Γ.Σ.: Ήταν ανάγκη ψυχής. Ένα οδοιπορικό μνήμης και αναμνήσεων ανασύροντας το παρελθόν στο παρόν και σκέψεις για το αύριο. Με το βιβλίο μου προσπάθησα να ξεναγήσω τον αναγνώστη στον μέσα κόσμο μου, στην ψυχή μου. Με ξυπόλυτα τα πόδια της ψυχής μου περπάτησα πάνω σε αγκαθωτούς δρόμους, σε κακοτράχαλα μονοπάτια και ματώνοντας έφτανα στην ισιάδα να γιάνω τις πληγές της ψυχής μου, μέχρι τον επόμενο προορισμό μου. Ακολουθούσα το δικό δρόμο μου, πατούσα στα δικά μου χνάρια και κανένας δεν μπορούσε να μου αλλάξει πορεία...
Ένα λογοτεχνικό αφήγημα ζωής προσπαθώντας να ανακαλύψω το βαθύτερο νόημα της ζωής μου στον περίγυρο κόσμο που με περιβάλλει.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Σ.: Ασφαλώς η λέξη «Άνθρωπος» σε όλες τις πτυχές της ζωής του.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Γ.Σ.: Θα συμβούλευα ότι είναι ένα βιβλίο ζωής και αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Ανθρώπους. Αναφέρεται στον άνθρωπο, την κοινωνία, μια συγκροτημένη μελέτη ζωής, με παραθέματα, ποιήματα, γνωμικά, φιλοσοφικές σκέψεις. Και μην ξεχνάμε ότι η κοινωνία είμαστε εμείς οι άνθρωποι και κάθε ολίσθημα μας αντανακλά στο κοινωνικό σύνολο.
«Το παρελθόν είναι ένα βιβλίο. Το μέλλον όραμα με στόχους. Το παρόν ζωή, ψυχή, αγάπη».
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Γ.Σ.: Μία ολιγοήμερη εκδρομή ψηλά στο βουνό στο Λιβαδάκι της Ορεινής Ναυπακτίας. Εκεί που πήρα τις πρώτες μου ανάσες και έκανα τα πρώτα μου βήματα. Εκεί που μεγάλωσα μαζί με τα ελάτια, τους κέδρους, τις ιτιές και τις βρυσούλες που ανάβλυζαν τα κρυστάλλινα νερά τους. Να «μιλήσω» πάλι μαζί τους, να γαληνέψει η ψυχή μου και δυνατός να συνεχίσω τον επόμενο προορισμό του ταξιδιού της ζωής μου. Η φύση είναι η μάνα μας και πάντα καρτερά τα παιδιά της.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Γ.Σ.:
Όνειρα… «αληθινά»
Μικρός ονειρευόμουνα τη ζωή σαν παραμύθι,
έναν όμορφο κόσμο, όπως τον θέλω,
και δεν σκεφτόμουν οι άλλοι τι θα πουν,
όνειρα έκανα, «πίστευα»… θα χαρούν.
Κλείνω τα μάτια και κοιτάζω πίσω
στις μέρες, τα χρόνια που πέρασαν,
ανάμικτα τα συναισθήματα στο διάβα του χρόνου,
με πίκρες , χαμόγελα αλλά και πόνου.
Όνειρα κάνω, για τις μέρες που θα’ ρθούν,
για έναν κόσμο ευτυχισμένο,
με αγάπη, χαρές και ανθρωπιά
κάνω όνειρα, όνειρα… «αληθινά».
Το βιβλίο του Γιώργου Σαρδέλη, Κατάθεση ψυχής, είναι αυτοβιογραφικό και περιλαμβάνει πολλές φωτογραφίες από το προσωπικό του αρχείο· ένα λεύκωμα-φωτογραφικό άλμπουμ ενσωματωμένο στις διηγήσεις του. Διαθέτει σύντομα περιεκτικά κεφάλαια χωρίς περιττολογίες και πανέμορφες ρήσεις, σοφιστίες -ακόμα και ποίηση- εμβόλιμες στις αφηγήσεις. Αποτελεί -προφανώς- μια παρακαταθήκη πορείας ζωής όπου περιγράφονται τα γεγονότα, εξάγονται συμπεράσματα και δίνονται συμβουλές ωφέλιμες στον αναγνώστη. Διαβάζεται απνευστί και έχει άνετη ροή λόγου. Αξίζει να ασχοληθεί κανείς καθώς -όπως καταλαβαίνω- ο συγγραφέας μάς ανοίγει ένα παράθυρο στη πορεία του και μας επιτρέπει να κοιτάξουμε διεξοδικά τα γεγονότα της ζωής του με αυθεντικότητα και τιμιότητα όσον αφορά στις προθέσεις του. Τέλος, όπως συμβαίνει με όλες τις μαρτυρίες, «κουβαλά» την ποιότητα του ντοκουμέντου.
Ευχαριστώ τον Γιώργο Σαρδέλη για τη προσφορά του βιβλίου του.
Ευχαριστώ τον Γιώργο Σαρδέλη για τη προσφορά του βιβλίου του.
