Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθoπλασίες: Από τις στάχτες της Καντάνου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Ιόντα θανάτου * Ο βυθός αλλιώς * Ο εραστής του Ντεβ Μάρτιν * Μ' ένα ζευγάρι σαγιονάρες * Το ταξίδι μιας στιγμής ** Διηγήματα: Backpack: Ιστορίες χίμαιρες * Πέτα μακριά, Πέπε ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Το ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης * λοιπόν, * Ναι, αρνούμαι * Η άλλη πλευρά *** Παιδικά: Από τη σοφίτα στα άστρα *** Μουσικό άλμπουμ: The 12 Kalikatzari of Christmas *** Εγκυκλοπαίδεια: Rock Around... Troubadours

Τον χρόνο αν εγύριζα

Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη


Όταν με φίλους συζητώ, στον κόσμο τι ζηλεύω
κι αν μία υπερδύναμη είχα να διαφεντεύω
αν ήμουν υπερήρωας, ποια τάχα η δύναμή μου
η δύναμη που θα ’θελα με όλη την ψυχή μου;

Ένα περνάει απ’ το μυαλό, ένα τον νου ζυγώνει
να ήμουν τάχα οδηγός στου χρόνου το τιμόνι
την όπισθεν να έβαζα προσεχτικά οδηγώντας
και στις ωραίες μου στιγμές, να ’μουν ξανά παρόντας.

Πρώτης αγάπης το φιλί ξανά να το γευόμουν
κι όλα να ’ταν ανέμελα, απλά να ονειρευόμουν
νιος να ξαναγινόμουνα δίχως υποχρεώσεις
με πνεύμα νέο, ανήσυχο, δύσκολο να μερώσεις.

Να ένιωθα το αίμα μου να βράζει από ζωντάνια
να ’βλεπα πάλι ζωντανή τη δόλια μου τη μάνα
ν’ ακολουθούσα συμβουλές που τότε αψηφούσα
για τους δικούς ανθρώπους μου χρόνο θ’ αναζητούσα.

Σε φίλους που αδίκησα “συγγνώμη” θα ζητούσα
ακόμα και στα γόνατα θα τους εκλιπαρούσα
ινάτι να μην βάλουμε ποτέ ανάμεσά μας
γιατί ο χρόνος είν' σκληρός, θα το ’βρουμε μπροστά μας.

Σαν πίσω εγώ το γύριζα του χρόνου το ρολόι
όσες χάντρες εβάζουνε σε ένα κομπολόι
τόσα ρίσκα, αβίαστα θα ήθελα να πάρω
τίποτα δεν θα μ’ έσκιαζε, μα θα ’τρεμα τον χάρο.

Τον θάνατο θα έτρεμα, μην πάψει το ταξίδι
και φύγω με τα στήθη μου ριγμένα απ’ το βαρίδι
το βάρος πως δεν μπόρεσα το παρελθόν ν’ αλλάξω
και με τους πεθαμένους μου, για λίγο να μονιάσω.

Τον χρόνο αν εγύριζα, όμως, αλίμονό μου
ίσως μοιραία να ’χανα λίγο απ’ τον εαυτό μου
ίσως να είν' πιο συνετό να νιώσω ευγνωμοσύνη
γι’ αυτά που ’χω, και στο παρόν να δείξω εμπιστοσύνη.

🌸

Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από πίνακα της Yalena Revis. Πηγή

Της ίδιας:
Ονείρου ανάμνηση
Γνωριμιά μου στερνή