Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Α.Δ.: Μία σωρεία γεγονότων που συνέκλιναν στη συγγραφή. Ο περιορισμός της φαντασίας μου από την πραγματικότητα των κινηματογραφικών παραγωγών και των αντίστοιχων σεναρίων φαντασίας, που μέχρι τότε έγραφα. Το κάλεσμα ενός φίλου για τη δημιουργία ανθολογίας διηγημάτων. Η απελευθερωτική δύναμη της δημιουργίας μετά την εκκίνηση. Η προσπάθεια να γράψω κάτι που να είναι κοντά σε αυτά που μου αρέσει να διαβάζω, μα όλο και πιο σπάνια βρίσκω και ικανοποιούμαι.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Δ.: Φαντασία. Προσοχή καμία σχέση με το fantasy ως είδος.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Δ.: Να αφιερώσει χρόνο. Να αφήσει τον εαυτό του να δει τα χαρακτηριστικά του μέσα από τον καθρέφτη των ιστοριών. Να προβληματιστεί και να αναζητήσει τα δευτερεύοντα επίπεδα. Όσο ευχάριστο και να είναι το μαγικό ταξίδι μιας φανταστικής ιστορίας, η πραγματική αίγλη του σκοταδιού που την περικλείει βρίσκεται στις λεπτομέρειες, που κρύβονται βαθιά μέσα στην ιστορία και στον εαυτό μας περιμένοντας να κλιθούν και να αναδυθούν.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Δ.: Θα ξεκινούσε σίγουρα σα μια πτήση με δελταπλάνο μέσα από το Βόρειο Σέλας, πιθανώς πάνω από κάποιο Ισλανδικό Φιορδ. Θα ξεκουραζόμασταν σε ένα ερειπωμένο κάστρο στα Highlands της Σκωτίας καθώς θα αφηγούμασταν ιστορίες γύρω από τη φωτιά. Θα ανεβαίναμε στο Machu Picchu στο Περού να θυμίσουμε στον εαυτό μας την ικανότητα του ανθρώπου για δημιουργία. Θα διασχίζαμε το Grand Canyon να νιώσουμε την πραγματική μας μικρότητα και θα καταλήγαμε στη Σαμοθράκη να καθίσουν όλες οι εμπειρίες μέσα μας και να μετουσιωθούν σε Τέχνη.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Α.Δ.: «Υπάρχουν στιγμές. Μπορεί οι πλανήτες να ευθυγραμμίζονται, μπορεί οι Θεοί να παίζουν με τις μοίρες μας κάποιο ασύλληπτο παιχνίδι, μπορεί να είναι η λοταρία, όπου οι μπίλιες γυρίζουν αδιάκοπα· εσύ κοιτάζεις αδιάφορα την υπνωτική περιστροφή της και ξαφνικά, από τα μύρια νούμερα, βγαίνει το ένα που γράφει το χαρτάκι το οποίο κρατάς στο ιδρωμένο χέρι σου. Υπάρχουν στιγμές. Τομές στον ατέρμονα χρόνο, όπου ο χώρος είναι περίτεχνο κάδρο στο μοναχικό τοίχο της μονοδιάστατης ζωής, οι συνθήκες μαγικά ιδανικές και το άτομο που έχεις δίπλα σου, είναι το δικό σου πρωτόπλαστο πλευρό. Η κλειδαριά για την οποία χρόνια κουβαλούσες, μάταια όπως πίστευες, το μοναδικό κλειδί. Σαν το ανοιγόκλεισμα του κλείστρου μιας φωτογραφικής μηχανής που λειτούργησε μία και μόνο φορά. Υπάρχουν στιγμές».
Το μυθιστόρημα του Άρη Δεληγιαννίδη, Η άλλη πλευρά του δικού σου καθρέφτη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Nightread.
Στην περίληψη λέει:
Δεκατρείς σταγόνες αίματος, δεκατρείς εκφορτώσεις φαντασιακής ενέργειας, δεκατρία διηγήματα φαντασίας τρέφονται από το σκοτάδι του μυαλού, δημιουργούν δύσμορφες φιγούρες και επιστρέφουν στον εσωτερικό πυρήνα του εαυτού τους.
Στοιχεία, δολοφόνοι, αστροναύτες, προβληματικά παιδιά και ενήλικες, δαίμονες, σκοτεινά όντα, ανδροειδή και υπέρμαχοι αιώνιων ιδανικών, πρωταγωνιστούν σε αφηγήσεις ταυτόχρονα εφιαλτικές και λυρικές, αλλόκοσμες και καθημερινές, όπου το πέταγμα της φαντασίας συνοδεύεται από τα ψυχολογικά αδιέξοδα και τα υπαρξιακά ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου.
