Η βροχή που έπεφτε στην πόλη, δοκίμαζε την αντοχή οδηγών και πεζών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο Γιώργος φάνταζε ο λιγότερο επηρεασμένος απ΄το κλίμα των ημερών. Κρατώντας μια ομπρέλα, κατευθυνόταν στο ραντεβού που είχε με την Αμαλία.
Όμως οι σκέψεις που τον διακατείχαν, ήταν βασανιστικές και γύρευαν απεγνωσμένα απαντήσεις. Προσπαθούσε να πραγματοποιήσει τον απολογισμό των πεπραγμένων του, για την χρονιά που ολοκληρωνόταν σύντομα. Από την μία, αναπολούσε ευχάριστες στιγμές, αλλά συνειδητοποίησε άμεσα ότι ήταν ρεαλιστικά λιγότερες απ΄ τις δυσάρεστες. Εργαζόταν σε μια φαρμακευτική εταιρεία αλλά η αβεβαιότητα στον χώρο της οικονομίας, τον έκαναν επιφυλακτικό όσο αφορούσε την πορεία της καριέρας του.
Οι πολλές απολύσεις που είχανε πραγματοποιηθεί στην εν λόγω επιχείρηση, ήταν ο λόγος για να νιώθει ανασφάλεια. Ξαφνικά ένιωσε μια κρυάδα, να διακατέχει το κορμί του παράλληλα με την σύγκρουση στο πρόσωπο, ενός ασύμμετρου υδάτινου όγκου. Ένα αυτοκίνητο καθώς είχε αναπτύξει ταχύτητα, κυριολεκτικά τον έκανε «μούσκεμα» αφού οι ρόδες του «εισέβαλαν» σε μια λακκούβα, που λόγω καιρού είχε μετατραπεί σε λίμνη.
Ένιωθε ο πιο άτυχος άνθρωπος του κόσμου. Χωρίς να το θέλει, είχε κάνει μπάνιο όχι όμως στο σπίτι ή στην θάλασσα, αλλά στην άκρη του πεζοδρομίου. Ήταν τόσο οργισμένος που δεν γνώριζε τον τρόπο ώστε να ξεσπάσει. Γρήγορα όμως, η ένταση του συναισθήματος του, μετριάστηκε σε μεγάλο βαθμό καθώς το περιστατικό είχε συμβεί λίγα μέτρα πιο μακριά απ΄την καφετέρια όπου θα συναντούσε την Αμαλία.
Εκείνη τον προσέγγισε μόλις τον είδε, και προς έκπληξη του χαμογέλασε. Στην συνέχεια τον φίλησε στο στόμα.
-«Ξέρω πώς νιώθεις, αλλά μην στεναχωριέσαι. Έχεις εμένα δίπλα σου» είπε και το πρόσωπο του άλλαξε αμέσως όψη. Αν μη τι άλλο, ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να θυμάται απ΄ τον απολογισμό της χρονιάς.
Τα χρονογραφήματα του Νίκου συνοδεύει κολάζ από έργα της Elinore Schnurr.
Βρείτε τον Νίκο Βαρδάκα στη σελίδα του στο facebook.
