Γκρέις και Γκλόρι

Σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα έχουμε την ευκαιρία να δούμε το έργο του Τομ Ζίγκλερ «Γκρέις και Γκλόρι». Στην πραγματικότητα έχουμε δύο πρωτιές, αφού γενικά είναι το πρώτο έργο του Ζίγκλερ που παρουσιάζεται στη χώρα μας. Με μεγάλη χαρά λοιπόν πήγα στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» για να το παρακολουθήσω. Είναι μια θεατρική σκηνή κοντά στην πλατεία Ομονοίας, μικρή, οικογενειακή θα την χαρακτήριζα, ιδανική για έργα δύο ή τριών προσώπων. Έχω δει καταπληκτικές παραστάσεις σε αυτό το θέατρο, όπως την αγαπημένη «Μαντάμ Φλο», το κύκνειο άσμα της Αντιγόνης Βαλάκου και τις «Καρέκλες καταστρώματος» με την Κάρμεν Ρουγγέρη.

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που δεν απογοητεύτηκα ούτε αυτήν την φορά. Το «Γκρέις και Γκλόρι» πρωτοπαρουσιάστηκε στο Σικάγο με τον τίτλο Apple Dreams, μετά παίχτηκε στη Νέα Υόρκη το 1996 και γυρίστηκε για την τηλεόραση με πρωταγωνίστριες την Τζίνα Ρόουλαντς και την Νταιάν Λέιν.

Η Γκρέις είναι μια ενενηντάχρονη αγρότισσα στην Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Ζει ολομόναχη αφού τα πέντε παιδιά της έχουν πεθάνει και ο εγγονός της δεν ενδιαφέρεται και τόσο πολύ για την καλοπέραση της. Ένας πονηρός εργολάβος έχει καταφέρει να αγοράσει το μεγάλο κτήμα της με τις μηλιές της για ψίχουλα και της έχει παραχωρήσει μια καλύβα στην οποία έχει δικαίωμα να μείνει ως το θάνατό της. Έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και λίγο πολύ όλοι στο περιβάλλον της περιμένουν το θάνατό της για να προχωρήσουν οι ίδιοι στη ζωή τους.

Η Γκλόρι είναι μια σαραντάρα, μορφωμένη γυναίκα, απόφοιτη του Χάρβαρντ, παντρεμένη με έναν δικηγόρο. Η Γκλόρι έμενε στη Νέα Υόρκη και εργαζόταν σε μια μεγάλη εταιρεία. Αλλά για προσωπικούς λόγους, αποφάσισε να αφήσει πίσω την έως τώρα ζωή της και να μετακομίσει με τον άντρα της στην Βιρτζίνια. Εκεί απασχολείται εθελοντικά σε ένα οργανισμό φροντίδας ασθενών και ηλικιωμένων. Με αυτήν την ιδιότητα γνωρίζεται με την Γκρέις.

Οι δύο γυναίκες, που είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους από όλες τις απόψεις, θα καταφέρουν να βρουν πολλά κοινά, να δεθούν συναισθηματικά και να βοηθήσουν η μία την άλλη.

Πρόκειται για ένα τρυφερό και ανθρώπινο έργο. Το μεγάλο ατού του είναι οι χιουμοριστικοί διάλογοι. Διαβάζοντας κανείς την υπόθεση πιστεύει πως θα δει ένα κοινωνικό δράμα. Η αλήθεια όμως είναι ότι βλέπεις ένα έργο που ναι μεν ασχολείται με σοβαρά θέματα όπως αυτά της τρίτης ηλικίας, της αδιαφορίας της κοινωνίας για τους ηλικιωμένους και γενικά όλων των ανθρώπων, της εκμετάλλευσης των ηλικιωμένων από τους επιτήδειους, της αντιμετώπισής μας απέναντι στο θάνατο... παρόλα αυτά αντιμετωπίζονται με μια δόση αισιοδοξίας και χιούμορ, ανάλαφρα. Μας δείχνει ότι τελικά η ζωή μπορεί να είναι ωραία και διασκεδαστική ακόμα και όταν είσαι στην ενιακοστή δεκαετία της ζωής σου, ακόμα και όταν έχει πεθάνει το παιδί σου, ακόμα και όταν είσαι άρρωστος και μόνος. Η ζωή συνεχίζεται και είμαστε εμείς που της δίνουμε την αξία και το χρώμα τελικά.

Η Αλεξάνρδα Παντελάκη γίνεται η Γκρέις, καταφέρνει να μας δείξει την υπερήλικη, αγράμματη χωριάτισσα που περνάει τα τελευταία χρόνια της ζωής της ακούγοντας εκκλησιαστικούς ύμνους και φτιάχνοντας μηλόπιτες.

Η Δώρα Χρυσικού ως Γκλόρι είναι συγκλονιστική, αεικίνητη πάνω στην σκηνή, ζει το δικό της δράμα που αποκαλύπτεται στο κοινό σιγά σιγά.

Η σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά εκμεταλλεύεται το κάθε τετραγωνικό μέτρο της σκηνής του θεάτρου· οι δυο γυναίκες μπαινοβγαίνουν στους βοηθητικούς χώρους με απίστευτη ευκολία αποδίδοντας τέλεια τους ρόλους της.

Τα σκηνικά της Αρετής Μουστάκα μας ταξιδεύουν νοερά σε ένα χωριατόσπιτο μιας απομακρυσμένης περιοχής και μιας παλιάς εποχής: μια σόμπα με μπουρί, μια παλιά συσκευή τηλεφώνου, σκεύη μαγειρικής αλλά και πραγματικά φαγητά κάνουν πιο αληθινή την θεατρική πραγματικότητα.
Τα κουστούμια της Χριστίνας Πανοπούλου είναι επιτυχημένα: η ρόμπα της Γκρέις και οι παλιομοδίτικες φούστες της από τη μία, το πιο κομψό ντύσιμο της Γκλόρι από την άλλη, μας αναδεικνύουν την διαφορά των νοοτροπιών, του πολιτισμού, της ηλικίας.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα - Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Λασπιάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γεωργία Παντέλη
Σκηνικά: Αρετή Μουστάκα
Κοστούμια: Χριστίνα Πανοπούλου
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Λασπιάς
Φωτογραφίες : Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Παίζουν: Αλεξάνδρα Παντελάκη και Δώρα Χρυσικού

Στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια, Αθήνα, 2105242211 κάθε Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 19.00
Περισσότερες παραστάσεις στο Αγγέλων Βήμα