτης
