Η Σόνια άνοιξε τα μάτια της. Ήταν τάχα όνειρο αυτό που είχε δει ή μήπως μια στιγμή της απέραντης αιωνιότητας;
Ανέβαινε λέει, μια ανεμόσκαλα και η ψυχή της ήταν πλημμυρισμένη από μια γλυκιά ευφορία. Κάποτε θα τελείωνε αυτή η σκάλα και ήξερε τι θα συναντούσε στο τέρμα της. Τον όμορφο κήπο της. Ναι, είχε εμμονή μαζί του. Ολόκληρη η ψυχοσύνθεσή της ήταν πλασμένη θαρρείς από ροδοπέταλα.
Συνέχισε ν' ανεβαίνει υπομονετικά, ακούραστα. Κάποτε έφτασε στο τέρμα και αντίκρισε συγκινημένη τον Κήπο. Ξάφνου, ένας νοερός καθρέφτης βρέθηκε απέναντί της. Κοίταξε ικανοποιημένη το είδωλό της. Δύο μικρές δροσοσταλίδες σκαρφάλωσαν στα μάτια της. Το γαργαλιστικό άρωμά τους άγγιξε τα ρουθούνια της. Τριαντάφυλλο. Τα βλέφαρά της σκέπασαν τις υγρές σταγόνες, αλλά εκείνη χαμογελούσε επειδή τώρα πια ήξερε. Η καρδιά της επέλεξε την καλύτερη στιγμή για να σταματήσει. Εκεί, στον Κήπο της.[1]
Ζητώντας από την συγγραφέα να περιγράψει το βιβλίο της μέσα από τις συγκεκριμένες λέξεις της στήλης Πλοκόλεξο[1], έστειλε αυτό το απόσπασμα που έχει το εξής χαρακτηριστικό: δεν περιγράφει τόσο το βιβλίο, όσο μια συγκεκριμένη στιγμή της ηρωίδας που δεν συναντάται μέσα σε αυτό! Το κείμενο το έχουμε σε αποκλειστικότητα και μας κάνει ν' αναρωτιόμαστε: Θα υπάρξει άραγε σίκουελ; Αντί γι' απάντηση, η συγγραφέας μάς κλείνει το μάτι...
Το μυθιστόρημα της Σοφίας Κραββαρίτη, Ο κήπος με τα τριαντάφυλλα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άλλωστε. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
[1] Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφιταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Το μυθιστόρημα της Σοφίας Κραββαρίτη, Ο κήπος με τα τριαντάφυλλα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άλλωστε. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
[1] Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφιταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
