Γράφει η Νατάσσα Βλουτόγλου
Αναπάντεχα... Έτσι νόμισα στην αρχή...
Σαν να ξύπνησα από έναν λήθαργο, σαν σε όνειρο -θαρρώ, δεν ήταν εφιάλτης- σηκώθηκα ένα ηλιόλουστο πρωινό και οι τόσο γνώριμες σκέψεις μου, οι τόσο έμπλεες από θερμές δονήσεις, με είχαν εγκαταλείψει...
Το ενδιαφέρον μου, παροπλισμένο κι αυτό, με θωρούσε από απόσταση ασφαλείας. Στράφηκα και το κοίταξα πίσω μου. Ήταν πια ένα με την σκιά μου.
Αισθάνθηκα την ζωοποιό γαλήνη του κενού...
Απαλλαγμένος από την βακχική έκσταση της παντοδυναμίας των μεγάλων επιθυμιών μου, δίχως στέρηση, δίχως θλίψη, ανακάλυψα ένα ξέφωτο γεμάτο ανοίκειο φως...
Δεν ήξερα τις λέξεις...
... Και τότε ξεκίνησα να γράφω...
🍃
Copyright © Νατάσσα Βλουτόγλου All rights reserved, 2018
Η συνοδευτική φωτογραφία είναι επιλογή της ίδιας. Πηγή
