Κάθε φορά αναρωτιέμαι αν ο συγγραφέας, και μάλιστα στο πρώτο του βιβλίο, γράφει τη δική του ιστορία. Όχι από περιέργεια, αλλά επειδή θα ήθελα να ταυτίσω τα πρόσωπα του βιβλίου με πραγματικά χειροπιαστά πρόσωπα.
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρη γιατί αυτός ο τίτλος και όχι κάποιος άλλος. Σίγουρα το ποδήλατο συνδέεται με την αρχή της ιστορίας, μια αρχή που βρίσκει τους δύο πρωταγωνιστές στην εφηβική τους ηλικία. Η Ράνια και ο Μάρκος.
Δεν είναι από τους άντρες που τουλάχιστον εμφανισιακά θα σου τραβούσαν την προσοχή. Δεν έχει τίποτα το κραυγαλέο πάνω του και πίσω από την κανονικότητα του, το συνηθισμένο της παρουσίας του, κρύβεται ένας άντρας που στάθηκε ικανός να ερωτευθεί και να αγαπήσει μια γυναίκα από τότε που ήταν παιδιά μέχρι πάντα. Ακούγεται μοναδικό να μπορείς να αγαπηθείς για πάντα και πολύ. Ωστόσο αυτό δε φαίνεται να συγκινούσε πάντα στον ίδιο βαθμό τη Ράνια. Ίσως θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ράνια έδειξε μια κάποια αναίδεια μπροστά στην αληθινή αγάπη, στην τύχη της να αγαπηθεί τόσο. Έδειξε να κολακεύεται και να ανταποκρίνεται μέχρι ενός σημείου, εκείνου που από κει και πέρα ξεκινούσε ο δύσκολος εαυτός της, αυτός που πάνω απ' όλα έβαζε την δική της τάξη πραγμάτων σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτή την τάξη δεν φάνηκε η αγάπη του Μάρκου να βρίσκεται στην υψηλότερη βαθμίδα. Άλλες φορές πάλι τον τιμωρεί που την αγαπά τόσο, τον μειώνει την ώρα που αυτός την αγαπά βαθιά και την ποθεί. Σαν να εξετάζει κάθε φορά που τον απομακρύνει από κοντά της την γνησιότητα τη αγάπης του, τον προκαλεί να φύγει για να δει πόσο μπορεί διωγμένος να μείνει.
Ο Μάρκος είναι αυτός που ισορροπεί όλα αυτά και τα πράγματα δεν δείχνουν όσο σκληρά πράγματι είναι από την πλευρά της. Ανέχεται με στωικότητα και βουβό πόνο τη στιγμή που η Ράνια για άλλη μια φορά φεύγει, ο χρόνος του απαλύνει τις βαθιές πληγές και τις κάνει να ματώνουν λιγότερο και έτσι καταφέρνει να ερωτευτεί μιαν άλλη γυναίκα και να χαρεί όταν δει την ευτυχία στο πρόσωπο της Ράνιας αν και αυτή προέρχεται από έναν άλλο άντρα.
Μέσα σε 30 χρόνια δεν υπήρξε φορά που να της χαλάσει χατίρι, πάντα ήταν εκεί όταν η ίδια το θέλησε. Η Ράνια είναι αλλιώτικη, απρόβλεπτη, ούτε η ίδια δεν ξέρει τι να περιμένει από τον εαυτό της. Τα λάθη της τα περισσότερα πηγάζουν από έναν εαυτό, μια εσωτερικότητα, που την κάνει ασυμβίβαστη. Ταλαιπωρείται και η ίδια από τις συνέπειες, όμως δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Έρχεται η ώρα που αποδεικνύει ότι και αυτή τον αγαπά ακόμη και αν μπόρεσε να τον ισοπεδώσει κάποτε συναισθηματικά. Τα πράγματα, το δούναι και λαβείν, ισορροπούν ανάμεσά τους, δίνουν και οι δυο, παίρνουν και οι δύο, ετεροχρονισμένα, αλλά ισορροπούν. Η ζωή πάντα βρίσκει τρόπο να τους αποδεικνύει ότι ο ένας είναι για τον άλλο ο πιο δικός του άνθρωπος. Η Ράνια όμως πάλι κάνει τη διαφορά, δεν υπακούει στη ζωή και φεύγει για μια τελευταία φορά, χωρίς να έχει αφήσει καμιά ελπίδα πίσω της και τον Μάρκο μόνο.
Γιώτα Χατζοπούλου
Το μυθιστόρημα του Μαρίνου Μαρσέλου, Το ποδήλατο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάτυπο. Περισσότερα εδώ: Ο Μαρίνος Μαρσέλος και Το ποδήλατο
