Ένα έργο-μονόλογος για τον οποίο η Λίζυ Ξανθοπούλου έχει ήδη προταθεί για το Κορφιάτικο Θεατρικό Βραβείο Μονολόγου 2018 «Αντιγόνη Βαλάκου», και που παίζεται για δεύτερη χρονιά, με συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων αφήνοντας θετικότατες εντυπώσεις.
Συγκερασμός πολλών εξαιρετικών δεδομένων:
Ενός κειμένου που βρίθει ροών και υλικού οικείων ψυχοτραυμάτων, λεκτικοποιημένων κωμικοτραγικά, δίνοντας το στίγμα των θεμάτων της σύγχρονης γυναίκας με την ιδανική δόση ευαισθησίας και βαθέως στοχασμού.
Μιας ερμηνείας για την γυναικεία ύπαρξη, την παρουσία και την απουσία που καθηλώνει ακροβατώντας περίτεχνα στο λεπτό σκοινί μεταξύ της πραγματικότητας και της απώλειάς της.
Μιας, ακολούθως, ευφάνταστης και δυνατής σκηνοθεσίας, από τον Αριστοτέλη Μαγουλά, σε λιτά δυναμικό σκηνικό, που δεν οδηγεί αλλά ακολουθεί με σεβασμό την ψυχική αέναη κίνηση, εκπροσωπώντας επάξια το (εναλλακτικό) Σωματικό θέατρο στο οποίο ανήκει.
Η άγνωστη-γνωστή Γυναίκα καταθέτει τον εσωτερικό της διάλογο με την Μητέρα, σε έναν μονόλογο που επιδέχεται ποικίλες ερμηνείες, με μέσα τόσο πραγματικά όσο και συμβολικά: ένα κυρίαρχο αντικείμενο-φορέα επικοινωνίας, μια ασαφώς προσδιορισμένη εικόνα σε ένα φόντο, σκιάσεις που παίζουν κρυφτό με την αντίληψη του θεατή, οπτικοακουστικές παραστάσεις ψυχικού βυθού που αισθάνεται κανείς ότι όντος προέρχονται από το υπέδαφος και πολλά άλλα προς ανακάλυψη…
Πρόκειται για δρώμενο με κυρίαρχο το στοιχείο της υποκειμενικότητας καθόλη την διάρκεια της εκδραμάτησης και με το τέλος να μας βρίσκει όλους σε κοινό τόπο. Εκεί η εκτυφλωτική πραγματικότητα, κόντρα στο σκοτεινό της τοπίο, μας αποχαιρετά με ελάχιστα δεδομένα προς διαπραγμάτευση...
«ΓΙΑΤΙ ΜΑΜΑ;»... Μια ερώτηση που περιμένει απάντηση… μέσα από τον Θεατή… «Γιατί μαμά;», ένα παιδί φθαρτό ερωτά μια παντοτινή Μητέρα… Γιατί… η ΜΑΜΑ είναι φτιαγμένη από άφθαρτα υλικά…
Νατάσσα Βλουτόγλου
Το παραλήρημα μιας γυναίκας που ζει αιώνια κάτω από τη σκιά της μητέρας της. Διατάραξη της οικογενειακής ησυχίας, ψίθυροι αυτογνωσίας που πνίγονται στο καλώδιο του τηλεφώνου σε ένα και μοναδικό, σε ένα καθοριστικό τηλεφώνημα. Ένα τηλεφώνημα που διαπερνά σαν ρεύμα το σώμα της, στην προσπάθεια της για συναισθηματική διασύνδεση. Ένα τηλεφώνημα που έχουμε σκεφτεί να κάνουμε όλοι αλλά δεν τα έχουμε καταφέρει. Η σαραντάχρονη δασκάλα, μια γυναίκα αλλά και ένας άντρας ένα ον που ζει και εργάζεται που ερωτεύεται και αγαπά μέσα στη σύγχρονη πραγματικότητα. Μπροστά στα μάτια της ξεδιπλώνονται αναμνήσεις, προσωπικές απόψεις και φόβοι. Αισθήματα νοσταλγίας, πόνου, οργής και αγάπης αναβλύζουν μέσα από καλά κρυμμένες αλήθειες που καταφέρνουν τελικά να ειπωθούν κι ένα τελευταίο “σ’ αγαπώ” που μας κρατάει συντροφιά όταν πέφτουμε για ύπνο. Έως πότε;
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Ένα έργο σκληρό, που δε φοβάται να πει την αλήθεια. Ένα μονόπρακτο μπουφονικής αισθητικής που διαπραγματεύεται την πολυπλοκότητα των δεσμών της σχέσης «μάνας-παιδιού» στη σύγχρονη πραγματικότητα, σαν μονόλογος του ίδιου μας του υποσυνειδήτου, που σε συγκλονίζει.
Επέλεξα ένα μοτίβο στο οποίο οι θεατές καλούνται να βιώσουν τα γεγονότα μαζί με τον χαρακτήρα, να τον αφουγκραστούν.
Αριστοτέλης Μαγουλάς
Συντελεστές:
Κείμενο: Τζωρτζίνα Τζήλιου
Σκηνοθεσία: Αριστοτέλης Μαγουλάς
Video Art: Γιώργος Συμεωνίδης & Άρτεμις Σταθάκου
Μουσική Σύνθεση – sound design: Νικόλας Καρίμαλης (Razastarr)
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Ερμηνεία: Λίζυ Ξανθοπούλου
Η παράσταση είναι αυστηρά ακατάλληλη για παιδιά
Στο θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 12, Κάτω Πετράλωνα, Παρασκευή 18 Μαΐου στις 21:30 και Σάββατο 19 Μαΐου στις 18:30.
