Μες στη νύχτα του κόσμου

Εδώ είμαστε. Η δεύτερη λογοτεχνική μας συνάντηση με μια συγγραφέα που ξέρει να συμπυκνώνει τις λέξεις ενώ πλημμυρίζει από συναίσθημα και μαζί, να επιμένει σε μια ρεαλιστική μελαγχολία, διάσπαρτη παντού.
Η Μαγδαληνή Θωμά γράφει μόνο ουσία. Μόνο την ιστορία που θα αφηγηθεί, χωρίς προλόγους, συστάσεις, εισαγωγές ή φιοριτούρες -δε χρειάζονται. Δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα μέσα σε λίγες αράδες και χρησιμοποιεί υπέροχες μεταφορές. Βάζει αισθαντισμό, ζωντανές εικόνες και ενεργοποιεί άμεσα τη συμπάθεια του αναγνώστη προς τους ήρωές της.

Στο νέο της βιβλίο, ένα μυθιστόρημα του οποίου η δράση τοποθετείται σε μια χώρα εγκλωβισμένη στα πυρά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κυριαρχούν τα πάθη. Τόσο εκείνα που συνεπάγονται ενός πολέμου, όσο και αυτά που προκύπτουν μοιραία από τη φύση του ανθρώπου: ο έρωτας, η αγάπη... Αισθήματα δηλαδή που δεν αναγνωρίζουν σύνορα, κράτη ή διαφορές.

Από πού να κρατηθείς... ...αγωνία για να αντέξεις άλλη μία μέρα: αυτό είχε γίνει ο κόσμος γύρω.
Μήπως εκείνοι που άρχισαν τον πόλεμο, τον περίμεναν;

Η γραφή της είναι μοναδικά αναγνωρίσιμη αν κανείς διαβάσει μερικές σελίδες. Μου δίνει την εντύπωση ότι γράφει πέρα από κάθε γραμματικό κανόνα σύνταξης, χωρίς να χρειάζεται ακαδημαϊκές νόρμες... και, φαντάζομαι πως, ακόμα κι αν έριχνε πάνω στο χαρτί σκόρπιες τις λέξεις εκείνες θα έφτιαχναν τις εικόνες, τα λόγια, τα συναισθήματα...

...ήταν ο καπνός της ψυχής πιο θολός από κείνον του πολέμου και τους δάκρυζε τα μάτια.

Θα συναντήσεις όλη την πικρή γεύση της ζωής αλλά και όλο το μεγαλείο της αγάπης. Ειδικά για την αγάπη, θα μαγευτείς από τη δύναμη που ασκεί στους ήρωες οι οποίοι συναντήθηκαν κάτω από τις πιο ακατάλληλες συνθήκες όμως αναγνωρίστηκαν και έσμιξαν για πάντα. Η θλίψη και η αγωνία θα κυριαρχήσουν στα κεφάλαια -χωρίς τίτλους· αριθμημένα όπως οι ραψωδίες στον Όμηρο- ενώ ο πόλεμος θα χωρίζει τους ανθρώπους που έμελλε να είναι μαζί, είτε με θάνατο, είτε με σύλληψη, είτε με διωγμό. Κι άμα κανείς καταφέρει να ξεφύγει από τη λαίλαπα, απλά στέκεται, ανίκανος να προσφέρει βοήθεια αναλογιζόμενος την ντροπή να είσαι ο τυχερός.

Ούτε μπορείς να καταλάβεις την αξία της ζωής, αν δεν την απειλήσεις.

Έτσι είναι η γραφή της Μαγδαληνής. Μελαγχολική κι αισθαντική. Γεμάτη πόνο, άδικο, φρίκη... γεμάτη αίμα. Μα, και ελπίδα! Γεμάτη ανθρώπους και ανθρωπιά.

Έχω ξεχωρίσει κάποιες φράσεις, μικρά αποστάγματα σοφίας, που μένουν μέσα σου για καιρό -κάποιες φορές και για πάντα...

Δεν αγαπάμε κάποιον παρόλα τα ελαττώματά του, μα εξαιτίας αυτών.

Σκέφτομαι ότι έτσι θα έπρεπε να γράφονται τα μυθιστορήματα, ως μαρτυρικές καταγραφές με βαθιά συναισθήματα, ειδικά όταν πρόκειται για αισθηματικοπολεμικά δράματα και, αμέσως μετά, ανακαλύπτω το μέγα ίζημα του βιβλίου: στον πόλεμο δεν υπάρχει νικητής. Όλοι είναι χαμένοι ενώ φάρος ζωής είναι η αγάπη. Και μόνο.

Το μυθιστόρημα της Μαγδαληνής Θωμά, Μες στη νύχτα του κόσμου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.

Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Βακχικόν για τη διάθεση του βιβλίου.

Επίσης:
Θα ερχόσουν μαζί μου στη Νορβηγία;