Συνοπτικά, κάνει μια εξαιρετική είσοδο στην υπόθεση, γράφει σε πρώτο πρόσωπο -ίσως το μόνο κοινό στοιχείο με άλλες αστυνομικές ιστορίες που έχω διαβάσει-, δημιουργεί ατμόσφαιρα παραμένοντας γήινος, απτός. Χρησιμοποιεί πανέμορφες παρομοιώσεις και επενδύει την πλοκή με πολλή μουσική, αρχαία κινέζικη ποίηση (που δε τη συναντάς συχνά), αρχαίους Έλληνες, πολιτική, θέατρο, κοινωνιολογία, θρησκεία, μελέτες... Ένας ολόκληρος πλούτος από πληροφορίες, αναφορές, αναλύσεις, επεξηγήσεις κ.ο.κ. που αλληλένδετα εμβολίζει την ιστορία προσφέροντας γνώση και εναύσματα για αναζητήσεις και συζητήσεις. Αυτό ακριβώς που, για αρκετούς βιβλιόφιλους, είναι τόσο απαραίτητο στις καλές μυθογραφίες.
Διαθέτει πολύ καλή αφηγηματικότητα προς όφελος της αναγνωστικής εμπειρίας που γίνεται διασκεδαστική και δείχνει ανάλαφρο ώστε να κερδίσει και τον πιο επιφανειακό αναγνώστη -αλλά μόνο δείχνει γιατί, επί της ουσίας, απαιτεί την αμέριστη προσοχή του καθώς εκτός από λογο-τεχνικό είναι και φιλοσοφικό και ρητορικό και καλλιεργημένο βιβλίο. Εξού, το θεωρώ απίθανα όμορφο.
Στη ζωή υπάρχουν δυο ειδών τραγωδίες: η μία να παίρνεις αυτό που θέλεις, η άλλη να μην το παίρνεις.
Υπογραμμίζω αρκετές φορές φράσεις, από αυτές που μένουν όταν ολοκληρωθεί μια ιστορία... άλλες φορές ως επιστέγασμα, άλλες ως συμπέρασμα και άλλες, τις καλύτερες όλων, ως ρήσεις εμπειρίας ζωής ή μελέτης... ως μέγα απόδειξη ότι πρόκειται για μια σοβαρή πένα που έχει να δώσει πολλά.
Η ηθικολογία είναι σαν το κουτσομπολιό: πάντα κακοπροαίρετη.
Είμαστε αυτό που κάνουμε για ν' αλλάξουμε αυτό που είμαστε.
Πέρα όλων των παραπάνω, μου άρεσε η ρέουσα δομή του, η συναισθηματική ουδετερότητα όπως ταιριάζει σε έναν ερευνητή εγκλημάτων, το κοινωνικοπολιτικό του σχόλιο και η απαλοιφή κάθε περιττού προσδιορισμού σε σχέση με την υπόθεση -ο επιφανειακός αναγνώστης ίσως «χάσει» κάποια στοιχεία εξαιτίας του χαρακτηριστικού της φειδωλικότητας και θα του πρότεινα να επιμείνει στο επίμετρο. Αν κι αυτό δε πιάσει, μια δεύτερη ανάγνωση -προς όφελος του συγγραφέα- θα ολοκληρώσει την εμπειρία εμφανίζοντας όλα τα κομμάτια της εικόνας.
Όλα είναι στημένα...
Σαν τα πιόνια στο σκάκι.
Το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου, Ο θάνατος του συλλέκτη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Βακχικόν και τον Παναγιώτη Κωνσταντόπουλο για τη διάθεση του βιβλίου.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Βακχικόν και τον Παναγιώτη Κωνσταντόπουλο για τη διάθεση του βιβλίου.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Π.Κ.: Από μια κουβέντα μ’ ένα φίλο συλλέκτη γύρω από χαμένους δίσκους 78 στροφών και από το πόσο «αδίστακτο» μπορεί να σε κάνει η μανία της συλλογής. Ταυτόχρονα σκέφτηκα πως, μ’ ένα τρόπο, όλοι μας είμαστε συλλέκτες αυτών που μας ενδιαφέρουν, δρούμε ανάλογα και υποφέρουμε αντίστοιχα.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Π.Κ.: Αθήνα και Καλαμάτα.
Πόσο χρόνο σάς πήρε η συγγραφή;
Π.Κ.: Οκτώ μήνες.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Π.Κ.: Μία αστυνομική ιστορία ως επίφαση για να περιγράψω αυτά που βλέπω γύρω μου και όσα σκέφτομαι γι’ αυτά που βλέπω γύρω μου.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Π.Κ.: Το έναυσμα είναι ο αναπάντεχος θάνατος ενός συλλέκτη. Γύρω από το θάνατο αυτό, ο οποίος αποδίδεται σε αιφνίδια ασθένεια, παρελαύνουν οι άμεσοι πρωταγωνιστές της ιστορίας και δευτερεύοντα πρόσωπα τα οποία μιλούν, αναλύουν θεωρίες, ενίοτε απαγγέλλουν ποιήματα, εξιστορούν τη ζωή τους και δικαιολογούνται ώσπου να αποκαλυφθεί η «αλήθεια», η οποία παρ’ όλα αυτά μοιάζει να μην είναι ούτε σίγουρη ούτε μία. Ταυτόχρονα ο ήρωας ντετέκτιβ -πρώην αστυνομικός- διεξάγει και μία παράλληλη έρευνα για την εξαφάνιση μιας Ουκρανής αρραβωνιαστικιάς. Η αφετηρία και των δύο συμβάντων είναι η ίδια ημερομηνία.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Π.Κ.: Τις δικαιολογίες των ηρώων.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Π.Κ.: Ο ποιητής Λύσιππος γιατί το αδιέξοδό του μου είναι οικείο.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Π.Κ.: Την αστυνομική ίντριγκα και τις βολικές θεωρίες.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Π.Κ.: Να μην είναι τελικά καλό βιβλίο.
Φοβάστε...
Π.Κ.: Τη μετριότητα.
Αγαπάτε...
Π.Κ.: Πολλούς κι ετερόκλητους ανθρώπους και πράγματα.
Ελπίζετε...
Π.Κ.: Να αρέσει το βιβλίο.
Θέλετε...
Π.Κ.: Να γράψω κι άλλα παρόμοια βιβλία με τον ίδιο πρωταγωνιστή-ντετέκτιβ.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Π.Κ.: Αυτοί που αγαπούν το σύνθετο αστυνομικό μυθιστόρημα. Δηλαδή αυτό που δεν αφηγείται απλώς το συμβάν και την ανακάλυψη του ενόχου.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Π.Κ.: Γιατί είναι σκοτεινό και ταυτόχρονα σε κάνει να γελάς.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Π.Κ.: Στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Βακχικόν. Απ’ όσο γνωρίζω είναι άμεσα διαθέσιμο στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, στον ΙΑΝΟ και στον ΕΥΡΙΠΙΔΗ στο Χαλάνδρι. Αλλά και σε όλα τα βιβλιοπωλεία κατόπιν παραγγελίας.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Π.Κ.: Στο facebook. Στην παρουσίασή του όταν γίνει. Επίσης έχω κανάλι στο youtube, με τ’ όνομα pankonstantopoulos, στο οποίο αναρτώ ηχογραφήσεις ρεμπέτικου και παραδοσιακού τραγουδιού -κυρίως προπολεμικές.
Ποιο χρώμα τού ταιριάζει;
Π.Κ.: Το κόκκινο, για τα πάθη των ηρώων.
Ποια μουσική;
Π.Κ.: Φυσικά η ρεμπέτικη, κυρίως αυτή της Σμύρνης.
Ποιο άρωμα;
Π.Κ.: Κάποιο μαγιάτικο, αφού αυτός είναι ο μήνας των συμβάντων.
Ποιο συναίσθημα;
Π.Κ.: Εξαρτάται από το κεφάλαιο.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Π.Κ.: Ένας μανές.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Π.Κ.: Δεν είμαι συγγραφέας. Είμαι δικηγόρος.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Π.Κ.: Αρκετούς, κι ενδεικτικά: Γιόζεφ Ροτ, Στέφαν Τσβάιχ, Μονταλμπάν, Καμιλέρι, Σιμενόν -αν πω και Ντοστογιέφσκι θα γίνω κοινότοπος.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Π.Κ.: Ο Μονταλμπάν στον τρόπο που γράφω, και κυρίως τρία βιβλία του: Οι θάλασσες του νότου, η Μοναξιά του μάνατζερ και το Φόνος στην Κεντρική Επιτροπή. Ο τρόπος που σκέφτομαι είναι αποτέλεσμα πολλών συναρτήσεων (παιδική ηλικία, εκπαίδευση, διαβάσματα, περιβάλλον, επάγγελμα) και ο τρόπος που ζω είναι αποτέλεσμα των ίδιων των συνθηκών της ζωής μου, των αναγκών της καθημερινότητας.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;
Π.Κ.: Η εξάρτηση είναι αμφίδρομη. Για αλλού ξεκινάω κι αλλού φτάνω.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Π.Κ.: Κατ’ αρχάς φαντασία -αν και ο σουρεαλισμός της καθημερινότητας σού δίνει αφειδώς ιδέες. Η εμπειρία έπεται, ελπίζω να την αποκτήσω προσεχώς.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Π.Κ.: Σ’ εμένα αρκεί να αρέσει σε όσους το διαβάζουν. Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα αναγνώστες μού είπαν πως όταν το τελείωσαν το άρχισαν ξανά από τη αρχή. Αυτό θεωρώ επιτυχία. Στον εκδότη, οι πωλήσεις φυσικά.
Τι την αποτυχία;
Π.Κ.: Να είναι αδιάφορο στους αναγνώστες, να περάσει απαρατήρητο.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Π.Κ.: Το διάβασμα είναι μοναχική διαστροφή οπότε δεν μπορώ να το κρίνω με άλλους όρους.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
