Αλλά στην πραγματική ζωή τα πράγματα είναι αλλιώς. Αν θέλουμε πραγματικά όμως, θα είναι όπως τα ονειρευόμαστε.
Γράφουμε όλοι μας κείμενα για το «μέσα» μας. Ευχαριστούμε όσους μας βοηθούν να εκφραστούμε μέσα από τις σελίδες τους, αλλά δεν υπάρχουν μονό τα άρθρα, υπάρχει η ποίηση, μικρά στιχάκια που είναι ακατανόητα, γιατί σε αυτά δεν υπάρχει μονό ένα νόημα, αλλά πολλά μαζί. Στον καθένα μας λειτουργούν και μεταφράζονται με διαφορετικό τρόπο. Για αυτό ήμαστε μοναδικοί, αλλά για αυτό το λόγο πια ερωτευόμαστε πιο εύκολα.
Η πληροφορία που αντλούμε από τα άρθρα ή κείμενα κάποιων που υπάρχουν στο κυβερνοχώρο μάς κάνουν να ερωτευόμαστε αυτόν ή αυτήν που αρθρογραφεί. Κοιτάμε το παρουσιαστικό του που είναι πάντα διαφορετικό από αυτό που διαβάζουμε. Απορούμε πως και τι προσωπικότητα είναι ο καθένας. Πρώτα πρέπει να μιλήσουμε μαζί τους, γιατί στα κείμενα εύκολα εκφραζόμαστε, στην πράξη όχι.
Μπορεί να είμαστε καλλιτέχνες μη γνωστοί, αλλά χανόμαστε στις λέξεις μας να ξέρετε. Πρώτα γνωρίστε μας μετά ερωτευτείτε μας, μπορεί να μην σας κάνουμε στο φινάλε.
Πάντως σε αυτό το κείμενο θα παραθέσω σκέψεις μου ή σκέψεις άλλων:
- Γεννήθηκα για να σε αγαπήσω.
- Γεννήθηκα για να σε αγαπήσω.
- Μακάρι οι υποχρεώσεις να συμβάδιζαν με την ουτοπία μας.
- Όρια όταν δεν υπάρχει συναίσθημα. Όρια με συναίσθημα υπάρχουν;
- Διωγμός - χωρισμός κάνει τον έρωτα πιο δυνατό. Την συγχώρεση, λύτρωση...
- Στην ουτοπία τα ψεγάδια μπορούν να υπάρξουν;
- Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν ανώτερες άξιες. Το σ' αγαπώ είναι φτωχό σαν λέξη για να περιγράψει αυτό που νιώθεις...
- Οι άνθρωποι δεν είναι όπως ήταν. Αλλά στο ήταν, πώς ήταν;
- Όσοι μας διαβάζουν, τι σκέφτονται για εμάς;
- Είμαστε όντως αυτό που γράφουμε ή προσπαθούμε να είμαστε αυτό που γράφουμε;
- Γράφουμε - εκφραζόμαστε για να πιστέψουμε αυτά που αναφέρουμε.
- Οι περισσότεροι θα κακολογήσουν εμάς τους ασήμαντους, ως προς τον τρόπο γραφής μας ή έκφραση μας ή σε αυτά που γράφουμε (πρεσβεύουμε), αλλά σε έναν Λειβαδίτη, Σεφέρη, Καζαντζάκη υποκλίνονται μπροστά τους γιατί είναι καθολικά αναγνωρίσιμοι. Ξέρουν όμως ότι κυνηγήθηκαν γιατί πρέσβευαν άξιες επικίνδυνες για την εκάστοτε κοινωνία; Μάλλον όχι. Όταν πεθαίνεις οι λέξεις σου αποκτούν υστεροφημία, πριν όχι...
- Αυτός που θα σε αγαπήσει πραγματικά θα σεβαστεί όλο το παρελθόν. Αν του το προσφέρεις χωρίς αποκρύψεις ή μισό-αλήθειες θα καταλάβεις αν σε αγαπήσει πραγματικά.
- Η φιλία δεν είναι πάντα φιλία, πονάει όταν πίσω σου ή μπροστά σου χλευάζουν τα απωθημένα σου. Όταν εσύ δεν το κανείς όμως, ποιες πρέπει να είναι αντιδράσεις σου;
- Όταν αξίζει κάτι το κυνηγάς. Μετακινείς την ύπαρξη σου σε μέρη ξένα.
- Όταν θες να πεις κάτι και εκφράζεις κάτι άλλο, θα υπάρξει πρόβλημα. Με πράξεις μπορείς να το εκφράσεις, αλλά όχι πάντα όταν έχεις υποχρεώσεις να σε κατατρέχουν...
- Οι φοβίες του ρατσισμού εξαλείφονται, αλλά το μέτρο χάθηκε και εκεί.
Να είσαι περήφανος αν η σεξουαλικότητα σου είναι διαφορετική, η εθνικότητα σου, αν έχεις πρόβλημα εκ γενετής να μην φοβάσαι ότι θα σου κάνουν μπούλινγκ, να μιλάς όταν σου ασκούνε βία ή κάτι πιο επικίνδυνο, να είσαι υπερήφανος για την Ιστορία της χώρας σου, γιατί είσαι πατριώτης και όχι φασίστας.
Γενικά το παν μέτρο άριστον δεν υπάρχει, έχουμε πάει στο άλλο άκρο, δικάζουμε πρώτα, καίμε στην πυρά... άλλαξε κάτι από τον Μεσαίωνα;
Είναι και αλλά πολλά αλλά οι λέξεις δεν χωράνε στο κείμενο. Ελπίζω να πέρασα όχι ένα μήνυμα, αλλά πολλά.
Ούτε είμαι τέλειος. Προσπαθώ με την σιωπή μου ή τον αλτρουισμό μου να κάνω μικρά και σημαντικά πράγματα σε ανθρώπους που γνωρίζω. Δεν θα φανούν σε κάποιο δελτίο, αλλά αυτοί που τους έκανα κάτι κάλο το ξέρουν και αντίστροφα.
Η ανθρωπότητα εξελίσσεται πάντα ανάποδα και όχι ορθά.
Καλή σας συνεχεία...
Χρήστος Κορφοξυλιώτης
Στη συνοδευτική φωτογραφία βλέπετε πίνακα του Τσαρλς Μπουκόφσκι (1920-1994). Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας που ζωγράφισε και περισσότερους από χίλιους πίνακες!
