Πως μετράμε... την ευτυχία;
Κ.Δ.: Η ευτυχία δεν μετριέται. Την απολαμβάνεις!
Την δημιουργία;
Κ.Δ.: Η δημιουργία μετριέται με τους καρπούς που δίνει... Με τα έργα!
Την επιτυχία;
Κ.Δ.: Με το χειροκρότημα!
Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Κ.Δ.: Το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο "Με τα μάτια της καρδιάς, από τα βάθη της ψυχής", το Ολοκλήρωσα σε ηλικία 16 ετών και το εξέδωσα ως αυτοέκδοση. Ένιωσα πάρα πολύ όμορφα γιατί πια ήταν έτοιμο ένα δικό μου "παιδί".
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Δ.: Η Σταχτοπούτα σίγουρα...
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Κ.Δ.: "Ο δρόμος της άνοιξης" του Σταμάτη Σπανουδάκη.
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Κ.Δ.: Σίγουρα στο παρελθόν.
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Η λαχτάρα;
Κ.Δ.: Γκρι.
Η φλόγα;
Κ.Δ.: Κόκκινο φυσικά.
Πιστεύεις...
Κ.Δ.: Πιστεύω.
Πονάς...
Κ.Δ.: Πολύ.
Προχωράς...
Κ.Δ.: Συνέχεια.
Χορεύεις;
Κ.Δ.: Αρκετά.
Ξαναγεννιέσαι...
Κ.Δ.: Καθημερινά.
Χάνεσαι...
Κ.Δ.: Πολλές φορές.
Τραγουδάς;
Κ.Δ.: Ασταμάτητα λόγω της δουλειάς μου.
Διαβάζεις...
Κ.Δ.: Πολύ, πάρα πολύ.
Γράφεις...
Κ.Δ.: Αδιάκοπα!
Παίζεις...
Κ.Δ.: Σαντούρι φυσικά.
Νέοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, συγγραφείς μιλούν για εκείνους για το έργο τους.
Περισσότερα σαν κι αυτό στη στήλη Blood New
Στόχοι και επιδιώξεις:
Κ.Δ.: Να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να φτιάξω την δική μου οικογένεια. Στο μέλλον πάντα!
Όνειρα:
Κ.Δ.: Μια σωστή μουσική πορεία.
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Κ.Δ.: Είμαι τραγουδίστρια, μουσικός, παίζω σαντούρι και τραγουδώ σε συναυλίες και πάσης φύσεως εκδηλώσεις τα τραγούδια της παράδοσης και όχι μόνον. Έχω εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές μέχρι στιγμής οι οποίες έχουν τον τίτλο "Με τα μάτια της καρδιάς, από τα βάθη της ψυχής" η οποία είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή και η δεύτερη με τίτλο "Όταν η καρδιά συναντά το νου" την οποία εξέδωσα πριν από λίγες μέρες. Ασχολούμαι αυτήν την περίοδο με την συγγραφή επτά βιβλίων κοινωνικού περιεχομένου κι ελπίζω να εκδοθούν το συντομότερο.
Όνειρο
Ταλέντο
Αγάπη
Νεότητα
Ηλιαχτίδα
Καινοτομία
Αυθεντικότητα
Ρεαλισμός
Δημιουργικότητα
Ισότητα
Αλήθεια
Σεβασμός
Υπομονή
Νοημοσύνη
Αθωότητα
Νιάτα
Τέρμα
Άστρο
Τέχνη
Ουρανός
Νόησης
Ομορφιά
Υπομονή[1]
Ένας γέρος
Μονάχος έστεκε
σκεφτόταν κάθε που έπεφτε η νύχτα
πόσα λίγα έζησε
πόσα λίγα χάρηκε
πόσες πίκρες γεύθηκε.
Γυμνό το σώμα του
μήτε την γύμνια της ψυχής του
να κρύψει δεν μπορεί.
Ο αγέρας βίαιος
κι αυτός θωρεί ακίνητος.
Μήτε παιδιά, μήτε σκύλους
μήτε αγάπη είχε συντροφιά
οι σχισμένες του παντόφλες
είχαν απομείνει
με τούτες περπατούσε στο χρόνο
αυτόνα που τον δέρνει χωρίς έλεος
του ταράζει κι ετούτο το καλοκαίρι
το δαγκώνει αλύπητα
του βάζει φωτιά και το καίει
σκεφτόταν κάθε που έπεφτε η νύχτα
πόσα πόθησε
πόσα λάτρεψε
πόσα έχασε
και τα χαμένα πίσω δεν γυρνούν
ξέρουν μόνο να χάνονται
δεν γνωρίζουν την επιστροφή
Ένα κερί είχε συντροφιά
χώρια από τις σχισμένες του παντόφλες
που σιγοέλιωνε
και μαζί του έκαιγε τις μνήμες
τα διαμαντικά του νου του
τους θησαυρούς της καρδιάς του
που ο χρόνος ο αγέρωχος
ερχόταν να τους κλέψει.
Κάθε αυγή σιδέρωνε
την τσαλακωμένη του μορφή
που λουρίδες γινότανε
σα να τον έσχιζε ο πόνος
σα να ‘φτιαχνε δρόμους
πάνω στο πρόσωπό του
να περάσουνε οι πίκρες
που τις οδηγούσε του πόνου τ’ αγρίμι
που ροκάνιζε σιγανά τις σάρκες του
και τις τσαλάκωνε σαν εφημερίδα.
Ο γέρος που ο πλούτος του
είχε πια πεθάνει
είχε πια σβήσει απ’ το μνημονικό του
έσβησε ένα χάραμα
μαζί και το κερί του.
Μοναχά οι σχισμένες του παντόφλες
έστεκαν ταπεινωμένες
μέσα στην βοερή καταφρόνια
⚜
[1] Η Κυριακή Δερέμπεη συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
Το έργο «Ένας γέρος» περιλαμβάνεται στη συλλογή της Κυριακής Δερέμπεη, Όταν η καρδιά συναντά το νου
