Ο Αλέξανδρος Βαλσαμίδης ξεκινά την αφήγησή του με μια σκηνή γραμμένη με θεατρικότητα για έναν κοινό νέο άντρα που ζει στη σύγχρονη πόλη, τον οποίο γνωρίζουμε μέσα από αυτήν την τόσο άβολη κι αμήχανη στιγμή τής ημέρας του. Μη βιαστείτε να κρίνετε το βιβλίο από το πρώτο κεφάλαιο. Ο γιός αυτός είναι ένας σκεπτόμενος, συνειδητοποιημένος άντρας ενώ ο συγγραφέας τον προικίζει με ωραίο πνεύμα και άποψη.
«Ο αυνανισμός είναι η κατεξοχήν επαναστατική πράξη.»
Ο γιός της ιστορίας μας θα αντικρούσει όλες τις τοποθετήσεις της ώριμης μάνας με διαύγεια και φράσεις-επιχειρήματα αδιαμφισβήτητα όπως:
Αλλά και τις θρησκοληπτικές της ενστάσεις με άλλες όπως:
«...δε μου έλεγες να είμαι πάντα ειλικρινής;»
«Έλεος πια μ' αυτούς τους ξεπερασμένους συναισθηματισμούς!»
«...πώς τον προσβάλλω εγώ που κάθομαι και μαλακίζομαι στην τουαλέτα μου χωρίς να ενοχλώ κανέναν και όχι το δημιούργημά του που θυμίζει άθλιο μπουρδέλο;»
Το ανάγνωσμα όμως δε μένει μόνο σε αυτό το αφηγηματικό επίπεδο. Ανάμεσα στις παραγράφους εντοπίζεις ωραίες ρήσεις:
«Η γη κάνει έρωτα με τα σπλάχνα της και δωρίζει απλόχερα τους καρπούς της σε ανθρώπους ελεύθερους.»...ενδιαφέροντα συμπεράσματα:
«Συμπέρασμα... ...ο αυνανισμός είναι οικονομικός, αποτελεσματικός και καθόλου χρονοβόρος.»«Το τελευταίο που αποζητούμε είναι το ερωτικό χάος.»
...απίθανα κατασταλάγματα που περιμένεις από μεγαλύτερους σε ηλικία συγγραφείς -και περισσότερο από γυναικείες πένες- και που είναι αδύνατο να μη συμφωνήσεις αυτοστιγμή.
Με δυο λόγια: ωραίες φράσεις, καλή περιγραφικότητα -η παρατεταμένη περιγραφή της σεξουαλικής πράξης γίνεται με μαεστρία-, ωμή γλώσσα με αρκετό ρεαλισμό και φαντασία. Και επανάσταση.
«Λίγοι είναι οι άνδρες που δεν είναι εγωιστές στον έρωτα. Η πλειοψηφία θεωρεί ότι υποχρέωση της γυναίκας είναι να αντλήσει την ηδονή της από τη δική τους χωρίς να καταλάβουν ότι για να είναι ολοκληρωμένο το σεξ μια γυναίκα πρέπει να γίνει άνδρας και ένας άνδρας γυναίκα. Μόνο η εναλλαγή των ρόλων συμπληρώνει ό,τι λείπει.»Είναι διαλογικό, κοινωνικοπολιτικό με τον τρόπο του -υπογείως-, προσφέρει ιδέες και άποψη -καθαρή κι αυτούσια- και έχει κέντρο τον άνθρωπο. Είναι ακατάλληλο προς ανηλίκους όχι για το περιεχόμενό του, μα για την εικονογράφησή του και προκαλεί για τον ίδιο λόγο. Διαθέτει έναν αφιλτράριστο λόγο -αλλιώς χύμα- που είτε αγαπάς είτε ενοχλείσαι -εξαρτάται πόσο υποκριτής είναι κανείς- και μια εσάνς μεταφυσικού σουρεαλισμού -μπορεί μεταφυσικού, μπορεί σουρεαλισμού, μπορεί και τα δύο· δεν είναι ευδιάκριτες οι γραμμές. Είναι όμως και εποχής όταν αφήνουμε τον σύγχρονο νέο στο μπάνιο του και μεταφερόμαστε σε χρόνο και τόπο όπου θα συναντήσουμε τον Διόνυσο, τη Μεσσαλίνα και τον Ταμπού.
Με δυο λόγια: ωραίες φράσεις, καλή περιγραφικότητα -η παρατεταμένη περιγραφή της σεξουαλικής πράξης γίνεται με μαεστρία-, ωμή γλώσσα με αρκετό ρεαλισμό και φαντασία. Και επανάσταση.
«Η ζωή εκδικείται σχεδόν πάντα τους διστακτικούς.»
Επίτηδες κράτησα την ακόλουθη σημείωση για το τέλος. Θα ήθελα να σας αποχαιρετήσω με ένα απόσπασμα που «κολλάει» ταμάμ στην τρέχουσα επικαιρότητα της χώρας μας όσον αφορά στις επικείμενες εκλογές.
«Σαν τρελοί αναζητούν τον αδιάφθορο πολιτικό, τον στρατιωτικό ηγέτη, τον πνευματικό πολιτικό, τον θρησκευτικό μάρτυρα... ...Προσκυνούν όποιον τους προσφέρει παρελάσεις, κυριακάτιες λειτουργίες και ομοιομορφία. Συγχρωτισμένα βήματα που οδηγούν σε δρόμους που χάραξαν άλλοι, ποτέ οι ίδιοι.»
Φαντάζομαι το πιάσατε το νόημα. Τολμήστε το!
Η νουβέλα του Αλέξανδρου Βαλσαμίδη, Αυνανιστής, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τριτωνίδα. Εικονογράφηση: Νάσια Στυλίδου. Βρείτε το εδώ.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Τριτωνίδα για τη διάθεση του βιβλίου.
Ο Αλέξανδρος Βαλσαμίδης γεννήθηκε το 1982 στην Θεσσαλονίκη. Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας & Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, απορροφήθηκε στην συνέχεια από την παιδική του αγάπη, την δημοσιογραφία. Εργάστηκε ως ρεπόρτερ για 11 χρόνια σε ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι της συμπρωτεύουσας. Προς το παρόν, βγάζει τα προς το ζην ως υπάλληλος στις οικογενειακές επιχειρήσεις ένδυσης γυναικών. Αιώνιο θύμα παρεξηγήσεων και καβγάδων, εκτιμά παθολογικά το διάβασμα και τις καταστροφικές μπαρότσαρκες. Απεχθάνεται, μεταξύ πολλών άλλων, τα επιτυχημένα ραντεβού, τους εξυπνάκηδες, τους αισιόδοξους, τις μεγάλες παρέες, την τεχνολογία, το καλοκαίρι, τις δυναμικές γυναίκες και τους πολυπράγμονες άνδρες και κυρίως όσους διαβάζουν για να βρουν λύσεις στα προβλήματα τους. Αμετανόητος λάτρης των αδιέξοδων σχέσεων, του χειμώνα και όσων θάβει βαθιά το χιόνι.
