Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Τ.Κ.: Ήθελα πάντα να γράψω μια ιστορία απέραντης αγάπης, δύο παιδιών, που μοιράζονται τα πάντα και τα αισθήματά τους, όχι μόνο δε χάνονται, αλλά γιγαντώνονται χρόνο με το χρόνο. Ήθελα να με πάρουν απ’ το χέρι και να με οδηγήσουν στα μονοπάτια της ζωής τους.
Και το έκαναν!
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Τ.Κ.: Συναισθήματα.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Τ.Κ.: Απλά, να το νιώσει. Να αφήσει τα συναισθήματα να τον παρασύρουν. Άλλωστε, ο καθένας μας, δέχεται τα ίδια ερεθίσματα με τον δικό του, μοναδικό τρόπο.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Τ.Κ.: Θα πηγαίναμε σίγουρα στο υπέροχο νησί της ιστορίας μας, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τα ελληνικά νησιά, αλλά δομημένο στη φαντασία μου. Οπότε, θα άφηνα τον κάθε έναν, να ταξιδέψει στο δικό του υπέροχο νησί.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Τ.Κ.:
«Ξέρω τι περνάς.»
«Ξέρω τι περνάς.»
«Δεν ξέρεις.»
«Ω, ξέρω πολύ καλά.»
«Γιατί, παντρεύεται η πρώτη σου αγάπη άλλον;»
«Μπορεί να μην αργήσει κι αυτό.» Σήκωσα το βλέμμα μου στο ανταριασμένο πια δικό του. Κατάλαβα ή μήπως όχι; Ήμουν τόσο αφελής όσο με κατηγορούσαν όλοι; Ίσως. Εκείνη την ώρα όμως, ήθελα να μείνω μόνη μου. Με άφησε γιατί καταλάβαινε. Πάντα.
Ηρεμία (προσπαθούν να βρουν οι ήρωές μας)
Συναισθήματα
Ομορφιά
Υπομονή
Νιάτα
Πέλαγος
Αγάπη
Νίκη
Τέλος
Απεραντοσύνη
Εκεί
Κλάμα
Ευτυχία
Ιδιαίτερος[1]
Το μυθιστόρημα της Τόνιας Κοντοπούλου, Ήσουν πάντα εκεί, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
[1] Η Τόνια Κοντοπούλου συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
Η Τόνια Κοντοπούλου σημειώνει: Όλες οι παραπάνω λέξεις, συναντώνται στην ιστορία μας, είτε ως λέξεις, είτε ως έννοιες, είτε ως καταστάσεις και χαρακτηρίζουν διάφορες φάσεις στη ζωή των ηρώων.
