Ι.Κ.: Ήθελα να γράψω καιρό πριν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα και τον Απρίλιο του 2017 έτυχε να δω ένα αγγλικό βιβλίο με τίτλο «Δολοφονία στο νεκροταφείο» και έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Ι.Κ.: Στην Αθήνα.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ι.Κ.: Έξι μήνες.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ι.Κ.: Ένα απρόβλεπτο στην εξέλιξη του αστυνομικό μυθιστόρημα.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ι.Κ.: Ο δικαστής Άγγελος Λαϊνόπουλος δολοφονείται στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Την έρευνα αναλαμβάνει ο αστυνόμος Γιώργος Σερίφης που κατασταλάζει σε τρεις υπόπτους από την επαγγελματική ιδιότητα του θύματος. Στην πορεία προκύπτουν άλλοι δύο ύποπτοι. Στο κεφάλαιο 72 λύνεται ο γρίφος και εξιχνιάζεται το έγκλημα.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ι.Κ.: Μια συγκινητική στιγμή με τον Σερίφη και τους γονείς ενός μικρού παιδιού.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ι.Κ.: Ο ήρωάς μου, ο αστυνόμος Σερίφης, γιατί είναι έντιμος, πιστός υπηρέτης του νόμου και πολύ έξυπνος.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ι.Κ.: Εκτός από την αστυνομική πλοκή, το μυστήριο και την αγωνία που σίγουρα του προσφέρει, τον κάνει να προβληματιστεί γιατί το μυθιστόρημά μου αγγίζει ταυτόχρονα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που απασχολούν την ελληνική και την παγκόσμια κοινωνία.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ι.Κ.: Το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας.
Φοβάστε...
Ι.Κ.: Όχι.
Αγαπάτε...
Ι.Κ.: Ναι.
Ελπίζετε...
Ι.Κ.: Ναι.
Θέλετε...
Ι.Κ.: Ναι.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ι.Κ.: Αναγνώστες, βέβαια, που αγαπούν την αστυνομική λογοτεχνία, αλλά και αναγνώστες με έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ι.Κ.: Γιατί έχει αμείωτο ενδιαφέρον με απρόβλεπτες καταστάσεις και ανατροπές από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, γιατί έχει, παρότι αστυνομικό μυθιστόρημα, ένα υπόκωφο χιούμορ που σε κάνει να γελάσεις, γιατί συγκινεί σε πολλές σκηνές και γιατί στέλνει μηνύματα στην κοινωνία.
Γιατί δεν πρέπει;
Ι.Κ.: Όχι, πρέπει να διαβαστεί.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ι.Κ.: Με παραγγελία σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο και για την Αθήνα στα μεγάλα βιβλιοπωλεία (π.χ. Ιανός)
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ι.Κ.: Στο Χαϊδάρι όπου κατοικώ.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ι.Κ.: Κίτρινο.
Ποια μουσική;
Ι.Κ.: Ελληνική λαϊκή μουσική.
Ποιο άρωμα;
Ι.Κ.: Γιασεμί.
Ποιο συναίσθημα;
Ι.Κ.: Αγάπη.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ι.Κ.: Κινηματογραφική ταινία.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ι.Κ.: Πολιτικός.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ι.Κ.: Τον Νίκο Καζαντζάκη.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ι.Κ.: Όχι, μόνο ο Νίκος Καζαντζάκης. Το αριστούργημά του «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ι.Κ.: Εγώ τα ορίζω.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ι.Κ.: Φαντασία, καλλιέργεια (δηλαδή να έχει διαβάσει έναν ορισμένο όγκο μυθιστορημάτων) και οξύνοια.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ι.Κ.: Αν θα συναρπάσει το αναγνωστικό κοινό.
Τι την αποτυχία;
Ι.Κ.: Η αδυναμία ενός μυθιστορήματος να μιλήσει στην καρδιά και το μυαλό του αναγνώστη, αλλά και άλλοι παράγοντες που μπορεί να κάνουν ένα καλό βιβλίο να αποτύχει (π.χ. συγκυρία, χαμηλή διαφήμιση και προβολή κ.λ.π.)
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ι.Κ.: Όχι, δεν είναι αλκοόλ. Κάνει μόνο καλό.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ι.Κ.: Ένα συναρπαστικό ταξίδι.
Στην περίληψη λέει:
Ο δικαστής Άγγελος Λαϊνόπουλος δολοφονείται με τρεις σφαίρες στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Την έρευνα για την εξιχνίαση του στυγερού εγκλήματος αναλαμβάνει ο αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών της Ελληνικής Αστυνομίας Γιώργος Σερίφης.
Ο Σερίφης κατασταλάζει ότι πρέπει να αναζητήσει τον δολοφόνο μέσα από τρεις υποθέσεις που είχε εκδικάσει κατά την τελευταία δεκαετία ο Λαϊνόπουλος, ως πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών. Συγκεκριμένα, μια υπόθεση πλαστογραφίας και κακουργηματικής φοροδιαφυγής σε βάρος του Δημοσίου, μια υπόθεση λαθρεμπορίου ναρκωτικών και εμπορίου λευκής σαρκός και μια υπόθεση τρομοκρατίας. Έτσι, προκύπτουν τρεις ύποπτοι.
Στην πορεία της έρευνας προκύπτουν άλλοι δυο ύποπτοι. Ποιος από τους πέντε είναι ο δολοφόνος;
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Ισίδωρος Καρδερίνης γεννήθηκε στο Χαϊδάρι Αττικής το 1967. Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και αρθρογράφος. Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην τουριστική οικονομία. Άρθρα του έχουν αναδημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και sites σε πολλές χώρες. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και λογοτεχνικές στήλες εφημερίδων. Έχει εκδώσει στην Ελλάδα επτά ποιητικά βιβλία και τρία μυθιστορήματα. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδoθεί στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία και την Ισπανία.
Απόσπασμα:
Ακολουθεί το πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος...
Το νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου βρίσκεται στη Νέα Φιλαδέλφεια, που είναι ένα όμορφο προάστιο στη βόρεια πλευρά της Αθήνας. Εκείνο το παγωμένο, μελαγχολικό και καταθλιπτικό απομεσήμερο της Τρίτης 15 Φεβρουαρίου υπήρχαν ελάχιστοι άνθρωποι ανάμεσα στα διάσπαρτα κατάλευκα μνήματα. Ο πανύψηλος πέτρινος μαντρότοιχος που το περιτριγύριζε, διαχώριζε τον σιωπηλό και ατάραχο κόσμο των νεκρών από τον πολύβουο, φασαριόζικο και μάταιο κόσμο. Ο θυμωμένος αγέρας με τη βουερή του πνοή λύγιζε τα θεόρατα σπαθωτά κυπαρίσσια. Τα λουλούδια, τα αγριόχορτα κι οι θάμνοι βολόδερναν στα άγρια αγγίγματά του. Τα γκριζόμαυρα σύννεφα πύκνωναν στον μουντό ουρανό και προμήνυαν καταιγίδα. Τα κατάμαυρα κοράκια σκορπούσαν αδιάκοπα τις πνιχτές κραυγές τους.
Δύο εργάτες του νεκροταφείου μαζί με έναν αδύνατο νεαρό βάδιζαν με γρήγορα βήματα προς ένα μακρινό απομονωμένο μνήμα, κοντά στον γκριζωπό μαντρότοιχο. Στα χέρια τους κρατούσαν βαριοπούλες, τσάπες και φτυάρια. Επρόκειτο να βγάλουν από τον τάφο τον πατέρα του νεαρού, που είχε πεθάνει από μια σπάνια ανίατη ασθένεια πριν από τρία χρόνια.
Σε μερικά λεπτά έφτασαν στο μνήμα και ξεκίνησαν το μακάβριο έργο τους. Πρώτα έσπασαν τα πάλλευκα μάρμαρα κι έπειτα άρχισαν να σκάβουν. Σε λίγο φάνηκε η μαύρη σαπισμένη κάσα και το μισολιωμένο σώμα του νεκρού. Το κεφάλι είχε μετατραπεί σε κρανίο, τα πόδια είχαν λιώσει από τα γόνατα και κάτω, αλλά το υπόλοιπο σώμα ήταν άλιωτο και πρησμένο.
-Έπαιρνε φάρμακα; ρώτησε ο ένας εργάτης.
-Ναι, πολλά, απάντησε με δακρυσμένα μάτια ο νεαρός.
-Πρέπει να τον θάψουμε σε άλλον κατάλληλο χώρο για ένα χρόνο, παρενέβη ο δεύτερος εργάτης.
Όταν ολοκλήρωσαν την εκταφή, έβαλαν τα μαυρισμένα κόκκαλα σε ένα αργυρόχρωμο μεταλλικό κουτί, φόρτωσαν εν συνεχεία το άλιωτο σώμα σε ένα ειδικό καρότσι και ξεκίνησαν για τον νέο χώρο ταφής. Δεν είχαν προχωρήσει περισσότερο από είκοσι μέτρα, όταν ο πρώτος εργάτης κραύγασε:
-Ένα πτώμα!
Πλησίασαν γρήγορα και είδαν ότι το πτώμα ήταν μπρούμυτα πεσμένο πάνω στην οριζόντια πλάκα ενός μνήματος, που είχε κατακοκκινίσει από το αίμα. Ο δεύτερος εργάτης έσκυψε και το αναποδογύρισε.
-Ο δικαστής Λαϊνόπουλος!..., φώναξε δυνατά ο νεαρός.
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά έφτασε στο μνήμα ο αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών της Ελληνικής Αστυνομίας Γιώργος Σερίφης μαζί με τον υπαστυνόμο Δημήτρη Κεράνη, που έτυχε να βρίσκονται στη γύρω περιοχή για κάποια έρευνα. Ο υπαστυνόμος Κεράνης έβγαλε από τη δεξιά τσέπη του σακακιού του μια μικρή φωτογραφική μηχανή και άρχισε να φωτογραφίζει το πτώμα και τον τόπο της δολοφονίας.
-Δημήτρη, να ειδοποιήσεις αμέσως τον εισαγγελέα, τον ιατροδικαστή, τη Σήμανση κι ένα ασθενοφόρο για να παραλάβει το πτώμα, πρόσταξε μετά από λίγο ο αστυνόμος Σερίφης.
-Μάλιστα, κύριε αστυνόμε.
Η θλιβερή είδηση της δολοφονίας του προέδρου Εφετών Αθηνών και εκλεγμένου αρεοπαγίτη Άγγελου Λαϊνόπουλου συγκλόνισε τη χώρα και έκανε ως πρώτο θέμα τον γύρο όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η σύζυγός του, Σοφία, μόλις πληροφορήθηκε το τραγικό γεγονός, έσπευσε συντετριμμένη στο νεκροτομείο Αθηνών, όπου είχε μεταφερθεί η σωρός του.
-Αχ, Άγγελέ μου, σε σκότωσαν!..., ξεφώνιζε απαρηγόρητα μες στα αναφιλητά της, ενώ έσκυψε και τον φίλησε στο παγωμένο, κάτωχρο και πληγιασμένο μέτωπό του.
Η νεκροψία πραγματοποιήθηκε από τον πιο έμπειρο ιατροδικαστή του Σώματος, ο οποίος εξήγαγε το συμπέρασμα ότι ο Λαϊνόπουλος πυροβολήθηκε στις τέσσερις το απόγευμα περίπου, πισώπλατα, με ένα πιστόλι Walther P22, που είχε ενσωματωμένο σιγαστήρα, από απόσταση περίπου τεσσάρων μέτρων, και χωρίς βέβαια να δει τον δολοφόνο. Διαπίστωσε, συγχρόνως, ότι το πτώμα έφερε τρία τραύματα, ένα διαμπερές στην κοιλιακή χώρα, ένα διαμπερές στη θωρακική χώρα και ένα στο κεφάλι που ήταν και το μοιραίο.
Τη μεθεπόμενη μέρα, Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου, στις τρεις και μισή το απόγευμα, ήταν προγραμματισμένη η κηδεία του αδικοχαμένου εξηνταντριάχρονου δικαστή στο ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Γλυφάδα. Ο ναός ήταν ιδιαίτερα πλούσια στολισμένος. Οι ιερείς φορούσαν τα χρυσά τους ράσα και έψελναν επικήδεια τροπάρια μπροστά στο ιερό. Ο κόσμος είχε πλημμυρίσει το σεπτό εσωτερικό του μεγαλοπρεπούς ναού. Οι τεράστιοι κρυστάλλινοι πολυέλαιοι λαμποκοπούσαν. Τα κατάλευκα άνθη μοσχοβολούσαν.
Αντίκρυ από το μαύρο εβένινο φέρετρο κάθονταν περίλυποι: η σύζυγος του δολοφονηθέντος δικαστή, ο γιος και οι στενοί συγγενείς. Στις πρώτες θέσεις, απέναντι από το ιερό, στέκονταν οι επίσημοι.
Όταν τελείωσαν οι ψαλμοί, ακολούθησαν οι επικήδειοι λόγοι. Πρώτα εκφώνησε επικήδειο λόγο ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ντίνος Πορφύρης, ο οποίος είπε:
Αγαπητέ συνάδελφε Άγγελε Λαϊνόπουλε, σε όλη την επαγγελματική σου ζωή υπήρξες έντιμος, δίκαιος, αδέκαστος και ακέραιος. Υπήρξες άνθρωπος οξυδερκής και ευφυής, με απαράμιλλη ψυχική ευγένεια, ευθυκρισία, βαθιά πνευματική καλλιέργεια και υψηλή αίσθηση του δικαστικού καθήκοντος. Είχες, παράλληλα, μεγάλη νομική κατάρτιση, η οποία βασιζόταν στις πτυχιακές, μεταπτυχιακές και διδακτορικές σου σπουδές στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στην περίφημη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Χούμπολτ του Βερολίνου καθώς και στη μεγάλη σου πείρα. Λάμπρυνες κυριολεκτικά με την παρουσία σου τον χώρο της Δικαιοσύνης και αποτελείς φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους δικαστές της χώρας. Έφτασες μέχρι την ανώτατη βαθμίδα μιας δικαστικής σταδιοδρομίας και εκλέχθηκες, πριν μερικές μέρες, αρεοπαγίτης. Δυστυχώς, όμως, ένα τρισάθλιο δολοφονικό χέρι σού αφαίρεσε απροσδόκητα και με τόσο βίαιο και φρικτό τρόπο τη ζωή και δεν σε άφησε να προσφέρεις τις πολύτιμες υπηρεσίες σου ως μέλος του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της πολιτικής και της ποινικής δικαιοσύνης της χώρας μας. Εμείς, οι συνάδελφοί σου δικαστικοί, σου αποτίουμε σήμερα φόρο τιμής. Καλό σου ταξίδι. Αιωνία σου η μνήμη!
Κατόπιν, εκφώνησε επικήδειο λόγο ο πρώην συμφοιτητής, πρώην κομματικός συναγωνιστής του Άγγελου Λαϊνόπουλου, πολύ στενός φίλος και κουμπάρος του, δικηγόρος και νυν βουλευτής Λάρισας του Ανανεωτικού Λαϊκού Εργατικού Κόμματος (Α.Λ.Ε.Κ) Φώτιος Ρήγας, ο οποίος με διάχυτη συγκίνηση είπε:
Αγαπητέ συναγωνιστή και πολύτιμε φίλε Άγγελε Λαϊνόπουλε, βρίσκομαι σήμερα στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να αποχαιρετήσω και εσένα ύστερα από την πρόσφατη φυγή του κοινού μας φίλου και συναγωνιστή Αγησίλαου Χρονά. Ο πόνος της απρόσμενης και βίαιης απώλειάς σου είναι πολύ μεγάλος. Δώσαμε μαζί κατά τα φοιτητικά μας χρόνια μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του φοιτητικού κόσμου. Περάσαμε ατελείωτες ώρες σε συνεδριάσεις και σε συνελεύσεις. Δουλέψαμε ανιδιοτελώς, ακαταπόνητα και μεθοδικά. Συμμετείχαμε στην ηρωική εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο εναντίον της Δικτατορίας και ήμασταν πάντα στην πρώτη γραμμή στις διαδηλώσεις και στις πορείες του φοιτητικού κινήματος. Ήσουν αγνός ιδεολόγος και μαχητικός υπερασπιστής των πεποιθήσεων και των ιδανικών σου. Ήσουν, όμως, και εγκάρδιος φίλος σε όλο τον δρόμο της ζωής. Ήσουν άνθρωπος γλυκομίλητος, μεγαλόψυχος και καλόκαρδος. Ζήσαμε μαζί ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές ο ένας του άλλου. Γελάσαμε μαζί τις ξέγνοιαστες και εύθυμες ώρες της διασκέδασης. Συζητήσαμε μαζί επί ώρες για ποικίλα θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Σκύβω με απερίγραπτη οδύνη στο φέρετρό σου. Αγαπητέ μου Άγγελε, καλό σου ταξίδι. Αιωνία σου η μνήμη!
Τέλος, με κόκκινα μάτια δακρυσμένα, εκφώνησε επικήδειο λόγο ο γιος του, Αλέξης, ο οποίος είπε:
Πολυαγαπημένε μου πατέρα, η τραγική είδηση της δολοφονίας σου μαύρισε μονομιάς την ψυχή τη δική μου και της μητέρας μου. Το πένθος που μας σκεπάζει είναι πολύ βαρύ. Η ξαφνική απώλειά σου με αυτόν τον άγριο και φρικώδη τρόπο από έναν άγνωστο κτηνώδη δολοφόνο αποτελεί μια βαθιά μαχαιριά που θα μας ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής μας. Ήσουν άνθρωπος με υψηλό ήθος, αρχές, αξιοπρέπεια, κύρος και πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Η καρδιά σου ήταν ένας πανέμορφος κήπος που άνθιζαν καλοσυνάτα λουλούδια. Υπήρξες σε όλη σου τη ζωή εξαίρετος σύζυγος, στοργικός πατέρας και άοκνος συμπαραστάτης σε κάθε μου βήμα. Μου μεταλαμπάδευσες τις ηθικές σου αξίες και τα σπουδαία ιδανικά σου. Μου δίδαξες να είμαι τίμιος και γενναιόψυχος. Αγάπησες τη μητέρα μου πολύ και σε αγάπησε και εκείνη το ίδιο. Σε ευχαριστούμε κι οι δυο από τα βάθη της καρδιάς μας για όσα μας πρόσφερες. Καλό σου ταξίδι. Αιωνία σου η μνήμη!
Όταν τελείωσαν οι επικήδειοι λόγοι, ο κόσμος ξεχύθηκε σαν μελίσσι έξω από την πέτρινη μπεζ εκκλησία με τον επιβλητικό κεντρικό τρούλο και τους τέσσερις μικρούς τρούλους ανάμεσα στα κωδωνοστάσια. Το στιλπνό εβένινο φέρετρο μεταφέρθηκε από τέσσερις κουστουμαρισμένους άνδρες με παπιγιόν στην πολυτελή νεκροφόρα, που περίμενε με υπομονή στο προαύλιο, κι αμέσως ξεκίνησε ένα μεγάλο κομβόι αυτοκινήτων για το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Όταν έφτασαν εκεί, οι εργάτες της ταφής κατέβασαν το φέρετρο με σκοινιά στον φρεσκοσκαμμένο λάκκο κι από τα πένθιμα χέρια σκόρπισαν λευκά και κόκκινα άνθη.
Ευχαριστώ τον Ισίδωρο Καρδερίνη για την άδεια δημοσίευσης του αποσπάσματος του βιβλίου του.
...
Ευχαριστώ τον Ισίδωρο Καρδερίνη για την άδεια δημοσίευσης του αποσπάσματος του βιβλίου του.
