Καθώς προχωρούσα στην ολοκλήρωση της συγγραφής του Αγκάθινου Στέμματος, συνήθιζα παράλληλα να διαβάζω τόσο επιστημονικά όσο και λογοτεχνικά βιβλία. Αυτά αφορούσαν πάντοτε την προσωπική μου ενημέρωση, ξεκούραση και ψυχαγωγία, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που χρησίμευσαν και για την συλλογή σημαντικών πληροφοριών οι οποίες βοήθησαν ουσιαστικά στην ανάπτυξη του μυθιστορήματός μου.
Μάλιστα φρόντιζα έτσι ώστε όλα αυτά τα δεδομένα να τα σημειώνω σε ένα πλήθος τετραδίων τα οποία και τυχαίνει να συμβουλεύομαι μέχρι και σήμερα. (Κι εννοείται πως ήταν πάρα πολλές εκείνες οι γνώσεις που συνόδευσαν σκέψεις και πράξεις των πρωταγωνιστών του βιβλίου μου, έχοντας ως κύριο εκφραστή τον πολυμαθή βυζαντινολόγο Κωνσταντίνο!)
Στον αντίποδα, ένα από εκείνα τα βιβλία που μου τράβηξε την προσοχή περισσότερο για ψυχαγωγικούς λόγους, ήταν και το «Μύθοι και θρύλοι-Ο κόσμος των θαλασσών» του Ζακ Υβ Κουστώ. Μάλιστα, θυμάμαι πως τον συγκεκριμένο τόμο τον διάβασα πρώτη φορά στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Τ.Ε.Ι. Λογιστικής της πόλης. (Χμ… Και τώρα που το αναλογίζομαι, περνούσα καθημερινά περισσότερο χρόνο εκεί παρά στις αίθουσες των μαθημάτων!)
Το συγκεκριμένο το ξανασυνάντησα πρόσφατα σε ένα βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης και η πρώτη ματιά που έριξα στο εξώφυλλο μου άφησε μια φευγαλέα αίσθηση πως κάπου το έχω ξαναδεί, όμως πού; Αφού χολόσκασα και δεν κατάφερα να θυμηθώ κάτι συγκεκριμένο, το παράτησα, πήγα στο διάδρομο με τις νέες κυκλοφορίες αφήνοντάς το ωστόσο να μου παιδεύει ενδόμυχα το μυαλό.
(Ξέρετε, πρόκειται για εκείνη την περίπτωση όπου συναντάτε έναν παλιό, πολύ παλιό φίλο από τα παιδικά σας χρόνια και έχετε μια θολή ανάμνηση από το πρόσωπό του, ε κάπως έτσι!)
(Ξέρετε, πρόκειται για εκείνη την περίπτωση όπου συναντάτε έναν παλιό, πολύ παλιό φίλο από τα παιδικά σας χρόνια και έχετε μια θολή ανάμνηση από το πρόσωπό του, ε κάπως έτσι!)
Τελικώς επέστρεψα, το ξεφύλλισα και το κλικ έγινε σχεδόν αμέσως, σχηματίζοντας στα χείλη μου ένα νοσταλγικό χαμόγελο! Εννοείται πως χάριν της ανάμνησης εκείνης, το απέκτησα δίχως δεύτερη κουβέντα και φύγαμε μαζί για το σπίτι. Διαβάζοντάς το στη διαδρομή αναζήτησα να βρω αρχικά την ιστορία που μου είχε μείνει αποτυπωμένη από τότε στο νου κι αφορούσε τα «Τέρατα του βυθού». Μαζί με αυτό, γρήγορα χάθηκα και στις υπόλοιπες σελίδες του (είναι 144 στο σύνολο), με αφηγήσεις σχετικές με τη μυθολογία και τις θρησκείες όλου του κόσμου.
Διαπίστωσα επίσης γρήγορα πως υπάρχουν πάμπολλες ιστορίες από την Ελλάδα, τους ινδιάνους, τους Εσκιμώους, τους Βίκινγκ και πολυάριθμους ακόμη πολιτισμούς.
Βεβαίως ανάμεσα στα άλλα θα συναντήσουμε αναφορές σε χάρτες θησαυρών (εννοείται πως είναι το αγαπημένο μου!), παράξενες απαντήσεις σε ιδιαίτερα ερωτήματα, όπως το «Γιατί τα ψάρια δεν μιλούν» και άλλα παρόμοια.
Η γραφή του φυσικά είναι απλή και κατανοητή.
Κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως πως απευθύνεται σε αναγνώστες μικρών ηλικιών που διαθέτουν ζωηρή φαντασία, είμαι σίγουρος πως είναι ικανό στο να απορροφήσει εξίσου και πολλούς από εμάς τους μεγαλύτερους που συνεχίζουμε να νιώθουμε παιδιά!
Χαμογελώ και σας εύχομαι καλή ανάγνωση. 😊
Με όλη τη θετική μου ενέργεια,
Βρείτε τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο στη σελίδα του βιβλίου του στο facebook
Το βιβλίο αποτελεί έναν τόμο εκ των 10 συνολικά της Εγκυκλοπαίδειας Κουστώ που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλκυών. Βρείτε το εδώ.
Στην περιγραφή του βιβλίου διαβάζουμε:
Κάποτε η θάλασσα ήταν μόνο μία σκοτεινή, τρομακτική έκταση πέρα από την ανθρώπινη γνώση. Όταν ο άνθρωπος έκανε ερωτήσεις γι' αυτήν, όπως έκανε και για κάθε άλλο πράγμα στη φύση, έβρισκε πάρα πολλές από τις απαντήσεις στη φαντασία του.