Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Β.: Τον Σεπτέμβριο του 2017 και με αφορμή την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμουν, ωρίμασε για τα καλά μέσα μου η ιδέα να γράψω το βιβλίο που είχα θέσει ως στόχο από μικρότερη ηλικία να κάνω.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Β.: Σε μια καφετέρια κυρίως κάθε μεσημέρι στο διάλειμμα από την κύρια εργασία μου και στο γραφείο μου στο σπίτι.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Β.: 3 μήνες από τον Σεπτέμβριο ως τον Δεκέμβριο 2017. Έπειτα ακολούθησε η φιλολογική επιμέλεια μέχρι την έκδοση του.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Β.: Ένα ταξίδι στο όνειρο με όχημα τα πιο δυνατά ανθρώπινα συναισθήματα.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Β.: Όταν αληθινά πιστεύεις σε κάτι δε φοβάσαι και όταν δε φοβάσαι τίποτε δε μπορεί να σε αφανίσει.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Β.: Το γεγονός πως κατάφερα να το τελειώσω. Ίσως επειδή μέσα από την διαδικασία γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου, τον προκάλεσα και ανταποκρίθηκε.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Β.: Αναμφίβολα ο Αλέξης. Με βοήθησε να βγάλω προς τα έξω όλη μου την ευαισθησία.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Β.: Πάρα πολλά. Οι ήρωες και οι καταστάσεις που βιώνουν είναι ο καθρέπτης της ζωής κάθε αναγνώστη. Δυνατά μηνύματα και σκέψεις.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Β.: Να νιώσω πως δε με φτάνει ο χρόνος.
Φοβάστε...
Γ.Β.: Το τέλος.
Αγαπάτε...
Γ.Β.: Τη ζωή, την οικογένεια μου, τα αληθινά συναισθήματα, τις στιγμές που κόβουν την ανάσα, τη συγγραφή, την προσμονή για το επόμενο λεπτό.
Ελπίζετε...
Γ.Β.: Πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
Θέλετε...
Γ.Β.: Να είμαι υγιής ώστε να μπορώ να ζω αληθινά.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Β.: Όσοι έχουν πάθος, όσοι ζουν ανήσυχα, όσοι έχουν απορίες, όσοι δεν πατούν σε μια ευθεία γραμμή.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Β.: Γιατί θα βιώσετε μια δυνατή ιστορία, θα αγαπήσετε τους ήρωες, θα πιστέψετε στην ελπίδα.
Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Β.: Αν δεν διαβάζετε βιβλία.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Β.: Με μια αναζήτηση στο Internet.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Β.: Facebook : Giannis Vlachakis
Facebook : Μαύρα Σύννεφα Σε Λευκό Ουρανό
Mail : portego_@hotmail.com
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Β.: Μαύρο, λευκό και γαλάζιο
Ποια μουσική;
Γ.Β.: Song For Zula by Phosphorescent
Ποιο άρωμα;
Γ.Β.: Chloe
Ποιο συναίσθημα;
Γ.Β.: Έρωτας
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Β.: Αληθινή ιστορία.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Β.: Μουσικός
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Β.: Δεν ακολουθώ κάποιον φανατικά. Καταπιάνομαι ανάλογα την περίοδο. Κυρίως διαβάζω βιβλία ψυχολογίας από Έλληνες και ξένους συγγραφείς.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Β.: Κατά διαστήματα επηρεάζομαι. Δεν είναι όμως κανόνας, μπορεί να μου αρέσει κάποιο βιβλίο ενός συγγραφέα και ένα άλλο του ίδιου να το αφήνω από τις πρώτες σελίδες. Κάποια που μου έχουν μείνει έντονα είναι η υπέροχη ιστορία του Χένρυ Σούγκαρ, κάποια του Πεσσόα, μια βιογραφία της Σύλβια Πλαθ (με συγκλόνισε) και σίγουρα Αλκυόνη Παπαδάκη και Βαμβουνάκη Μάρω. Όλα για διαφορετικούς λόγους.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Β.: Οι ήρωες μου πατούν επάνω στα στοιχεία που εγώ τους δίνω και έπειτα με κατευθύνουν. Ζω μαζί τους καθημερινά καθόλη την συγγραφή του βιβλίου.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Β.: Και τα δύο. Όμως το πιο βασικό για μένα είναι το συναίσθημα. Όταν εγώ διαβάζω ένα βιβλίο θέλω να νιώθω πως αυτός που το έχει γράψει, έχει βιώσει, έχει ζήσει ή μπορεί να πλησιάσει σε όσα παραθέτει. Σαν τη μουσική. Όσο καλός και να είσαι τεχνικά, όσο έμπειρος και αν είσαι, πρέπει να νιώθεις αυτό που κάνεις. Αλλάζεις επίπεδο. Δεν θα έγραφα αν δεν είχα τόσο συναίσθημα μέσα μου. Δεν θα ξεκινούσα καν.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Β.: Πολλά πράγματα. Η ικανότητα, η φαντασία, η εξυπνάδα, το συναίσθημα όπως είπα. Να αγγίξεις τον αναγνώστη. Αν τον κάνεις να νιώσει, τον κέρδισες. Να τραφεί η ψυχή του θέλει. Να πετάξει.
Τι την αποτυχία;
Γ.Β.: Κακή γραφή, ατέλειωτες περιγραφές, ανούσιοι χαρακτήρες, κοινότυπη ιστορία.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Β.: Το καθετί μπορεί να γίνει κατάχρηση. Όλα έχουν τις ανάλογες επιπτώσεις όταν το παρακάνεις. Για να διαβάζεις περισσότερο σημαίνει πως αφαιρείς χρόνο από κάτι άλλο.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Β.: Τα δάκρυα του Φοίνικα.
Περίληψη
Στο μυθιστόρημα «Μαύρα σύννεφα σε λευκό ουρανό» ο συγγραφέας Γιάννης Βλαχάκης καταπιάνεται με θέματα όπως η αγάπη, ο έρωτας, η φιλία, η οικογένεια, η απώλεια, ο φόβος. Παρουσιάζει βιώματα του παρελθόντος και πως αυτά έχουν παίξει ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη του ατόμου. Με έντονο το κοινωνικό και ψυχολογικό στοιχείο, ο συγγραφέας καταγράφει τις σκέψεις του μέσα από τους χαρακτήρες και κυρίως, μέσω του Αλέξη, του κεντρικού ήρωα. Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, με σκοπό να αποδώσει τα συναισθήματα και την θέση ενός ευαίσθητου και πολυδιάστατου χαρακτήρα. Εξηγεί πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην ζωή μας το οικογενειακό περιβάλλον, οι ισχυροί φιλικοί δεσμοί, η απώλεια αγαπημένων προσώπων. Μέσα από την απογοήτευση και τον πόνο, εντοπίζει την ανάγκη του ατόμου να πιστέψει ξανά σε κάτι μεγάλο όπως ο έρωτας και η αγάπη. Κατά συνέπεια, έρχεται με την μορφή της Νεφέλης. Η σχέση μεταξύ τους εξελίσσεται ραγδαία δίχως όμως να λείπουν οι δυσκολίες. Μέσα από την οδύνη αναζητείται μια διέξοδος, μια λύτρωση και μετά από την λύτρωση, ξανά πόνος. Ο κύκλος της ζωής. Αρχή και τέλος. Μέσα σε όλα αυτά η ελπίδα, για κάτι καλύτερο, μεγαλύτερο. Βλέπουμε ανθρώπους να παίρνουν αποφάσεις, εκφράζοντας τον εσωτερικό τους κόσμο με σκέψεις πολύ δυνατές, οι οποίες μένουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό του αναγνώστη. Υπάρχει όμως αυτό που λένε για πάντα; Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας. Η ζωή είναι ένα παράθυρο, μας λέει ο συγγραφέας. Το τι κρύβει από έξω αποτελεί ένα μυστήριο, το πώς κοιτάζουμε εμείς το παράθυρο είναι αυτό που ψάχνουμε να βρούμε σε όλη μας τη ζωή. Το μυθιστόρημα ολοκληρώνεται με τα όνειρα. Με το μήνυμα της πίστης και της ελπίδας για όλα εκείνα τα δυνατά. Εκείνα που μέσα μας δεν πεθαίνουν ποτέ.
Εισαγωγή
Οι άνθρωποι είναι χρώματα. Συναντούν ο ένας τον άλλο και παίρνουν διάφορες αποχρώσεις. Όσο πιο πολύ μπλέκονται μεταξύ τους τόσο περισσότερο αλλάζουν. Ποτέ ξανά, όμως, δεν είναι οι ίδιοι. Μέσα από κάθε εμπειρία μαθαίνουν, εξελίσσονται, ερωτεύονται, μισούν, αγαπούν, δεσμεύονται, χωρίζουν. Δίνουν και παίρνουν. Κάποιοι λένε πως στη ζωή τα πάντα ξεπερνιούνται, ακόμα και τα πιο δύσκολα. Άλλοι πάλι δε φτάνουν μέχρι εκεί, χάνονται στην διαδρομή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι προχωρούν με κάθε κόστος. Φεύγουν από μια κατάσταση και οδηγούνται σε μια άλλη. Η αγάπη πονάει διαρκώς. Πάντα θα πονάει. Όταν δεν την έχεις, πονάς, γιατί είσαι κενός, όταν την έχεις, πονάς στη σκέψη ότι θα τη χάσεις, και όταν τη χάσεις, υποφέρεις, γιατί όλοι σου οι φόβοι βγήκαν αληθινοί. Πονάς, όταν κάποιος που ξέρεις γίνει κάποιος που ήξερες, όταν η απώλεια συνθλίβει την ψυχή. Θα πει κάποιος πως είναι μάταιο να αγαπάς. Μάταιη είναι μια ζωή δίχως να έχεις αγαπήσει. Και όταν υπάρχει αγάπη, ο άλλος πρέπει να το γνωρίζει. Όμως, τι είναι η αγάπη; Ένα χέρι να σε αγγίξει και να αγγίζει την ψυχή σου. Ταξίδι είναι η αγάπη, περιπλάνηση, ανιδιοτέλεια, σεβασμός, ελευθερία. Τι είναι, όμως, αν δεν εκφραστεί; Δεν μπορεί να μένει ανείπωτη η αγάπη, τέτοια μαγεία δεν πρέπει να μένει κρυμμένη, σαν αστέρι που πέφτει και κανείς δεν το βλέπει.
Οι άνθρωποι συχνά δεν είναι ευτυχισμένοι. Από τη μια προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους και από την άλλη να ξεφύγουν από αυτή που ζουν. Θέλουν ο ένας αυτό που έχει ο άλλος. Είναι εκπληκτικό πώς χάνουν το ενδιαφέρον τους ζευγάρια που ορκίστηκαν αιώνια αγάπη. Άνθρωποι έφυγαν γι’ αλλού, σε δρόμους ξένους. Άφησαν το σπίτι τους, τον σύντροφό τους. Μέσα σε μια νύχτα η ζωή μπορεί ν’ αλλάξει. Τόσο γρήγορα όσο κρατά ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών…
Όσο δύσκολα χτίζονται οι σχέσεις, έτσι εύκολα μπορούν να γκρεμιστούν σε μια στιγμή. Και όσο εύκολα κάποιος κάνεις ένα λάθος, τόσο δύσκολο είναι να επανορθώσει… Μα οι μεγάλες αγάπες δύσκολα γκρεμίζονται και ακόμα πιο δύσκολα χάνονται… Και συχνά και τα πιο μεγάλα λάθη συγχωρούνται...
Ο Γιάννης Βλαχάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Πήρε το απολυτήριο λυκείου από το 7ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου. Σπούδασε στην Αγγλία στο University of Central Lancashire. Ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρόγραμμα σπουδών παίρνοντας πτυχίο στην Διοίκηση Επιχειρήσεων & Πληροφοριακών Συστημάτων. Επίσης πήρε μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Επιχειρήσεις στο ίδιο πανεπιστήμιο. Από το 2008 έως και σήμερα εργάζεται στο ΣΥ.ΦΑ.Κ (Συνεταιρισμός Φαρμακοποιών Κρήτης & Δωδεκανήσων), στο τμήμα Προμηθειών.
Ο τίτλος «Μαύρα Σύννεφα Σε Λευκό Ουρανό» αναφέρεται στο πρώτο του μυθιστόρημα. Αυτή την περίοδο γράφει το δεύτερο του βιβλίο με θέμα την ψυχολογία, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το αναπόφευκτο και την πίστη.
