Ομορφιά. Οι χαρακτήρες την αναζητάνε, προσπαθούν να φωτίσουν τις ζωές τους, να δραπετεύσουν για λίγο από την Ασχήμια.
Πολυκατοικίες. Μικρά διαστημόπλοια που μένουν πάντα καθηλωμένα στη Γη. Σκέφτεστε κάτι χειρότερο;
Ονόματα. Είναι δεκάδες και τις περισσότερες φορές δεν έχουν σημασία. Θα μπορούσε να είναι το δικό σου όνομα.
Λυπημένο Μπαλόνι. Ένα πολύ ιδιαίτερο κατάστημα παιχνιδιών.
Έρωτας είναι δύο άνθρωποι που δεν ξεχωρίζουν ποια άκρα είναι τα δικά τους και ποια του άλλου.
Μοναξιά. Ένας μεγάλος δράκος που κανένας δεν μπορεί να πολεμήσει μόνος του με το σπαθί του και την πανοπλία του.
Όπλο. Είναι το μοναδικό πράγμα που δεν θα δεις σε αυτό τον πόλεμο.
Σύνορα. Εκείνα που διαβαίνουν οι μετανάστες, εκείνα που καταργούν όσοι πραγματικά πόθησαν την ελευθερία.
Τρένα. Στα βαγόνια τους κυοφορούνται ιστορίες και όνειρα και έρωτες.
Ωχρός. Ο καινούργιος ένοικος της πολυκατοικίας, ένα φάντασμα με σάρκα και οστά.
Νικολέτα. Ένα κορίτσι στην εφηβεία που αγαπάει τον κινηματογράφο και είναι αναγκασμένη να μεγαλώσει πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο θα έπρεπε.
Περιστέρια. Τα συμπαθητικά αυτά πετούμενα παίζουν κομβικό ρόλο σε μία από τις επιχειρήσεις του πολέμου.
Όσφρηση. Ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας περηφανεύεται πως μπορεί να ξεχωρίσει κάθε φαγητό που μαγειρεύουν οι ένοικοι της μοναχά από τη μυρωδιά.
Λέξεις. Αυτές που αναζητάει ο συγγραφέας της πολυκατοικίας μας μήπως και καταφέρει επιτέλους και ολοκληρώσει το βιβλίο του.
Υστερικός. Εκείνος ο πολιτικός στην τηλεόραση που όσο πιο ασυνάρτητα πράγματα λέει, τόσο περισσότερο κόσμο γοητεύει.
Κλόουν. Το επάγγελμα μιας ηρωίδας.
Αστυνομία. Η παρέμβαση της θα οδηγήσει σε μία αναπάντεχη ανακωχή.
Τσάρος. Ναι, ο τελευταίος τσάρος της Ρωσίας βάζει κι αυτός το χεράκι του για να προχωρήσει η ιστορία.
Όρος. Απαράβατος στα συμβόλαια των ενοίκων της πολυκατοικίας μας: να πολεμήσουν με την απέναντι πολυκατοικία. Και κάπως έτσι ξεκινάνε όλα.
Ιατρός. Το επάγγελμα μιας άλλης ηρωίδας. Που είναι ερωτευμένη με τον κλόουν μας.
Κορίνα. Ένα κορίτσι που παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στο βιβλίο αλλά που δεν θα μάθουμε τίποτα γι’ αυτό.
Ιερόδουλη. Υπάρχει στην ιστορία μας γιατί κάποιος πρέπει να κλάψει στην αγκαλιά της.
Ωριμότητα. Όλοι οι ήρωες της ιστορίας, στο τέλος θα την έχουν κατακτήσει… με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Νίκη. Δεν έχει καμία σημασία σε αυτό τον πόλεμο. Μα καμία.[1]
Το μυθιστόρημα του Πρόδρομου Doe, Ο πόλεμος των πολυκατοικιών, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα.
Περισσότερα:
[1] Ο Πρόδρομος Doe συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου του. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
