Έτσι θα ήθελα να αρχίζει αυτό το κείμενο θεωρώντας ότι αυτή η φράση χαρακτηρίζει αρκετά μεστά το μυθιστόρημα της Μαίρης Τσίλη και πιστεύω ότι μια τέτοια απελευθέρωση είχε στο μυαλό της όταν το έγραφε.
Στην υπόθεση θα γνωρίσουμε μια γυναίκα -ή πολλές γυναίκες· κι εξάλλου, στις μυθογραφίες πολλοί είναι αυτοί που ταυτίζονται με έναν χαρακτήρα- να εξομολογείται, να καταθέτει τη ζωή της -και προς εκείνον που διαβάζει το βιβλίο- χωρίς ντροπή και άνευ φόβου. Ένα άνοιγμα ψυχής προς αυτό που είναι, που αγαπά, που πρεσβεύει χωρίς άστοχα φίλτρα. Θα διαβάσουμε για έναν έρωτα ανάγωγο... για το σ' αγαπώ που κρατά όλη τη ζωή και το αντίο που δε κρατά για πάντα...
Αυτό που αξίζει να ειπωθεί για το βιβλίο και να κρατήσει κανείς ως απόσταγμα είναι η ανάγκη του ανθρώπου να έχει μια όμορφη ζωή απελευθερωμένος από ταμπού, να συναντήσει τον έρωτα και να τον ζήσει χωρίς φόβους, κοινωνική κριτική και άλλα όρια. Η σημείωση στο οπισθόφυλλο ότι βασίστηκε σε αληθινές ιστορίες το κάνει περισσότερο σημαντικό -και ελπιδοφόρο.
Θα αγγίξει πολλούς αναγνώστες αλλά ένα κατιτίς παραπάνω τους υποστηρικτές της διαφορετικότητας, δηλαδή της αποδοχής του άλλου όπως είναι και θα διδάξει στους υπόλοιπους ότι οι όμορφοι άνθρωποι είναι αυτοί που ξέρουν να αγαπούν. Τελεία.
Τέσσερις γυναίκες, τέσσερις ηρωίδες... διαφορετικές, μοναδικές, αντισυμβατικές -άραγε ποιο είναι το συμβατικό και πώς ορίστηκε;-, τέσσερις ψυχές που αναζητούν την αλήθεια (τους), που ανοίγουν την καρδιά τους.
Υ.Γ.: Η καρδιά μου έχει πηδηχτεί περισσότερο από την μεγαλύτερη πουτάνα αυτού του κόσμου.
Το μυθιστόρημα της Μαίρης Τσίλη, Ερωτευμένες πόρνες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Περισσότερα από/για τη Μαίρη Τσίλη:
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Περισσότερα από/για τη Μαίρη Τσίλη:
«Η ζωή για μένα είναι σαν ένα παραμύθι», Μαίρη Τσίλη
Κανείς δεν θα μάθει
Τόσος έρωτας χαμός
Ξέρω πια τον έρωτα
Συνεχίστε την ανάγνωση... Διαβάστε όσα λέει η Μαίρη Τσίλη για το βιβλίο της απαντώντας τις ερωτήσεις μου.
Κανείς δεν θα μάθει
Τόσος έρωτας χαμός
Ξέρω πια τον έρωτα
Συνεχίστε την ανάγνωση... Διαβάστε όσα λέει η Μαίρη Τσίλη για το βιβλίο της απαντώντας τις ερωτήσεις μου.
Ένα βιβλίο που τραβάει την προσοχή από τον τίτλο και το εξώφυλλό του και φαίνεται ότι πρόκειται για τολμηρό θέμα. Κάθε βιβλίο, όμως, ξεκινά από ένα έναυσμα. Εκείνο το κάτι που ανάβει τη φλόγα, που γίνεται έμπνευση και, αργότερα, ανάγκη έκφρασης. Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Τ.: Από την άνοιξη του 2017 άρχισα να δέχομαι αιτήματα φιλίας από γυναίκες κυρίως υπεράνω υποψίας. Ακολουθούσαν μηνύματα ευγενέστατα για την αποδοχή της φιλίας και μετά προτάσεις για να οργανώσουμε μαζί στιγμές ερωτικής πράξης σε όλες τις μορφές με γυναίκες και άντρες να κοιτούν, με γυναίκες μόνο κ.λ.π. "Τσίμπησα" γιατί ήθελα να ανακαλύψω τί παίζει ακριβώς και το πώς και γιατί λειτουργούν έτσι. Κάποια στιγμή έκανα πίσω. Μα είχα ήδη μπει σε έναν κύκλο που μου έφερνε διάφορα άλλα πρόσωπα όπως την Μόνικα. Και βέβαια έμαθα να ξεσκεπάζω ποιες ήταν στην πραγματικότητα άντρες, ενώ εμφανίζονταν σαν τα απίστευτα θηλυκά ή ακόμα και σαν πρωτόβγαλτες παρθένες. Ε και την άνοιξη του 2018 ξεχείλισε μέσα μου όλο αυτό και αποφάσισα να το καταγράψω και να το βγάλω προς τα έξω.
Φοβηθήκατε γράφοντάς το ότι θα προκαλέσετε ή σοκάρετε τους αναγνώστες; Πόσο σας επηρέασε το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι τέτοιο;
Μ.Τ.: Δεν θα έλεγα ότι φοβήθηκα. Έχω πάψει να φοβάμαι από τότε που έμαθα να αποδέχομαι την μοίρα μου και να αναλαμβάνω την ευθύνη και το κόστος για κάθε τι που γουστάρω πραγματικά να κάνω. Προβληματίστηκα όμως. Ήξερα ότι θα παίξω το κεφάλι μου στον τοίχο. Κώλωσα. Αλλά από την άλλη σκέφτηκα πως και τα προηγούμενα βιβλία μου δεν άρεσαν σε όλους και ίσως κάποιοι να τα θεώρησαν ανόητα λυρικά και ασήμαντα. Οπότε έβαλα κάτω τον εαυτό μου και του ξηγήθηκα. Ή θα γράψω τις πόρνες μου έτσι όπως τους ταιριάζει, δηλαδή εντελώς αληθινά και σκληρά ή τα παρατάω όλα τώρα. Και έτσι πήρα δύναμη και φόρα.
Στο μυθιστόρημα συναντάμε γυναίκες ερωτευμένες να ποθούν γυναίκες. Πώς προσεγγίσατε την ψυχοσύνθεση αυτών των ηρωίδων;
Μ.Τ.: Επέτρεψα και σε εκείνες να προσεγγίσουν την δική μου ψυχοσύνθεση. Τις γοήτευσα, με ερωτεύτηκαν, με αγάπησαν, με θαύμασαν, με μίσησαν και ανταγωνίστηκαν για μένα. Κι εγώ αφέθηκα μαζί τους. Γίναμε παρέα και μιλούσαμε έτσι φιλικά κι ανθρώπινα και τις αγάπησα κι εγώ αληθινά και γοητεύτηκα από εκείνες και τις άφησα να με πάρουν από το χέρι και να μου δείξουν τι συμβαίνει μέσα τους και τον κόσμο μέσα στον οποίο τους αρέσει να ζουν.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε;
Μ.Τ.: Το εξής απλό: Πως όμορφος άνθρωπος γίνεσαι όταν μαθαίνεις όμορφα να αγαπάς ακόμα κι εκείνους που δεν είναι σαν εσένα. Και κάτι ακόμα: Να ζείτε και να απολαμβάνετε τον έρωτα έτσι όπως θέλετε χωρίς να ντρέπεστε και δίχως να κάνετε και τους άλλους να ντρέπονται. Να φυλάγεστε όμως και από τις υπερβολές και τις κακές και ψεύτικες κόπιες του έρωτα και της αγάπης.
Τελικά, τι σηματοδοτεί η ηθική για εσάς;
Μ.Τ.: Η ηθική για μένα σηματοδοτεί την αξιοπρέπεια της ψυχής. Για παράδειγμα για μένα είναι πιο ηθική μία πόρνη, μια κρος, ένα ομοφυλόφιλο πλάσμα, και ανήθικος κάποιος που αποκαλεί έναν άνθρωπο με κάποια ψυχική νόσο, τρελό και επικίνδυνο ή ένα υιοθετημένο παιδί μπάσταρδο.
Μήπως επρόκειτο να ξανασυναντήσουμε τις ηρωίδες σας σε επόμενα έργα; Αν ναι, έχετε κάτι κατά νου; Αν όχι, θεωρείτε ότι το «κεφάλαιο» με την Υακίνθη, τη Σοφία, την Πέννυ και τη Μόνικα έχει λήξει;
Μ.Τ.: Είναι ακόμα ζωντανά όσα έζησα για αυτό το βιβλίο και με πονάει να πω ότι έκλεισε εντελώς το κεφάλαιο με τις συγκεκριμένες ηρωίδες μου. Όμως όχι. Δεν θα υπάρξει κάτι άλλο σαν αυτό. Απλά ομολογώ ότι χρωστάω έναν θάνατο στην Σοφία που ίσως σε κάποιο άλλο βιβλίο μου να της τον χαρίσω για να λυτρωθώ εντελώς!
