Α.Μ.: Στην προσπάθεια μου να τραβήξω την προσοχή των παιδιών μου από την οθόνη της τηλεόρασης και του τάμπλετ ξεκινήσαμε πέρυσι το καλοκαίρι ένα παιχνίδι με ζωγραφιές και ιστορίες όπου κάποιος την ξεκινά και ο άλλος την συνεχίζει. Έτσι λοιπόν εντελώς απροσδόκητα μου ήρθε μια εντυπωσιακή έμπνευση που με εξέπληξε! Ξεκίνησα να γράφω ασταμάτητα και έμοιαζε πλέον σαν οι ήρωες του βιβλίου να γράφουν το βιβλίο και όχι εγώ!
Αφετέρου ως Ψυχολόγος εισέπραττα συχνά την αγωνία και τον προβληματισμό των γονέων, ρωτώντας με «τί να κάνω, πως να ξεκολλήσω το παιδί μου από το τάμπλετ και το κινητό;» Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ήταν πολύ βοηθητικό το να μπουν τα ίδια τα παιδιά στη διαδικασία να προβληματιστούν και να σκεφτούν, μπαίνοντας στη θέση του μικρού Τάκη, του ήρωα του βιβλίου που λίγο έλειψε να γίνει κι αυτός ιντερνε-Τάκης και τετραγωνομα-Τάκης.
Αλήθεια είναι ότι η αγάπη μου τόσο για τα παιδιά όλου του κόσμου, όσο και για τους γονείς, αποτέλεσε κινητήριο δύναμη και ώθηση για να εκδοθεί αυτό το βιβλίο.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Μ.: Αγάπη!
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Μ.: Να αφεθεί, να «ταξιδέψει», να νιώσει, να αφουγκραστεί το μέσα του, καθώς όλες οι λύσεις και οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας και κανένας άλλος δεν ξέρει καλύτερα από εμάς τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε, τι επιθυμούμε, τι μας κάνει καλό και τι μας βλάπτει.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Μ.: Στη χώρα του Μπεκερέ. Θα διαρκούσε αμέτρητα «εδώ και τώρα», αμέτρητες στιγμές, δίχως άγχος, δίχως πλασματικές ανάγκες, δίχως μοναξιά, δίχως τετράγωνους τοίχους, δίχως τετράγωνα «κουτάκια» του μυαλού και προκαταλήψεις, τα πάντα με στρογγυλεμένες άκρες, με ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας στις σχέσεις των ανθρώπων με αγάπη και άνευ όρων αποδοχή.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Α.Μ.: Αυτό που κοιτάς, αυτό θα γίνεις, εκεί θα πας...
Καλή ανάγνωση εύχομαι σε όλους, μικρούς και μεγάλους! Αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση σαν σκεφτώ ότι κομμάτια της καρδιάς μου τυπωμένα σε χαρτί ταξιδεύουν πάνω στα φτερά της Βάγιας της κουκουβάγιας και φτάνουν στα χέρια ενός παιδιού, ενός γονιού, θείου, νονού, παππού, δασκάλου...
Αυτά τα χέρια θα ήθελα σήμερα να χαιρετίσω και να στείλω τις καλύτερες ευχές μου για καλές γιορτές με υγεία και ό,τι άλλο ο κάθε άνθρωπος επιθυμεί.
Κουκουβάγια
τετραγωνΟμάτα
εΥαισθησία
Κίνδυνος εξάρτησης
Οικογένεια
χιοΎμορ
Βιβλίο – Βάγια
πΑνσέληνος
αΓάπη
Ισορροπημένη χρήση του ίντερνετ
φιλίΑ[1]
Εικονογράφηση: Μαρία Μανουρά
[1] Η Αννέτα Μαρκογιαννάκη συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
