Δίσκος: Παντοπωλείον
Με το κομμάτι «Αργιλέ μου γιατί σβήνεις» να μπουζουκοανοίγει τον δίσκο, λες τι θα ακούσω τώρα αλλά ευτυχώς έρχεται και σκάει μια dressed to kill quitar darkίλα που διακόπτεται όταν μπαίνει η φωνή και συνεχίζει το κομμάτι σε ska ρυθμούς που φανερώνουν την παιχνιδιάρικη διάθεση της μπάντας. «Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω» το επόμενο κλασικό, συνεχίζει στις γραμμές του ska, ενώ στο τρίτο track «Δεν μ' αγαπάς» στεκόμαστε απέναντι σε μια αλήθεια: πόσο πονηρά το californian rock 'n' rock έκλεψε στεγνά τον δικό μας Πάνο Γαβαλά (εμπνεύσαμε ολάκερο planet ρε μάγκες! Heh heh!). «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» στη συνέχεια με το ακορντεόν να με πλευρίζει πλάι στην ηλεκτρική και να μη με αφήνει ασυγκίνητο (συνθετικά για εμένα η μελαγχολικότερη και καλύτερη στιγμή του δίσκου). «Μαύρο» και αγριεμένο το επόμενο κομμάτι, clean cut rockιά στο μπάσιμο και distortion της teenager φωνής του front που με έκανε και το ηχητικογεύτηκα πολύ. Η «Παξιμαδοκλέφτρα» που είναι το επόμενο, εντάξει, είναι από μόνη της στιχουργικά μια άγρια doomίλα! Ορθώς λοιπόν τραγουδιέται φωναχτά από τον front και εν χορώ μετά από την μπάντα ουρλιάζοντας το παράπονο όλων των τσακισμένων στα άπιστα χέρια μιας αγάπης που δεν εκτίμησε τίποτα. «Ξενιτεμένα μου πουλιά» για λίγο πριν το τέλος και ok! Εδώ βηματίζουμε στην αγαπημένη μου section όταν καταπιάνομαι με ελληνικές ροκ μπάντες: Ντύνεται η παράδοση το ροκ και μελωδικά η σύνθεση ζουμάρει σε ένα αποτέλεσμα που προσφέρει κάτι ζωντανό που πάλλεται. Είναι αλυχτιάρικο το κομμάτι και well done guys! H instrumental «Κραυγή» κλείνει τον δίσκο με τους μπαγλαμάδες να ανταγωνίζονται κιθαριές σε ένα post ταξιδάκι που θα ολοκληρώσει το άλμπουμ αφήνοντάς σου την ελληνική γεύση ομορφιάς στα αυτιά σου.
To sum up; Καταρχήν, εντάξει, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: φοβάμαι πως τείνει το φαινόμενο των παραδοσιακών τραγουδιών μας ζωσμένων με amplifiers και μέταλλα να γίνει μόδα για τα live-άκια αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτό δεν πρέπει να ενοχλεί κανέναν από εμάς!
Έχουμε χίλια άλλα θέματα να κακολογήσουμε, enough με το βίτσιο μας να φτύνουμε χολή και αρνητισμό σε όλα μάγκες μου! Open your eyes, time to wake up, καθώς το πάντρεμα ετούτο χαρίζει πάντα όμορφους βασιλικούς σε γλάστρες της ψυχής μας, και μέσα από τις ηχητικές ευωδιές τους μιλάει το παρελθόν και το DNA μας, όσο και να το καταπιέζουμε δε θα πάψει λοιπόν να μυρίζει!
Και τώρα που τα είπα, εντάξει! Στο δισκάκι και τα παιδιά!
Το θέμα ρεμπέτικο είναι τεράστιο, απαιτεί σέβας, είναι ανεξάντλητο αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: είναι ένα ποδάρι που στηρίζει την ελληνική ροκ βάση μας! Αναμενόμενη η αποδοχή των παιδιών από το κοινό (και μπράβο τους!), γνωστά τα κομμάτια τοις πάσι και η μπάντα το γουστάρει αυτό που κάνει και το κάνει έντιμα στους πειραματισμούς της. Θα με άφηνε με ανοιχτό το στόμα αν στα ίδια κομμάτια η φωνή τραγουδούσε με doom/stomp χροιά αλλά οκ, μια ιδέα ρίχνω εγώ και έχουνε χρόνο και χρόνια μπροστά τους τα παιδιά να δείξουν τι θέλουν από το ελληνικό κοινό (κι εκείνο φυσικά, το τι θα ζητήσει από αυτούς!).
Πάντως good work guys, συνεχίστε να δημιουργείτε, να ρεμπετοροκάρετε και να ζείτε τη ζωή με χαμόγελο.
Για περισσότερο τουρλού, στηρίξτε τους Πατρινούς εδώ
Βρείτε τον Γεώργιο Τζιτζικάκη στο Facebook και Facebook page
Μέλη:
Νικολής Κουτσοσπύρος ~ Κιθάρα, φωνή
Περικλής Σιούντας ~ Ακορντεόν, φωνή
Γεράσιμος Κολοβός ~ Μπουζούκι
Λεωνίδας Σπυράτος ~ Μπάσο
Παναγιώτης Βασιλόπουλος ~ Κρουστά
