Η αλήθεια είναι πως πήγα να δω την παράσταση περιμένοντας απλώς να γελάσω με τις επικές ατάκες του σκιτσογράφου και γελοιογράφου που δεν έχει αφήσει τίποτα ανέγγιχτο μέσα από τις πανέξυπνες εικόνες του. Ήρωες όπως ο Χάρος, ο Προφήτης, τα Ζευγάρια, ο Χαράλαμπος και άλλοι έχουν βελτιώσει το ταλέντο και την έμπνευση του δημιουργού και γίνονται αντικείμενο συζήτησης σε πολλές παρέες. Δεν ήξερα λοιπόν πως θα στηθούν μπροστά μου δύο αξιοπρεπέστατα θεατρικά έργα, που γεννάνε ιδέες, προβληματισμό και τη βεβαίωση πως «κάπου έχουμε ξαναδεί αυτά τα γεγονότα, στην καθημερινότητά μας» και η αλήθεια είναι πως αυτό με εξέπληξε ευχάριστα. Θέματα προς συζήτηση; Πολλά! Χαμόγελα; Περισσότερα! Προβληματισμός; Άφθονος!
Στο «Εχθροί εξ αίματος» ο Στέλιος Γιαννακός ως Παχύ Έντερο (αν και δυσκολεύτηκα να καταλάβω το κοστούμι του), ο Παναγιώτης Γουργουλιός ως Λεπτό Έντερο και ο Στέλιος Γιδάκος ως Νεφρό προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει συμβεί στο σώμα που τους φιλοξενεί μετά το τροχαίο, γιατί η Καρδιά κάνει διαρκώς ανακοπές, πόσο κλινικά νεκρός είναι ο Εγκέφαλος και φυσικά πόσο αληθεύουν οι φήμες περί μεταμόσχευσης. Το σατανικό σχέδιο που εξυφαίνουν για να γλυτώσουν είναι διασκεδαστικά τρομακτικό. Και οι τρεις ηθοποιοί παίζουν καλά, εκφραστικά και κινούνται σε όλη τη σκηνή χωρίς να κουράζονται. Ιδιαίτερα ο Στέλιος Γιδάκος, που έχει αναλάβει και την κινησιολογία της παράστασης, ανεβοκατεβαίνει από σκοινιά, κάνει κωλοτούμπες, εμφανίζεται κι εξαφανίζεται ξαφνικά κ.λ.π. Οι αντιδράσεις των οργάνων στην ανακοπή της καρδιάς είναι ρεαλιστικότατες ενώ ο καβγάς ανάμεσά τους σε slow motion υπό το φως προβολέα strobe, μια δύσκολη υποκριτικά σκηνή, βγαίνει καλοδουλεμένη!
Στο «Βιολογικός μετανάστης» ο Παναγιώτης Γουργουλιός μεταμορφώνεται σε μανιακό με την καθαριότητα Συκώτι που συζητά με την αεικίνητη και υπερδραστήρια Χολή για το νέο Νεφρό που έρχεται. Η Μένια Ορφανίδου δένει αμέσως με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και δημιουργεί μια περσόνα «γεμάτη χολή» αλλά αξιαγάπητη. Ο Στέλιος Γιαννακός βγαίνει κυριολεκτικά αγνώριστος, μεταμορφωμένος σε στρατοκράτη Σπλήνα, με τικ, εμμονές απέναντι στην ευταξία του καθεστώτος και φυσικά γεμάτος μίσος για κάθε τι ξένο (ακόμη χειρότερα αν είναι αριστερό όπως το Νεφρό!).
Το δεύτερο μονόπρακτο είναι και το καλύτερο της παράστασης, μιας και δείχνει με εύληπτο τρόπο τις ακρότητες στις οποίες μπορεί να οδηγήσει ένας άσκεφτος φανατισμός. Είναι πολύ καλός ο παραλληλισμός της μικροκοινωνίας των οργάνων με αυτήν που ζούμε εμείς οι θεατές, ειδικά στην εποχή μας, με διάφορες θεσμικές και άλλες αξίες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στη δική μας πραγματικότητα και ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσεται η δράση δείχνει το αναπόφευκτο κακό που έρχεται αν κάποιος ή το σύστημα μείνει προσκολλημένο σε κάτι αρνητικό, μονόπλευρο, κοντόφθαλμο.
Το δεύτερο μονόπρακτο είναι και το καλύτερο της παράστασης, μιας και δείχνει με εύληπτο τρόπο τις ακρότητες στις οποίες μπορεί να οδηγήσει ένας άσκεφτος φανατισμός. Είναι πολύ καλός ο παραλληλισμός της μικροκοινωνίας των οργάνων με αυτήν που ζούμε εμείς οι θεατές, ειδικά στην εποχή μας, με διάφορες θεσμικές και άλλες αξίες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στη δική μας πραγματικότητα και ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσεται η δράση δείχνει το αναπόφευκτο κακό που έρχεται αν κάποιος ή το σύστημα μείνει προσκολλημένο σε κάτι αρνητικό, μονόπλευρο, κοντόφθαλμο.
Η παράσταση «Εχθροί εξ αίματος» είναι μια αξιόλογη πρόταση για θεατρική έξοδο, μιας και συνδυάζει το ευφυές χιούμορ του Αρκά με τον ρεαλισμό της ζωή μας, χωρίς να κουράζει ούτε στιγμή. Ανατροπές και εκπλήξεις, αστείες ατάκες και σασπένς, χαμόγελα και αγωνία είναι κάποια από τα θετικά γνωρίσματα ενός κειμένου που ζωντανεύει σωστά και με αξιοπρέπεια από μια ομάδα ικανών νέων παιδιών!
Πληροφορίες, περισσότερα για την παράσταση και συνέντευξη συντελεστών εδώ.
