Η Έφη Καγξίδου και η Λίνα Σπεντζάρη «κινδυνεύουν» να χαρακτηριστούν συγγραφικό δίδυμο αλλά δε νομίζω πως αυτό έχει τόση σημασία. Αξία έχουν οι πανέμορφες αφηγήσεις τους και οι ιστορίες που έχουν να μας πουν -ελπίζω να είναι πολλές.
Επίτηδες αποφεύγω τη λέξη μυθιστόρημα γιατί από το εξώφυλλο γίνεται γνωστό ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία, αν και όλα τα λογοτεχνικά πεζογραφήματα περιέχουν μυθογραφικές αναπτύξεις και προσμίξεις λόγω καλλιγραφικής εξιστόρησης. Στο νέο τους εγχείρημα μάς ταξιδεύουν στην Ελλάδα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου -του εμφυλίου αργότερα- ενώ πρωταγωνιστεί σε όλη την έκταση ο Πόντος: άρωμα, έθιμα, γλώσσα, ήθη, φαγητά κ.ο.κ.
Βέβαια το χρώμα του πολέμου είναι αυτό που ξυπνά τις αισθήσεις και όσα φέρνει μαζί του. Εκείνα για τα οποία ευθύνεται όπως το μίσος, η προδοσία και ο σπαραγμός κι αυτά που ξεχωρίζουν τους ανθρώπους όπως ο ηρωισμός και το ήθος. Ουσιαστικά, σε όλη την έκταση, βρίσκονται σε αντιδιαστολή το καλό με το κακό, το σωστό με το λάθος.
Η γενναιότητα δεν έχει φύλο, χρώμα, γλώσσα, ούτε καταγωγή.
Διαβάζεται χωρίς διαλείμματα και παρά τις πανέμορφες σκηνές και εικόνες του έχει πολύ πόνο, αίμα, άδικο... ως την ώρα της εκδίκησης. Θα δικαιωθούν όμως όσοι αδικήθηκαν; Μια φράση πηγαινοέρχεται στο μυαλό μου μετά την ανάγνωση: τυχερός είναι αυτός που δε φοβάται. Και, πιστέψτε με, οι ήρωες πρέπει να πάρουν πολύ γενναίες αποφάσεις αψηφώντας δυσανάλογα εμπόδια και δυσκολίες.
Μια υπέροχη διήγηση της ζωής της Σοφίας και των ανθρώπων που τη σημάδεψαν είναι το βιβλίο αυτό, γεμάτο πατριωτισμό, συγκίνηση και δύναμη· κυρίως τη δύναμη που αντλεί κανείς από την αγάπη αλλά και εκείνη που προκύπτει από το μίσος.
Το βιβλίο των Έφης Καγξίδου και Λίνας Σπεντζάρη, Περίμενέ με θα γυρίσω, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Διαβάστε κι ένα απόσπασμα!
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Έξη για τη διάθεση του βιβλίου.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Περισσότερα:
Ούτε η μάνα μου
