Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Το βιβλίο ξεκίνησε να γράφεται στην Ερεσό της Λέσβου, και κάποιο ρόλο στην επιλογή του χρόνου και του σκηνικού πρέπει να έπαιξε το εκεί περιβάλλον, όπου κυριαρχούσε η φύση. Συνεχίστηκε στο μπαλκόνι του σπιτιού μου στη Θεσσαλονίκη γιατί η συνέχεια της ιστορίας χρειαζόταν εκτενή έρευνα, και στο εστιατόριο Καμένη Γωνιά, όπου γράφω συνήθως τα μεσημέρια, γιατί γράφω καλύτερα μέσα σε άμπιεντ θορύβους.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Α.Μ.: Τρία χρόνια.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Α.Μ.: Είναι ένα μυθιστόρημα με φιλοσοφικές προεκτάσεις.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Α.Μ.: Το σκηνικό είναι η Κίνα του 15ου αιώνα. Ένας απομακρυσμένος ναός μιας θαυματουργής θεάς. Ένα καραβάνι που διασχίζει την έρημο Τακλαμακάν. Τα απέραντα βουνά με το όνομα Τιεν Σαν. Υπάρχουν τρεις κύριοι χαρακτήρες, ο Μπου, ο Τε και ο Τσιν, που ο καθένας διέπεται από διαφορετικές αντιλήψεις για το νόημα της ζωής και οι ιστορίες τους συνδέονται αξεδιάλυτα σε μια περιπέτεια που εκτείνεται σε είκοσι πέντε χρόνια.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Α.Μ.: Το ξεδίπλωμα της γλώσσας του.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Α.Μ.: Ο Μπου, γιατί η στάση του ενσωματώνει τέλεια την ταοϊστική φιλοσοφία, όπως έχει εκφραστεί από τον Λάο Τζου στο Tao Te Ching. Αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο ακαδημαϊκό, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι αδύνατον να μην συμπαθήσεις τον Μπου.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Α.Μ.: Θεωρώ ότι «Ο Σιωπηλός Μπου» είναι ένα απολαυστικό ανάγνωσμα με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ασυνήθιστη ιστορία, και αξίζει να το διαβάσει κανείς. Ως Άγγελος Μπάκας έχω εκδώσει άλλα τέσσερα βιβλία, αλλά είμαι εξαιρετικά ευχαριστημένος από αυτό, το πέμπτο.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Στα βιβλιοπωλεία ή από τις Εκδόσεις Ελκυστής, που στέλνουν τα βιβλία χωρίς ταχυδρομικά έξοδα.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Α.Μ.: Το facebook (Angelos Bakas) είναι εκεί όπου βρίσκονται όλοι σήμερα.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Α.Μ.: Αν και το κυρίαρχο χρώμα του εξωφύλλου είναι ασημογκρί, το χρώμα που ταιριάζει περισσότερο στην ιστορία, κατά την άποψή μου, είναι το πορτοκαλί.
Ποια μουσική;
Α.Μ.: Η Μουσική του Kitaro θα ταίριαζε γάντι.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Α.Μ.: Δεν είμαι μόνο συγγραφέας.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Α.Μ.: Τον Kurt Vonnegut.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Α.Μ.: Θα έλεγα ότι πρόκειται για μια περίεργη, αμφίδρομη σχέση. Φυσικά, ο συγγραφέας στήνει την ιστορία και περιγράφει τους χαρακτήρες. Όσο πιο ακέραια είναι χτισμένος ο χαρακτήρας, τόσο και ξεφεύγει από τις διαθέσεις του συγγραφέα, γιατί δεν μπορεί να δράσει έξω από τον καλοχτισμένο χαρακτήρα του. Μην το πάρετε αυτό ως κάποιου είδους κανόνα -είναι έτσι όπως το αισθάνομαι εγώ. Από ένα σημείο και μετά δεν είμαι συγγραφέας, είμαι γραφέας. Όλα έχουν πάρει το δρόμο τους και μένει μόνο να γραφούν.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Α.Μ.: Χρόνο.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Α.Μ.: Το ρεύμα (trend), η προώθηση, η αναγνωρισημότητα του συγγραφέα, το θέμα και η γραφή αυτή καθ’ εαυτή.
Τι την αποτυχία;
Α.Μ.: Το κακό γράψιμο.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Α.Μ.: Δεν ξέρω. Ακόμη το γράφω.
Το μυθιστόρημα του Άγγελου Μπάκα, Ο σιωπηλός Μπου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Η περίληψη λέει:
Κίνα 15ος αιώνας. Ένας κακομοίρης ζητιάνος σε κάποιο μακρινό ναό έχει ένα ατύχημα που γαργαλάει τις ορέξεις του ιερατείου· ένας αρχικαμηλιέρης οδηγεί το καραβάνι του δυτικά σε ένα τελευταίο ταξίδι μέσα από την έρημο Τακλαμακάν, όπου έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του· ένας πανούργος και αδίστακτος καιροσκόπος κλείνει παλιούς λογαριασμούς και αναζητεί την αθανασία.
Ένας σοφός ερημίτης, ένας νεαρός καμηλιέρης, ένα χρυσό αγαλματίδιο μιας θαυματουργής θεάς, μια σκοτεινή μάγισσα, εμπλέκονται σε μια ιστορία όπου αντανακλούνται διαφορετικές φιλοσοφίες και όπου όλες οι πράξεις οδηγούνται στο αναπόφευκτο τέλος τους.
Ο Άγγελος Μπάκας ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει γράψει τα βιβλία Μυστικοί Παράμυθοι, Το Όπλο του Νεφεληγερέτη, Το Σεξ της Ζωής και του Θανάτου, και Now and Zen - Διδάγματα ενός Απρόθυμου Δασκάλου (και στα Αγγλικά). Το 2014 ερεύνησε, έγραψε και σχεδίασε τους ξενόγλωσσους τουριστικούς οδηγούς Lesvos for Real και Chios for Real. Υπήρξε συντάκτης, σχεδιαστής και εκδότης του περιοδικού για το Design και την Τυπογραφία Άκρο (1997-2004), και σχεδιαστής ψηφιακών γραμματοσειρών υπό τον γενικό τίτλο Acrofonts. Εργάστηκε ως freelance designer και δίδαξε γραφιστική, τυπογραφία και οπτική επικοινωνία σε πανεπιστήμια και σχολές στην Ελλάδα, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Κύπρο. Το 2010 ολοκλήρωσε την επαγγελματική του πορεία με το βιβλίο-συλλογή των καλύτερων εργασιών γραφιστικής Thessaloniki Graphic Design 1980-2009, ως υπεύθυνος της ομάδας σύνταξης του γραφείου Red Creative που πραγματοποίησε την έκδοση. Έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Περισσότερα:
Ο σιωπηλός Μπου
Περισσότερα:
Ο σιωπηλός Μπου
Απόσπασμα: *
(...)
Η ζωή, λένε αυτοί που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν, είναι μία και μοναδική και διαπερνάει το σύμπαν απ’ άκρη σ’ άκρη, αν υποθέσουμε ότι το σύμπαν έχει όρια για να διαπεραστούν. Πάντως, όλα στο σύμπαν γεννιούνται και πεθαίνουν αλλά η ζωή θα υπάρχει πάντα, τουλάχιστον όσον υπάρχει οτιδήποτε. Είναι μια αδυναμία της αντίληψης το ότι οι άνθρωποι θεωρούν ζωντανό μόνο ό,τι υπάρχει στη δική τους, βιολογική, στενάχωρη σφαίρα ύπαρξης. Σαν να μην έφτανε αυτό, παρασυρμένοι από την αλαζονεία της άγνοιας, αποδίδουν αποκλειστικά στον εαυτό τους τον τίτλο του νοήμονος όντος –παραχωρώντας μεγαλόψυχα και κάποιες χαμηλότερες βαθμίδες νοημοσύνης σε διάφορες κατηγορίες ζώων– αναγνωρίζοντας στα υπόλοιπα μόνο το ένστικτο. Αυτή η αδυναμία είναι η αιτία, λένε, που οι άνθρωποι χωρίζουν το 'είναι' σε λόγο και φύση, και είναι αυτός ο αρχικός χωρισμός που δημιουργεί όλες τις διαιρέσεις, συνεπώς και όλες τις συγκρούσεις που βιώνει και θα συνεχίσει να βιώνει ο άνθρωπος. Είναι καταδικασμένος να κουβαλάει σαν γομάρι τα βάρη που ο ίδιος δημιουργεί και να μάχεται βασανιστικά την ίδια του τη σκιά – κι αυτό τον κάνει το πιο ανήμερο ζώο, το πιο επικίνδυνο και άλογο από οποιοδήποτε άλλο ζει στη σφαίρα του.
Την παρουσία των καβαλάρηδων την είχαν μυριστεί τα βουνά πριν ο χρυσαετός δώσει τα μαντάτα στον γέροντα που κατοικούσε στο πλάτωμα πάνω απ’ το ποτάμι. Για μίλια ολόγυρα η πληροφορία μεταφερότανε ταχύτατα σε αέρα, γη και νερό, απ’ τα γεράκια στα μαυροπούλια, που οι σχηματισμοί τους ταξίδευαν το μήνυμα και το ’καναν ορατό από πολύ μακριά· από τα φίδια στα τρωκτικά, που απομακρύνονταν εσπευσμένα σε μια ολοένα και μεγαλύτερη ακτίνα από τους καβαλάρηδες· από τα ψάρια των λιμνών στις σαλαμάνδρες των ποταμών κι από τους θαμνοψάλτες και τους καρποντάκους στις κατάφυτες περιοχές και στα δάση.
Αυτή η ταχύτατη διασπορά της πληροφορίας δεν ήταν απλά μια σπασμωδική, ενστικτώδης αντίδραση στην παρουσία ανθρώπων, όπως θα πίστευαν οι περισσότεροι. Ο λόγος που οι άνθρωποι σταματούν εκεί και δεν επιχειρούν να ερμηνεύσουν σε μεγαλύτερο βάθος τη λειτουργία του κόσμου γύρω τους, είναι μια μυστική συμφωνία για τη διατήρηση της πλάνης, μία οικειοθελής και γενικευμένη τύφλωση, που τους εμποδίζει να δουν τη θαυμαστή συνεργασία πέτρας, νερού, αέρα, ξύλου και φωτιάς· την αδιαχώριστη σύνδεση σύμπαντος και ζωής· την ταύτιση ζωής και νοημοσύνης· και το παιχνίδι, τέλος, της ζωής μ’ αυτό που οι άνθρωποι αρέσκονται να ονομάζουν πραγματικότητα.
(...)
* Πρώτη δημοσίευση/πηγή: facebook, προσωπικός λογαριασμός του συγγραφέα
