Έτσι τιτλοφορείται το νέο μυθιστόρημα της Ανδρομάχης Κοκόση και έτσι ακριβώς γράφεται ο τίτλος στο εξώφυλλο. Καθόλου τυχαίο το κεφαλαίο άλφα, μιας και αναφέρεται όχι μόνο στην κάθε αρετή αλλά και σε μια εκ των τριών ηρωίδων της. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Η υπόθεση αφορά τρεις ηρωίδες και καλύπτει τα χρόνια από το 1972 ως το 2002. Η Ελένη είναι μια γυναίκα με φιλοδοξίες, η Σοφία ένας άνθρωπος που κρατά τις υποσχέσεις του και η Αρετή ζει μια παράνομη σχέση, έναν κρυφό έρωτα. Όταν ανοίγει ο ασκός του Αιόλου, αρετές και αξίες αμφισβητούνται, πράξεις κριτικάρονται, ζωές αλλάζουν σε μια στιγμή...
Τρεις γυναίκες λοιπόν από διαφορετικές γενιές που οι ζωές τους αλληλοεπηρεάζονται και οι επιλογές τους δοκιμάζουν τόσο τις ίδιες όσο και όποιον βρίσκεται δίπλα τους.
Κατά την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου, η συγγραφέας απηύθυνε προς άπαντες, αλλά πρωτίστως προς τις τρεις γυναίκες που είχαμε αναλάβει τον προλογισμό του βιβλίου, μια ερώτηση. Το ερώτημά της αφορούσε ποια από τις τρεις αυτές γυναίκες συμπαθήσαμε περισσότερο, νιώσαμε πιο κοντά της ή/και μας έκανε κλικ. Δύσκολη ερώτηση καθώς και οι τρεις βιώνουν οριακές και εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις και για να καταλάβετε τη δυστοπία σάς γράφω μερικά πράγματα για εκείνες παρακάτω.
Η Ελένη είναι η γυναίκα καριέρας και έτοιμη να βάλει οτιδήποτε άλλο σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να κερδίσει χρήματα και κοινωνική καταξίωση. Κι όταν λέμε οτιδήποτε άλλο το εννοούμε. Η Ελένη δε δένεται με ανθρώπους, δεν έχουν πρωταρχικό ρόλο στη ζωή της ενώ ακολουθεί τον πλούτο όπου και όπως τον εντοπίσει και με κάθε κόστος. Η Σοφία είναι εκείνη που έχει υψηλότερα τον άνθρωπο. Οι αποφάσεις της είναι ανθρωποκεντρικές, είναι πρόθυμη να κάνει οτιδήποτε για να στηρίξει τους ανθρώπους της, να τους βοηθήσει κ.ο.κ. Και οι δύο αυτές γυναίκες, σε μια περίοδο της ζωής τους αναγκάστηκαν να πάρουν μια απόφαση, να κάνουν μια επιλογή, προκειμένου να ακολουθήσουν αυτό που τους έλεγε η καρδιά και το μυαλό τους πληρώνοντας φυσικά το τίμημα όμως άκαμπτες και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Τα πράγματα με την Αρετή είναι πιο βατά σε σχέση με τις επιλογές της, πιο οικεία και πιο συνήθη -για το μέσο όρο-, μέχρι τη μέρα που ανετράπη όλος ο κόσμος της. Μια μέρα που κάθε σταθερά, κάθε σχέση και όλα όσα είχε ζήσει μέχρι τότε άλλαξε άρδην. Μια μέρα που διαλύθηκε η ύπαρξή της και έπρεπε να επαναπροσδιοριστεί από την αρχή. Που ό,τι ήξερε και έζησε έπρεπε να το ξαναδεί, να το ξαναγνωρίσει. Που έπρεπε να βρει το θάρρος, το σθένος και τη δύναμη να αντεπεξέλθει, να συνεχίσει και να ανακτήσει τις ισορροπίες της.
Διαβάζοντας την ιστορία τους συναντάμε πολλά μυστικά, που όσο παραμένουν αθέατα δεν επηρεάζουν κανέναν, όταν όμως η αλήθεια αποκαλύπτεται χρειάζονται μεγάλη δύναμη για να αντιμετωπίσουν τη ζωή, να υπερασπιστούν τις επιλογές τους και να αποφύγουν τους κινδύνους. Αν τα καταφέρνουν ή όχι θα το μάθετε στο μυθιστόρημα.
Επανερχόμενη στο ερώτημα της συγγραφέως... Συμπάθησα την Αρετή γιατί δε έφταιξε σε κάτι, είχε οργανώσει τη ζωή της και πορευόταν βάση των επιθυμιών και της λογικής της ενώ οι επιλογές των άλλων γυναικών -αν θέλετε η μοίρα της- ήταν αυτές που προκάλεσαν την αναταραχή, το γκρέμισμα όλων όσων ήξερε, όπως σας είπα παραπάνω, και κατά συνέπεια την επανασύνθεση τους. Πιο κοντά ένιωσα με την Σοφία γιατί μου αρέσουν αυτοί που σκέφτονται και πράττουν με γνώμονα τον συνάνθρωπο και διαθέτουν τα ανάλογα ιδανικά και αξίες. Αν θα μπορούσα να ακολουθήσω την απόφασή της που την καταδίκασε σε μια ζωή τυλιγμένη στο ψέμα και τον φόβο; Δε ξέρω, καθώς ποντάρω στην αλήθεια και θεωρώ ότι μόνο η αλήθεια απελευθερώνει όμως η πράξη της κρύβει όλη την ανιδιοτέλεια του κόσμου, κι αυτό είναι ένα μεγάλο κέρδος για την ψυχή. Τέλος, το κλικ μού το έκανε η Ελένη για το δυναμισμό και την απολυτότητά της. Για την σκληρότητα με την οποία αντιμετώπισε όλο τον περίγυρο της (γονείς, αδερφή, άντρα, φίλους...) προκειμένου να εκπληρώσει τον στόχο της. Για την αλύγιστη προσωπικότητά της.
Εξέχουσα θέση όμως έχουν και οι αντρικές φυσιογνωμίες του βιβλίου. Συμπάθησα πολύ τον τραγικό παππού καθώς, όπως και στην περίπτωση της Αρετής, δεν επέλεξε τίποτα από όσα τον βρήκαν και για εκείνη την αβάσταχτη μα υποχρεωτική μοναξιά του. Μου άρεσε πολύ ο αστυνόμος, για την πίστη του στην αλήθεια, δηλαδή τον δικό του σκοπό, μέχρι την αποκάλυψή της και με εντυπωσίασε ο εραστής κυρίως επειδή δεν υπάρχουν τέτοιοι εραστές -ας πούμε σπανίζουν.
Γενικά, το βιβλίο διαβάζεται άνετα και αβίαστα. Διαθέτει καλή έκταση και κορυφώνεται στο σωστό σημείο. Είναι γήινο και ταυτίζεσαι, θες δε θες, σε διάφορα σημεία. Γράφτηκε από μια γυναίκα που ποντάρει στις ανθρώπινες σχέσεις και την οικογένεια, και το δείχνει στον γλυκό τρόπο που αποκαλεί μαμά κάθε μάνα και μπαμπά κάθε πατέρα της ιστορίας της.
Αν δεν ήταν κοινωνικό μυθιστόρημα, θα μπορούσε να γίνει θρίλερ αγωνίας και μυστηρίου, και θα είχε στην περιγραφή κάτι σαν: έρχεται μια στιγμή που ό,τι ήξερες καταρρέει χωρίς επιστροφή από ένα ντόμινο ανατριχιαστικών αποκαλύψεων...
Αρκετά είπα.
Το μυθιστόρημα της Ανδρομάχης Κοκόση, Κρυφή Αρετή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αέναον. Το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Αέναον για τη διάθεση του βιβλίου.
