Μην κλαις, ρε Γοργόνα!

Στην αφιέρωση μού είχε γράψει «με την ευχή το koukidaki να μην σταματήσει ποτέ» τότε που μου έστειλε το βιβλίο του, πάνε κάποιοι μήνες. Πρωτότυπη, σκέφτηκα, και απείρως καλύτερη από το σύνηθες «με πολλή αγάπη» που γράφουν οι περισσότεροι λες και όσο πιο μεγάλη είναι η αγάπη τόσο καλύτερη η ανάγνωση. Δυστυχώς, η πολυάσχολη ζωή μου με κράτησε μακριά από την «Γοργόνα» του Παναγιώτη Γκούβερη και μόλις πρόσφατα έπιασα ξανά το κομψό βιβλίο στα χέρια μου για να εισχωρήσω στον κόσμο του δημιουργού του. Κι έχασα τόσο χρόνο από την υπέροχη αφηγηματικότητα του συγγραφέα και τους ιδιαίτερους ήρωες -σε μια μόνο περίπτωση γυναίκα- αυτής της συλλογής των σπονδυλωτών θεατρικών μονολόγων!

Ο Παναγιώτης Γκούβερης (απ-)ασχολείται με ό,τι τον αγγίζει από τα κοινωνικοπολιτικά θέματα της εποχής του και τις αναμνήσεις -καλές και κακές- των ευαίσθητων παιδικών χρόνων περιγράφοντας τις σκέψεις του -εμβόλιμες ανάμεσα στις αράδες της πρωτοπρόσωπης εξιστόρησης των χαρακτήρων-, προβάλλοντας την αγανάκτησή του, την παράνοια αυτού του κόσμου, την ανθρώπινη απελπισία ενώ υπογραμμίζει τα μεγαλύτερα δεινά. Πράγματι, φαίνεται αρκετά μουντό ως χρώμα όμως διανθίζεται σε πολλά σημεία με καλό κι έξυπνο χιούμορ που μου φέρνει τρανταχτά γέλια. Διασκεδαστικό και φορτισμένο μαζί. Αστείο μα απύθμενα σοβαρό και συγκινητικό. Γλυκό και τόσο πικρό! Γεμάτο αντιθέσεις εντέλει σε μια ιδανική ισορροπία.

Δύο κι ενενήντα την ώρα, ρε γαμώ το! Πόσες ώρες πρέπει να ζήσω ακόμα για να πλουτίσω;

Αν γεννηθώ, νιώθω πιο έμπειρος για να ζήσω πια.

Στα θέματα πρωτοστατούν τα παιδιά, η οικογένεια, οι γονείς, το σχολείο, ο δάσκαλος, δηλαδή το πιο στενό και οικείο περιβάλλον κάθε ανθρώπου, και τα προβλήματα της κοινωνίας: η οικονομική κρίση κυρίως και η μεγάλη εκείνη πληγή κάθε εποχής που λέγεται πόλεμος. Ο εκάστοτε ήρωας τοποθετείται σε μια σκηνή με απεύθυνση προς το κοινό (του) ελπίζοντας στην κατανόηση (τι άλλο;) και στην επούλωση των τραυμάτων του πριν οι πληγές κακοφορμίσουν (κι άλλο). Εξού και απαιτείται ο καυτηριασμός που τον αναλαμβάνει τρόπον τινά ο συγγραφέας με την πένα -αλλού και η αφύπνιση.

...όταν κάποιος πέφτει και σωριάζεται, χορός δεν είναι;

Ποτέ δεν έχω ονειρευτεί. Όταν κοιμάμαι, δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο.

Σε κάνει να σεβαστείς τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μετανάστες), να αφουγκραστείς τους ιδιαίτερους ανθρώπους ανάμεσά μας, να συμπονέσεις άλλους (οικογενειακή βία), να δεις το πρόβλημα (άνθρωποι που πνίγονται στο Αιγαίο για να σωθούν ή παιδιά που βομβαρδίζονται στη Γάζα). Εμβαθύνει στην καρδιά του προβλήματος και των σκέψεών του με μέσο μικρές προτάσεις σε χείμαρρο κειμένων που συνεργάζονται άψογα σε μια γοητευτική αλληλουχία. Προσφέρει απολαυστική αναγνωστική εμπειρία χαστουκίζοντας την κοινωνία. Γίνεται κλαυσίγελος, λογική και τρέλα μαζί.

Σε θυμάμαι. Για να μη σε ξεχάσω.

Του αντεύχομαι το ίδιο. Να μη σταματήσει να γράφει. Ποτέ.

Το βιβλίο του Παναγιώτη Γκούβερη, Μην κλαις, ρε Γοργόνα!, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.

Ευχαριστώ τον Παναγιώτη Γκούβερη για τη προσφορά του βιβλίου του.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα.

Περισσότερα:
Ο Παναγιώτης Γκούβερης για το Μην κλαις, ρε Γοργόνα!