«Κι εκείνος της ορκίστηκε πρόθυμα, χωρίς κανένα δισταγμό. Κι ας γνώριζε ότι οι όρκοι των ανθρώπων δε στάθηκαν ποτέ ικανοί ν’ αποτρέψουν τα μελλούμενα.»
Τα χρώματα του φθινοπώρου… Τα κιτρινισμένα φύλλα… Το άκουσμα της ψιλής βροχής... Το θρόισμα των θάμνων... Μια μελαγχολία ένιωσε ξάφνου η Στελλίτσα Ζαχαρίτσα. Θαμπά της φάνηκαν τα χρώματα και οι μυρωδιές του Οκτώβρη, της έφεραν μια πικρίλα. Μα, τι κόκκινο φλογερό ήταν αυτό μέσα στο δάσος; Το ‘βλεπε ή ήταν αποκύημα της φαντασίας της;
Καλπασμός αλόγου; Μα… Τι στο καλό;;;…
«Μέριντα;;;;»
«Μέριντα;;;;»
Η Μέριντα βέβαια! Καμιά άλλη με τέτοια κόμη! Η Μέριντα η Γενναία! Από τα Χάιλαντς της Σκωτίας, κόρη του βασιλιά Φέργκους και της βασίλισσας Έλινορ!
Ένα χαμόγελο ευτυχίας κι έτρεξε να πέσει στην αγκαλιά της αγαπημένης της φιλενάδας! Η διάθεση άλλαξε μεμιάς! Όλο και πιο σαγηνευτική, κάθε φορά που ανταμώνανε… Αυτό το χρώμα των μαλλιών της λες και της γέμιζε και το σώμα με ενέργεια και ζωντάνια! Της το είπε φυσικά μετά τις αγκαλιές και τα φιλιά!
-Η αδυναμία σου σε κάνει να υπερβάλλεις! Λες και δεν έχεις ξανασυναντήσει άλλη κοκκινομάλλα κάνεις!
-Μμμμ… πρόσφατα μάλιστα! Στις σελίδες ενός υπέροχου βιβλίου!
-Αλήθεια λες;
-Η Ρόσα Καλογεροπούλου! Κοκκινομάλλα σαν κι εσένα, ατίθαση, γενναία... Τώρα που το σκέφτομαι.. σαν να ‘χετε πολλά κοινά! Ανυπότακτες, αψηφώντας δυσκολίες για να πετύχετε τους στόχους σας... κι αρνηθήκατε κι οι δύο γαμπρούς… Χαχαχαααα Και καλπάζετε χαρωπές τα άλογα…
-Έλα μη με κοροϊδεύεις… πες μου ακούγεται ενδιαφέρον! Η ζωή μου σε βιβλίο...
-Όχι δεν είναι η δική σου ζωή. Πρόκειται για ένα βαθιά ιστορικό, κοινωνικό βιβλίο με έντονα πολιτικούς στοχασμούς, πινελιές ερωτικές και εικόνες, δραματικές, πολέμου! Η ζωή της Ρόσας και του Χάρη μέσα από μαύρες σελίδες της ιστορίας μας. Κόσμοι εντελώς διαφορετικοί, βίοι παράλληλοι που προσπαθούν να ενωθούν. Μια αγάπη που παλεύει εν καιρώ πολέμου, μίσους, διχόνοιας κι αλληλοσπαραγμού. Η συγγραφέας όμως μας δίνει και εικόνες απανεμιάς πολύ συχνά, για να ξορκίζει από τις σελίδες την ασχήμια του πολέμου. Η θάλασσα, ακύμαντη σαν σε φωτογραφία τη μέρα εκείνη, λαμπύριζε κατά τόπους χρυσαφένια κάτω απ ’τον λαμπρό αττικό ήλιο… Είναι μαστόρισσα στις περιγραφές της και πάντα στέκω παραπάνω σ’ αυτές, τις διαβάζω ξανά και ξανά… Το φως του ήλιου έσβηνε αργά κι ο ζεστός αέρας κουβαλούσε ήδη κάτι απ’ τη δροσιά του σούρουπου μαζί με το εκρηκτικό άρωμα των ροδανθών, συνεπαίρνοντας και τις υπόλοιπες αισθήσεις πέρα απ’ την όραση.
-Πραγματικά σε ηρεμούν… είναι λοιπόν ένα βιβλίο αντιθέσεων;
-Φυσικά! Είναι ένα ζωντανό βιβλίο! Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η ζωή είναι έτσι! Ο πόλεμος και οι συνέπειες του, καθοδηγούν τις ζωές τους... Οι φιλοβασιλικοί από τη μεριά της Ρόσας, δεν επιθυμούν παρτίδες με φιλοβενιζελικούς σαν τον Χάρη… Δε γίνεται δεκτός οπότε από τον πατέρα της. Ο Χάρης θα αναγκαστεί να φύγει για να υπηρετήσει, θα αφήσει τις σπουδές του κι η Ρόσα θα αφήσει την καλομαθημένη ζωή που ήξερε για να βοηθήσει κι εκείνη ως νοσηλεύτρια. Δρόμοι που χωρίζονται. Μα η Ρόσα από μικρή ήθελε την ανεξαρτησία της κι η δυναμικότητα του χαρακτήρα της, την πάει παρακάτω κι ας είναι η ανάσα του πολέμου που …κουβαλάει μαζί της την κραυγή των σκοτωμένων, το μπαγιάτικο αίμα που ανακατεύεται με το φρέσκο μες στο χώμα του αμπριού, την υγρή σαπίλα της βιασμένης γης… Το βιβλίο έχει την καυτή ανάσα του πολέμου, μα έχει και τη λυτρωτική ανάσα της αγάπης. Κι όχι μόνο της ερωτικής. Όμως αγαπούσε κι εκείνον, τον πάππη της. Και θα τον συγχωρούσε κάποια στιγμή, αφού αυτό είναι το μεγαλείο της αγάπης· ότι γνωρίζει να συγχωρεί.
-Μη μου αποκαλύψεις αν θα ξαναβρεθούν ποτέ... Θέλω να το διαβάσω!
-Α! Μπορεί να με είχε συνεπάρει η αφήγηση αλλά αυτό δε θα το έκανα ποτέ Μέριντα! Είναι φυσικά κι άλλα που δε σου αποκαλύπτω. Πρόσωπα στη ζωή της Ρόσας που ο καθένας θα παίξει σημαντικό ρόλο… η Μάγδα και ο Ιάσωνας, τα ξαδέρφια της, η Μαρκέλλα η μητέρα της, η Κίκη η παραμάνα... Θα τους ανακαλύψεις μόνη σου και θα γοητευτείς από το γαϊτανάκι των χαρακτήρων που όμως καταλήγουν να ισορροπούν σε μια άψογα δομημένη ιστορία!
Κάτι ακόμη που λατρεύω στα βιβλία της Σόφης ξέρεις ποιο είναι; Κάτσε να σου διαβάσω και θα καταλάβεις… Την έβλεπε καθημερινά από μακριά στην εξοχή να καλπάζει πάνω στο άλογο, με τα κόκκινα μαλλιά της να ανεμίζουν πίσω της σαν φλογισμένο επαναστατικό φλάμπουρο.
Κάτι ακόμη που λατρεύω στα βιβλία της Σόφης ξέρεις ποιο είναι; Κάτσε να σου διαβάσω και θα καταλάβεις… Την έβλεπε καθημερινά από μακριά στην εξοχή να καλπάζει πάνω στο άλογο, με τα κόκκινα μαλλιά της να ανεμίζουν πίσω της σαν φλογισμένο επαναστατικό φλάμπουρο.
[...] ...κοιτώντας το θολό φεγγάρι στον ουρανό. Το περίγραμμά του ήταν ασταθές σαν να το είχε μουντζουρώσει ολόγυρα με πινέλο το χέρι κάποιου άτακτου παιδιού.
[…] ...και το ύφος του εξόργισε τον επικεφαλής, έναν άντρα κοντοστούπη και μαυριδερό σαν τον πάτο άτριφτης κατσαρόλας.
Κάτω ο κάμπος ήταν βυθισμένος σ’ ένα σκούρο γκρίζο σύννεφο. Η ομίχλη, σαν φίδι σερνάμενο, φάνταζε να ’χει καταπιεί τον κόσμο όλο.
-Μαστόρισσα που λες κι εσύ! Κατάλαβα μια χαρά… Και δε μου λες τώρα… μεταξύ μας… μια αποκάλυψη θα μου την κάνεις!
-Σου είπα όχι! Είπες θες να το διαβάσεις…
-Μα δε ζητώ πλοκή! Μόνο συναίσθημα… δάκρυσες κάπου;
-Τι μου κλείνεις το μάτι Μέριντα; Κακό είναι; Αν δεν κλάψεις, αν δε γελάσεις, αν δε νευριάσεις, αν δε νιώσεις… γίνεται να είναι καλό ένα βιβλίο;
-Έχεις δίκιο φυσικά! Σε πειράζω. Και με ποιο απόσπασμα θα μου κλείσεις αυτό το πόνημα;
-Λένε ότι λαός που δε γνωρίζει την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει… Μα ίσως την ξαναζούμε ήδη τελικά. Πιστεύεις ότι εκείνη η διχόνοια είναι παρελθόν; Πως την έχουμε αφήσει πίσω μας πια;
Διαβάζουμε την Αγαπητικιά της Σόφης Θεοδωρίδου ακούγοντας το Tamo daleko (There, Far Away).
Το Tamo Daleko είναι ένα Σέρβικο τραγούδι από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και μιλάει για την Σέρβικη υποχώρηση το 1916, από την Σερβία στην Αλβανία και τέλος στην Κέρκυρα, κι αναφέρεται στο βιβλίο στη σελίδα 326.
Κάθε φορά, ευχαριστούμε και συγχαίρουμε τη συγγραφέα για το πολύτιμο πόνημα που μας χάρισε, τις εκδόσεις Ψυχογιός για την ποιότητα και καλαισθησία των βιβλίων που μας προσφέρει και καλά κάνουμε βεβαίως. Όμως θα ήθελα εδώ να πω ένα μεγάλο μπράβο και στην επιμελήτρια Άννα Μαράντη για την εξαιρετική δουλειά! Και συγγνώμη που δεν την έχω αναφέρει σε άλλες παρουσιάσεις.
ΣΟΦΗ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ! Ολοκληρώνοντας το βιβλίο αποδείχθηκε όπως ήλπιζες ένα ταξίδι που άξιζε τον κόπο!
ΣΟΦΗ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ! Ολοκληρώνοντας το βιβλίο αποδείχθηκε όπως ήλπιζες ένα ταξίδι που άξιζε τον κόπο!
ΚΟΥΚ-Λ-ΙΔΑΚΙ RESPECT…
Το μυθιστόρημα της Σόφης Θεοδωρίδου, Η αγαπητικιά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ. Διαβάστε κι ένα απόσπασμα! (με κλικ στον σύνδεσμο κατεβαίνει αρχείο pdf)
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το μυθιστόρημα.
Περισσότερα από/για τη Σόφη Θεοδωρίδου:
