Τζωρτζίνας Κουριαντάκη
Άνθρωποι τώρα κείτονται χάμω απανθρακωμένοι.
Καμένη γης τριγύρω τους, μάνα χαροκαμένη.
Ζωή σε κόσμο ευτελή με φθίνουσα πορεία
κι είναι χωρίς επιστροφή ο εξευτελισμός τους.
Θυσία στο κέρδος γίνονται τα ήθη και οι αξίες
κι εσύ που ως χθες είχες ζωή, έδινες την πνοή σου,
φλόγες ομπρός σου σ’ άρπαξαν, λέαινες λυσσασμένες.
Άψυχος τώρα, ανήμπορος, πάνω σε γη δοσμένη,
την προδοσία ένιωσες βαθιά μες στο πετσί σου.
Τα όνειρά σου ένα γιαπί κι απ’ τα βουνά πιο πίσω
η ηχώ ουρλιάζει το γιατί, και του καημού το μένος
φέρνει στον νου εκδίκηση, μα ποιον να βρεις για θύμα,
ακόμα άγνωστο αφού είν' το χέρι του ερέβους;
Ανάθεμά σας άγνωστοι και σ’ όποια σας πιστεύω.
Ανάθεμα στα όνειρα και στα δικά σας θέλω.
Τον θάνατο του καθενός χίλιες φορές να ζήστε.
Η Νέμεσις επίσκεψη θα έρθει, μόνο ανοίξτε!
⚜
Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved
Την ποίηση συνοδεύει φωτογραφία σκύλου που γλίτωσε από τη φωτιά της 23ης Ιουλίου 2018 επειδή κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα. Εντοπίστηκε στο facebook στις δημόσιες κοινοποιήσεις του χρήστη Kalogerikos Nikos
Της ίδιας:
