Άνθρωπος μοιρασμένος στα δυο
Λαμπερός σα νεογέννητη μέρα
Λαβωμένος απ’ των γονιών του τις προσδοκίες
Ο άλλος μου εαυτός
Σκοτεινός μέσα στην αγωνία του
Ένοχος χωρίς αιτία
Γήινος με αφορμή
Ωραίος σα λάθος που επανορθώνεται, όταν η σάρκα με τη ψυχή θ’ αγαπηθεί.[1]
Το διήγημα της Μαρίας Στρίγκου, Ο άλλος εγώ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Στην περιγραφή λέει:
Το μόνο που θέλησα είναι να πήγαινα μια βόλτα στο δάσος με τα ξωτικά, γυρεύοντας τα μαγικά τους ξόρκια. Νόμιζα πως αυτά θα με γιατρέψουν. Θα με γλιτώσουν απ’ το κακό και απ’ τ’ άδικο της θυσίας. Πιάνουν, λένε, άμα τα πεις με την καρδιά σου. Πρόσεχε την ώρα, κι εδώ χρειαζούμενος είναι ο προσδιορισμός.
«Σωστή».
Αυτό με κατάτρεχε μια ζωή μέχρι τα σήμερα. Η λέξη «σωστός», «σωστή», «σωστό». Που δεν με χωρούσε.
Γι’ αυτό δεν τη γλίτωσα. Γιατί οι γονιοί μας δεν ένιωσαν πως ήμουνα ο σωστός γι’ αυτούς και τη γενιά μας. Εσύ ήσουνα. Γιατί η ώρα, αν ήταν η σωστή, τότε σίγουρα δεν ήταν για μένα. Για σένα ήτανε. Πέρασε χωρίς να με αγγίξει στο ελάχιστο η μαγική της επιρροή. Σαν τ’ όνειρο κι αυτή. Τέλειωσε αφήνοντας μια πικρή γεύση στο στόμα. Κι έναν θάνατο από αμέλεια. Έτσι είπανε στους ξένους, μα εμείς το ξέρουμε καλά πως με σκοτώσαν.
- Στ’ αλήθεια μπορεί να έχω πεθάνει από τα χτες.
- Μπορεί να ’χεις πεθάνει.
- Μα είναι αργά για να το πληροφορηθώ στο ενθάδε;
- Ποτέ δεν είναι. Ξύπνα!
**
Η Μαρία Στρίγκου γεννήθηκε στη Λέσβο και θεωρεί πως αυτό είναι ότι καλύτερο της έχει συμβεί στη ζωή της μέχρι σήμερα. Ο Άλλος Εγώ είναι το έκτο βιβλίο της.
Προηγήθηκαν οι τίτλοι: Τυρκουάζ (ποιήματα, εκδόσεις Βακχικόν 2016), Παραμύθια σαν αλήθεια (παραμύθι, εκδόσεις Ζάθεον Πυρ 2014), Ν’ ακούσω τη λέξη που λείπει (ποιήματα, Άνεμος εκδοτική 2012), Η κλέφτρα των καλοκαιριών (μυθιστόρημα, Εμπειρία εκδοτική 2004), Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων (διήγημα, εκδόσεις Γκοβόστη 1999).
📖
[1] Η Μαρία Στρίγκου συμπληρώνει την ακροστιχίδα του τίτλου του βιβλίου της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.
