Το βιβλίο αποτελεί την ιστορία της Μαρίνας και παράλληλα ένα μοναδικό ψυχογράφημα των παιδιών που μεγαλώνουν χωρίς τη στοργή των γονιών τους, χωρίς τη στήριξη μιας οικογένειας, χωρίς τις βάσεις ενός σπιτιού. Των παιδιών αυτών που αντικρίζουν τη ζωή χωρίς το φανταζί περιτύλιγμα και όλα εκείνα που είναι εξ ορισμού δεδομένα για τους περισσότερους -γι' αυτό και δεν εκτιμώνται αρκετές φορές όσο θα έπρεπε· κι εδώ ακριβώς βρίσκεται ένα μεγάλο κέρδος που αποκτάς από την ιστορία. Η συγγραφέας δείχνει μία από τις όψεις που έχει το «νόμισμα» όταν μεγαλώνεις σε ξένα χέρια και πόσο πιο διαφορετικά είναι τα πράγματα όταν σου λείπει η σταθερότητα, όταν είσαι παιδάκι και αναζητάς την αγάπη, τη στοργή... όταν βιώνεις τον στιγματισμό του ιδρύματος στην κοινωνική σου ζωή αλλά και στην ψυχή σου.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Μαρίνας, που είναι πραγματικό πρόσωπο καθώς το βιβλίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία, αγγίζει χορδές. Το κοινωνικό δράμα αντικατοπτρίζει τη ζωή από την πικρή της όψη: πεζή, στυγνή, άδικη... ενώ, μοιραία, προσδιορίζεται η διαφορά μεταξύ σωματικής και ψυχικής αναπηρίας. Μένουν κάποιες φράσεις, εδώ κι εκεί, που αξίζει να θυμάσαι όπως όταν λέει ότι η ζωή αξίζει μόνο όταν τη ζούμε με μέτρο, με καλοσύνη κι αξιοπρέπεια!
Δε θα σας πω τι συμβαίνει στη ζωή αυτού του παιδιού, ούτε πώς καταλήγει η ιστορία. Θα σας πω όμως ένα από τα αποστάγματα, ότι τα παιδιά χρειάζονται αγάπη όχι πλούτη, και ότι οφείλεις να παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου -όπως κι αν σου προσφέρθηκε- παρά να μοιρολατρείς.
Το βιβλίο είναι μια γροθιά στο στομάχι, ένα σφίξιμο για τα σωθικά... όμως είναι και η ελπίδα ότι το αύριο θα έρθει φωτεινότερο· αρκεί να το 'χεις αποφασίσει.
Το μυθιστόρημα της Βάσως Ζαφειροπούλου, Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος. Περισσότερα από/για τη Βάσω Ζαφειροπούλου και το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
Επίσης:
Η τελευταία στάση
