Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρώτη σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός Γκέλυ Μαυροπούλου και δεύτερη η επίσης ηθοποιός Μαρία Πανταζή.
Ήταν αδελφός των ηθοποιών Αλέκας, Ρένας και Στέλλας Στρατηγού και γιος των ηθοποιών Βασιλείου και Αμαλίας Στρατηγού. Υπήρξε ηθοποιός, θιασάρχης και θεατρικός συγγραφέας. Πέθανε στις 5 Απριλίου 2006. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της παράστασης «Τρίτη και 13» (Γεωργίου Ρούσσου, θέατρο Αργυρόπουλου, 1954-1955).
Ξεκίνησε τη θεατρική του καριέρα παίζοντας σε παραστάσεις επιθεώρησης, κωμωδίες και οπερέτες που ανέβαζε ο πατέρας του και συνέχισε με θιάσους γνωστών Ελλήνων κωμικών. Το 1963 έφτιαξε θίασο με τη σύζυγό του, Γκέλυ Μαυροπούλου, και ανέβαζαν έργα όπως «Τα κόκκινα φανάρια» (Αλ. Γαλανού), «Ανυπόμονη καρδιά» (Τζ. Πάτρικ) κ.ά. σκηνοθετώντας αρκετά από αυτά. Ακολούθησαν συνεργασίες και με άλλα ονόματα του θεάτρου, καθώς και μεγάλες περιοδείες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Στη φωτογραφία, δημοσίευμα του περιοδικού «Θησαυρός» (4/2/1951) για την πρώτη του θεατρική δουλειά αφότου απολύθηκε από φαντάρος!
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε 64 ταινίες, με πρώτη την «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948) και τελευταία την «Ο Τζώνυς Κελν κυρία μου» (1991). Σε γενικές γραμμές ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους καρατερίστες, με ρόλους κυρίως σκληρού και αδίστακτου άντρα, νταή και κακού, μια περσόνα εντελώς αντίθετη με την ήπια και μελετηρή καθημερινότητά του. Σκηνοθέτησε τέσσερις ταινίες, εκ των οποίων της μίας, της «Εταιρείας θαυμάτων» (1963) έγραψε και το σενάριο. Επίσης το 1971 εμφανίστηκε στην ξένη ταινία «Il sorriso del ragno» («Η Κόζα Νόστρα στην Αθήνα»). Επίσης εμφανίστηκε σε τουλάχιστον τρεις βιντεοταινίες τη δεκαετία του 1980 (η έρευνα συνεχίζεται). Στη φωτογραφία μία από τις πάμπολλες κάρτες που κυκλοφορούσαν στα περίπτερα τη δεκαετία του 1950 με Έλληνες και ξένους ηθοποιούς.
Οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις ήταν ελάχιστες (σε πρωταγωνιστικούς ρόλους ή γκεστ εμφανίσεις) και κυρίως στα πρώτα χρόνια της ελληνικής τηλεόρασης: «Η πρώτη γραμμή» (ΕΙΡΤ, άνοιξη 1971), «Η μάνα» (ΕΡΤ, άνοιξη 1981), «Η κούρσα του θανάτου» (ΕΡΤ, άνοιξη 1982) και πολλές άλλες.
Κύκνειο άσμα του ήταν ο «Ανατολικός άνεμος» (ΑΝΤ1, 1992-1993).
Πηγές:
Η εικόνα 2 είναι από το πολύτιμο αρχείο του συλλέκτη Μάκη Σουρμπή
Η εικόνα 3 είναι από τη συλλογή της Βιβλιοθήκης του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ.)
Το screenshot της εικόνας 6 είναι από το προσωπικό μου αρχείο
Οι υπόλοιπες εικόνες βρέθηκαν στο διαδίκτυο
