koukidaki: Mamma Mia 2

Here we go again

Και γιατί όχι; Όταν κάτι βγει καλό, χαράξει χαμόγελα ευχαρίστησης, προσφέρει διασκέδαση και έχει επιτυχία το ξανακάνεις. Ξανά και ξανά και ξανά... για όσο πάει. Όσο κρατάει το σκοινί μπορείς να το τεντώνεις.

Βγήκε κι αυτή η ταινία στις αίθουσες. Το απόλυτο καλοκαιρινό μιούζικαλ με την αγαπημένη μουσική των Abba και τους συμπαθέστατους χαρακτήρες της. Πρώτη και καλύτερη η Ντόνα, ένα ελεύθερο πνεύμα χωρίς απαγκιστρώσεις, στεγανά, τυποποιήσεις και συμβάσεις, με ένα μόνιμο χαμόγελο στο φωτεινό της πρόσωπο, με τη χαρά της ζωής μέσα της και τη δίψα για αναζήτηση και δημιουργία -κι αυτά είναι μόνο τα βασικότερα χαρακτηριστικά της- και ακολούθως την μοναχοκόρη της, με το ίδιο φωτεινό πρόσωπο και ζεστό χαμόγελο, τον αγαπημένο της, τους τρεις πατέρες της -δε ξέρουμε ποιος από τους τρεις είναι ο βιολογικός αλλά δε μας ενδιαφέρει κιόλας η μεγάλη ακρίβεια οπότε το αφήνουμε έτσι ώστε να έχουν όλοι από ένα τρίτο κόρης- και τις δύο κολλητές τής Ντόνα από τα παιδικά της χρόνια με τις οποίες μοιράζονται την ίδια αγάπη για τη ζωή, την καλλιφωνία και το ταμπεραμέντο... ε, και αρκετούς άλλους εξίσου φωτεινούς ανθρώπους, όλοι Έλληνες, καθώς η Ντόνα ζει μόνιμα στο ελληνικό νησί που λάτρεψε με την πρώτη ματιά.

Αυτοί οι φωτεινοί άνθρωποι, οι μουσικές, οι χοροί, τα γαλάζια κρυστάλλινα νερά και το μοναδικό φυσικό τοπίο, η χρωματική έκρηξη του ελληνικού καλοκαιριού σε συνδυασμό με τα έτσι κι αλλιώς υπέρλαμπρα σέβεντις και τον ήλιο μόνο καλές εντυπώσεις υπόσχονται και διασκεδαστικές στιγμές χαλάρωσης με αυθόρμητα χαμόγελα στα μαυρισμένα μας πρόσωπα. Δε μπορείς να διαφωνήσεις με αυτό ούτε και να πας κόντρα στο γενικότερο κλίμα της ταινίας αφού η μουσική έχει τον τρόπο να σε παρασέρνει.

Λάτρεψα κάποια πράγματα:

Την εκπληκτική διαφήμιση της χώρας μας που αποτελούν οι ταινίες Mamma Mia.

Τον Άντυ Γκαρσία σε ρόλο απρόβλεπτο και κάπως έξω από τα νερά του αρχικού σεναρίου (ποιος θα περίμενε το rooms to let της Ντόνα να αποκτήσει διευθυντή) όμως υπέροχο, φινετσάτο και έξτρα γοητευτικό.

Την εκπληκτική διανομή. Υπέροχες οι επιλογές των ηθοποιών (πέρα αυτών που ήδη ξέραμε από την πρώτη ταινία και χάρηκα που δεν άλλαξαν στη δεύτερη) ειδικά εκείνων που κλήθηκαν να ενσαρκώσουν τους πρωταγωνιστές της ιστορίας στα νιάτα τους.

Τη μουσική.

Την ανεβαστική διάθεση που έχουν αυτά τα μιούζικαλ ακόμα και όταν πρέπει ένας ήρωας να αντιμετωπίσει την υπέρτατη καταστροφή.

Όμως... έχω ερωτήσεις:

🎬 Πού πήγαν οι κολλητές της Σόφι; Εκείνες οι κοπέλες που είδαμε στην πρώτη ταινία και οι οποίες γνώριζαν από πρώτο χέρι όλα τα μυστικά της; Η απόλυτη εξαφάνισή τους δε θα έλεγα ότι μου άρεσε, δε κόλλαγε και άφησε κενό στο σενάριο.

🎬 Ποια είναι η πηγή εσόδων της Σόφι; Από πού και πώς βρήκε τα χρήματα της ανακαίνισης;

🎬 Μπερδεύτηκα με τις ημερομηνίες για εκείνο το όπενιν πάρτι που διοργάνωσε η Σόφι. Ήταν να γίνει τη μια μέρα αλλά μια μπόρα με αέρα σκόρπισε το διάκοσμο, όμως ήταν να γίνει και μια άλλη μέρα αλλά χωρίς να εμφανιστεί ούτε ένας καλεσμένος ενώ όλοι όσοι ήρθαν τελικά -δηλαδή όλοι- έφτασαν από μόνοι τους χωρίς να τους περιμένουν -κάποιους-, χωρίς να έχουν καλέσει κάποιους άλλους και χωρίς να γνωρίζουν καν τους υπόλοιπους. (!!??)

🎬 Και εντάξει κάτι μικρές λεπτομέρειες όπως αυτές, αλλά κανείς δεν πρόσεξε ότι στην πρώτη ταινία το ξενοδοχείο βρίσκεται εντός οικιστικής ζώνης, με όμορες κατοικίες και λατρεμένους γείτονες; Το ρωτάω επειδή στη δεύτερη ταινία βρίσκεται εκτός οικιστικής ζώνης, μόνο του στο πουθενά, με ιδιωτικό μόλο προσάραξης σκαφών και ιδιωτικό δρόμο που ανηφορίζει ως το κτήριο (γουάτ δε φακ).

🎬 Πώς και από τι πέθανε η Ντόνα; Δεδομένου ότι δεν ήταν εκατό χρονών ο θάνατός της αποκλείεται να είχε φυσικά αίτια. Δε θα έπρεπε να μας αναφέρουν, έστω έτσι στα πεταχτά, κάτι;

Τελικώς, κάποια από τα ανωτέρω προέκυψαν λογικά επειδή η δεύτερη ταινία δε γυρίστηκε στην Ελλάδα, άρα κάπου μακριά από τα μέρη που είδαμε στην πρώτη. Όμως μιλάμε για χολιγουντιανή παραγωγή και όχι για καμιά ερασιτεχνική ομάδα οπότε δεν επιτρέπεται να αφήνεις κενά στην ιστορία ούτε να αναφέρεσαι στο ίδιο κτήριο όμως να το παρουσιάζεις εκ διαμέτρου διαφορετικό. Ακόμα κι αν γυριζόταν στο φεγγάρι θα έπρεπε να βλέπαμε τα ίδια τοπία και τις ίδιες συνθήκες. Τέλος.

Και ναι, μου έλειψε η Ελλάδα από την «Ελλάδα» της ταινίας. Όσο παρόμοιο κι αν είναι το φυσικό τοπίο που επέλεξαν, δεν είναι ελληνικό και φαίνεται. Όπως φαίνεται και η προσπάθεια να ταιριάξουν ένα άλλο περιβάλλον με το ελληνικό χρώμα... αλλά φαίνεται πως η Ελλάδα είναι μοναδική και μάλλον δεν την βρίσκεις πουθενά αλλού, ούτε τη δημιουργείς.

Υ.Γ.: Να δείτε που στο τρίτο φιλμ θα προκύψει νομικό ζήτημα και θα αναγκαστούν οι μπαμπάδες να κάνουν τεστ DNA προκειμένου να βρεθεί ο βιολογικός πατέρας -εδώ είμαι και εδώ είστε.

Και να δείτε που δε θα είναι ο Πιρς και θα κλαίμε.