Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη
Ο λογισμός αδυνατεί να ξαποστάσει απόψε,
έσμιξε με την προσμονή θλιμμένης ευτυχίας.
Σεντούκια ανοίγεις του μυαλού μα η έμπνευση απούσα.
Τώρα σμιγμένες σκέψεις σου, τρελό χορό έχουν στήσει,
στέρνα γεμάτη φειδωλή δεν θα τις σταματήσει.
Θεριεύει η αμετροέπεια και φασαρία κάνει.
Απούσα η τάξη, ασπασμό στη λογική κι αν τάζεις,
να τιθασεύσεις δεν μπορείς του νου σου οχλαγωγία.
Όσο υψώνεις άμυνες, τόσο θα σε χλευάζει
το αδηφάγο, το θεριό, το άτακτο μυαλό σου.
Ένα ένα ξεχώρισε όσα σε βασανίζουν
και άφησε την πένα σου παράμερα γι’ απόψε.
Αγόγγυστα λογαριασμό μ’ ότι σε ρίχνει κάνε,
χαλάσματα προσκύνησε, ρακένδυτες στιγμές σου.
Σαν η ψυχή του ποιητή μελαγχολία ψάχνει,
ανάγκη για ενδοσκόπηση νιώθει και ντομπροσύνη.
Να την ξορκίσεις δεν μπορείς, κακό δεν αξιώνει,
είναι που στην αλήθεια της δεν έκανε εκπτώσεις.
Καθάριο νου ονειρεύεται μετά από την μπόρα,
σταχτί, δικό σου ουρανό να καθαρίσει θέλει,
λιθόστρωτα σοκάκια νου, με μύρο να αλείψει
που η μέθη του θα δυνηθεί παραδοχή να φέρει.
Κι όταν καλά το μέσα σου θα έχεις ηρεμήσει,
όταν του ξανασυστηθείς, όταν το εξερευνήσεις,
τότε θα έχεις, ποιητή, για πάντα σύντροφό σου
την έμπνευση, τη Μούσα σου, τη ρότα που θα έβρεις
σ’ άγονη γης της θλίψης σου λέξεις συγυρισμένες.
Όμορφα θα μελαγχολείς παρέα με την πένα,
ακούραστή σου σύντροφο σε κάθε σου ταξίδι,
μάνα σου, κόρη, αδερφή και άπληστή σου φίλη.
🍃
Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved, 2018
Στη συνοδευτική φωτογραφία εμφανίζεται πίνακας του George McKim -ονομάζεται Poem Painting- στον οποίο συνδύασε τη ζωγραφική με την ποίηση. Το ποιητικό έργο που εμφανίζεται έχει δημιουργηθεί με επιλογή λέξεων από ένα βιβλίο για τον Van Gogh. Πηγή
Της ίδιας:
