Ξεχωρίζει από όλες, γιατί είναι πάντα ολάνθιστη και μυροβόλα.
Υπάρχει όμως και η κάτω χώρα,
Που δεν έχει φως, χαρά και χρώμα.
Νομίζουν όσοι ζούνε εκεί, πως...
Ομορφιά είναι το βρεγμένο χώμα.
Υγρασία και λάσπη έχουν για στρώμα.
Λουλούδια δεν μύρισαν ποτέ,
Ήρθε, θαρρούν η χαρά, με την υγρασία.
Δέντρα, λουλούδια φως, τα βλέπουν όλα σαν υποκρισία.
Εξυπνούληδες και Χαζούληδες πρέπει όμως να γίνουν φίλοι.
Χαζούπολη λένε την κάτω χώρα.
Άχαρη είναι, σκοτεινή, χωρίς ευωδιές και χρώμα.
Ζούνε όλοι εκεί μέσα στην μούχλα και την υγρασία.
Ολόγυρα, παντού, σκουπίδια, λασπόνερα και δυσωδία.
Υπάρχει όμως τρόπος, να αλλάξει όλο αυτό;
Λάθος θα είναι μεγάλο, αν δεν μετατρέψουν το άχαρο σε καλό!
Ήξεραν πως αν δεν βρουν την λύση,
Δέντρο κανένα, και πράσινο, στον όμορφο τόπο τους, δεν θα επιζήσει.
Ένας, τελικά, είναι μόνο ο τρόπος να σωθεί η χώρα,
Σκέφτηκαν. Κάνοντάς και την κάτω, όμορφη και μυροβόλα.[1]
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Μ.Κ.: Ξεκάθαρα, τα εγγόνια μου. Είναι το πρώτο εικονογραφημένο βιβλίο μου, και αυτό γιατί ποτέ πρωτύτερα δεν είχα σκεφτεί να γράψω, και να εκδώσω, κάτι για παιδιά. Η επιθυμία, μου γεννήθηκε όταν έγινα γιαγιά. Και το αποτέλεσμα, ήταν αυτό ακριβώς που ήλπιζα. Τους έδωσα μεγάλη χαρά. Τους το έχω αφιερώσει κιόλας. Επιπλέον, είναι το πρώτο βιβλίο, από όσο ξέρω, για μικρά παιδιά, που κυκλοφορεί με διπλό κείμενο. Δηλαδή, στην νεοελληνική γλώσσα και στην ποντιακή διάλεκτο. Και αυτό γιατί θέλω και εγώ, με τον ελάχιστο αυτό τρόπο που μπορώ, να συνεισφέρω ώστε η διάλεκτός μας να μην καταλήξει μία νεκρή γλώσσα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Μ.Κ.: Μαγικοοικολογικό!
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Μ.Κ.: Στον γονιό, τον κηδεμόνα, τον παππού, την γιαγιά, θα συμβούλευα να δώσει προσοχή στις νοερές εικόνες που με τον τρόπο που θα το διαβάσει, θα εμφυτέψει στην ψυχούλα του παιδιού. Η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η προσφορά, ο σεβασμός για την φύση και τα ζώα, η προστασία του περιβάλλοντος, μπορούν να γίνουν οι ιδεατές εικόνες που θα καθορίσουν την πορεία του για πάντα.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Μ.Κ.: Θα ταξιδεύαμε προς τον μαγικοοικολογικό κόσμο των Νούληδων, δηλαδή Εξυπνούληδων, όταν πλέον, με την εξυπνάδα τους είχαν καταφέρει να κάνουν και τον κόσμο των Ζούληδων, δηλαδή Χαζούληδων, φωτεινό και χαρούμενο, ίδιο με τον δικό τους. Και γιατί όχι, να μέναμε εκεί, στον υπέροχο αυτό κόσμο, για πάντα.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Μ.Μ.Κ.: Στην Εξυπνούπολη, την πάνω πάνω χώρα, οι άνθρωποι ζούνε απλά, και η ζωή τους κυλάει όμορφα και ονειροπόλα. Δουλεύουνε με κέφι όλοι μαζί και έχουν ευτυχία και προκοπή.
Ευχαριστώ.
Το παιδικό βιβλίο της Μαρίας Μαυρίδου-Καλούδη, «Οι Αχουλήδες και οι Σευτελήδες, οι Εξυπνούληδες και οι Χαζούληδες», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αφοί Κυριακίδη.
Περισσότερα:
Η Μαρία Μαυρίδου-Καλούδη και Τα μυστικά του ανέμου
[1] Η Μαρία Μαυρίδου-Καλούδη συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
