Σήμερα ξύπνησα παιδί

Ένα παιδί έρχεται στον κόσμο. Το αιώνιο ερώτημα, που ταλανίζει τις ψυχές των ανθρώπων «πού βρίσκεται τελικά η ευτυχία;» έρχεται να θέσει ο μικρός Αύγουστος, μια απορία που διχάζει ένα παιδί, το οποίο αγνοεί τα δεινά αλλά και την χαρά που του επιφυλάσσει η ζωή. Όλοι αγαπούν τον Αύγουστο και νιώθουν μια περίεργη έλξη όταν βρίσκονται κοντά του. Όταν ο Αύγουστος μεγαλώνει, γνωρίζει μια άσωτη ζωή επιθυμιών, ηδονών, δίχως όνειρα, με παροδικά σχέδια, τα οποία για έναν παράδοξο λόγο δεν μένουν ανεκπλήρωτα. Είναι όμως ευτυχισμένος; Μήπως αυτή η ζωή, δίχως όρια, που κάνει, δεν είναι η ευτυχία, αλλά η οδυνηρή παραπλανητική πραγματικότητα;

Ένα εξαιρετικό θεατρικό δρώμενο-έκπληξη με περίμενε αυτήν τη φορά. Στο bar-theater Faust παίζεται μια παράσταση πρωτότυπη, διαφορετική, γεμάτη ποικίλα συναισθήματα από μια ομάδα ταλαντούχων νεαρών κοριτσιών που με καλωσόρισαν στον δικό τους κόσμο, αυτόν που ετοίμασαν και αφιέρωσαν στον μεγάλο Γερμανό συγγραφέα Έρμαν Έσσε. Γέλιο και κλάμα, χαρά και σκέψη, αγωνία και συμπάθεια εμφανίζονται εναλλάξ στη σκηνή και δεν αφήνουν τον θεατή σε ησυχία! Χωρίς σκηνικά αλλά με πανέξυπνα ηχητικά και οπτικά τρικ, χωρίς περίπλοκα ή φανταχτερά κοστούμια αλλά κυρίως με τη γλώσσα του σώματος και την έκφραση των προσώπων τους τέσσερις ηθοποιοί και μια μουσικός με παρέσυραν στον κόσμο του Αύγουστου, ενός παιδιού που γεννήθηκε με την ευχή της μάνας του («Καμιά ανθρώπινη καρδιά να μη σ’ αφήσει απ’ έξω!») να τον συντροφεύει στα βήματά του και έναν μυστηριώδη «νονό» να είναι πάντα δίπλα του! Τον ακολούθησα στα δειλά παιδικά του βηματάκια, τον είδα να μεγαλώνει, να κάνει τις επιλογές του και να υφίσταται τις συνέπειες, τον ένιωσα να λαχταρά, να σκιρτά, να σκέφτεται, να ερωτεύεται, να ολοκληρώνεται σαν άνθρωπος. Ο Αύγουστος, ένα διαφορετικό παιδί, ζει μια ζωή έντονη, δυνατή, αβέβαιη, προκλητική, γεμάτη συναίσθημα, απορίες, ατέλειες και όσα άλλα σχηματίζουν μια προσωπικότητα! Δοκιμάζει τα πάντα χωρίς φόβο, χωρίς τύψεις και κυρίως χωρίς δεύτερες σκέψεις, καταλαβαίνει σύντομα όμως πως κάτι του λείπει, κάτι δεν πάει καλά. Προσέξτε την ευρηματική ιδέα της εναλλαγής του πρωταγωνιστικού ρόλου ανάμεσα στις Δανάη Καρρά και Αλεξία Στολιδάκη, που ξεκουράζει το βλέμμα και ανανεώνει το ενδιαφέρον! Αυτό το κυνήγι της ευτυχίας λοιπόν είναι και ένα σκληρό ταξίδι εσωτερικότητας και αυτογνωσίας.

Τα εκφραστικά μέσα είναι ποικίλα: μονόλογοι, διάλογοι, αφήγηση, δράση, οι σκηνές εναλλάσσονται σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, οι ηθοποιοί δίνουν πραγματικά τον καλύτερό τους εαυτό και καλούνται μέσα σε δευτερόλεπτα να αλλάζουν ρόλους και εμφανισιακά και ψυχοσυναισθηματικά. Οι (αλφαβητικά) Δανάη Καρρά, Κόρα Καρυτινού, Φιλίππα Σκούρτη και Αλεξία Στολιδάκη μεταμορφώνονται από άτακτα μωρά σε προκλητικούς εφήβους, από μάνες και πατεράδες σε βαρκάρηδες, παπατζήδες, φιλοσόφους, άντρες και γυναίκες και τόσα άλλα πρόσωπα! Για ποια να πρωτομιλήσω, χωρίς να αδικήσω τις άλλες; Για την Κύρα Καρυτινού, που γίνεται τρυφερή και αυστηρή μάνα, παπατζής, μόρτης, γοητευτική γυναίκα; Για τη Φιλίππα Σκούρτη, που αλλάζει από νονός-αίνιγμα σε γειτόνισσα και κάνει διάφορους άλλους ρόλους, με καλύτερό της τον βαρκάρη (προσέξτε σ’ αυτήν τη σκηνή το βλέμμα της όταν δε μιλάει πόσο λάλον είναι); Για τις Δανάη Καρρά και Αλεξία Στολιδάκη, που ήδη ανέφερα αλλά δίνουν ακόμη περισσότερα καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου; Ή για τη μουσικό Αθηνά Ξανθάκου που είναι σε απόλυτη αρμονία με τα δρώμενα επί σκηνής και τα ντύνει σωστά και κατάλληλα με διάφορα μουσικά όργανα ή μουσικές ιδέες (αγάπησα τον τρόπο που με απλά εκφραστικά μέσα δημιούργησε τη σκηνή του ποταμού και έκανε τον ήχο του νερού!);

Η αγαπημένη μου σκηνή ήταν αυτή με τις γειτόνισσες Νίτσα και Μαρίτσα, που δώσανε μια αξέχαστη κωμική νότα στην παράσταση ενώ ταυτόχρονα αφηγούνταν τα εκτός σκηνής γεγονότα, φέρνοντας στον νου μου ακριβώς τα γνωρίσματα του χορού της αρχαίας τραγωδίας. Επιπλέον δε θα ξεχάσω τη στιγμή που ο Αύγουστος ερωτεύεται πραγματικά μια γυναίκα που του συστήνεται με μια εξαιρετική σκηνή Bollywood! Η (ας την πούμε ερωτική) σκηνή που ακολουθεί έφερε γέλια μέχρι δακρύων σε όλους! Γιατί οι άντρες χωρίζονται σε λαγούς, ταύρους και άλογα και οι γυναίκες σε ελαφίνες, φοράδες και ελεφαντίνες αυτό το αφήνω στον θεατή να το ανακαλύψει μόνος του.

Από την άλλη όμως εξίσου δύσκολη, τραγική και συγκινητική είναι η σκηνή της απώλειας της μάνας, με τα ανατριχιαστικά λόγια του Αύγουστου να ηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου! Ήταν μάλιστα από τις λίγες φορές που δεν κατάφερα να απομνημονεύσω τα συγκλονιστικά λόγια, ακριβώς γιατί είχα παρασυρθεί από τον μετρημένο αλλά έντονο πόνο του Αύγουστου.

«Σήμερα ξύπνησα παιδί». Μια παράσταση που αξίζει να δείτε, γεμάτη ποικίλα και διαφορετικά συναισθήματα, από τέσσερα κορίτσια που δίνουν πραγματικά την ψυχή τους για να απομακρύνουν τον θεατή από την πεζή πραγματικότητα και να τον παρασύρουν στον κόσμο της μαγείας και της πληρότητας που προσφέρει μια καλή θεατρική παράσταση. Ένα έργο γεμάτο νοήματα, ιδέες, τροφή για σκέψεις, συγκίνηση και χαρά. «Δεν υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία. Ο καθένας ακολουθεί τον δικό του». Αφήστε λοιπόν το έργο να σας συντροφέψει στο δικό σας μονοπάτι.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Ομάδα Αντιστροφή

Σκηνοθετική Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Μουταφτσής

Πρωτότυπη Μουσική: Αθηνά Ξανθάκου

Φωτογραφία: Σπύρος Περδίου

Σκηνικά: Νάσια Πλέτση

Πρωταγωνιστούν: Δανάη Καρρά, Κύρα Καρυτινού, Φιλίππα Σκούρτη, Αλεξία Στολιδάκη

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού (A-Priori)

Διάρκεια Παράστασης: 90' χωρίς διάλλειμα

Κάθε Σάββατο στις 18:00 (και Κυριακή στις 20:00 ως 30 Νοεμβρίου) στο θέατρο FAUST, Καλαμιώτου 11, Αθήνα, 2103234095
Από 1η Δεκεμβρίου κάθε Σάββατο στις 18.00